Lola Kite - Lights
Hoewel het momenteel nog bitter koud is, dreigt het kwik binnen een week te stijgen naar temperaturen boven de tien graden. Van lente is natuurlijk nog lang geen sprake, maar een eerste lentekriebel mag best. Wanneer het gaat om muzikale lentekriebels heeft het Excelsior label een naam hoog te houden. Het label tekende in het verleden voor ultieme lenteplaten met gitaarbands als Johan, Daryll-Ann en Simmer, maar opereert de laatste tijd vooral in andere genres. Kan dit toch een fraai lenteplaatje opleveren? Ja! In muzikaal opzicht heeft de laatste aanwinst van het label, Lola Kite, niets te maken met de eerder genoemde gitaarbands uit het verleden, maar net als deze bands heeft Lola Kite een plaat gemaakt waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Lola Kite maakt op haar debuut onweerstaanbare popliedjes die je na één keer mee kunt zingen, die ook na 100 keer nog niet vervelen en waarvan je humeur een enorme positieve boost krijgt. Gitaren spelen een ondergeschikte rol op Lights, want eigenlijk draait alles op deze plaat om synths. Lola Kite maakt op haar debuut zonnige synthpop die zo lijkt weggelopen uit de jaren 80. Denk aan bands als Orchestral Manoeuvres In The Dark, The Human League, Depeche Mode en noem ze maar op. Wanneer je goed naar deze plaat luistert, valt echter op dat Lola Kite zich zeker niet beperkt tot de synthpop uit de jaren 80. Hier en daar flirt de band nadrukkelijk met 60s psychedelica, duikt een voor dit genre atypisch orgeltje op, hoor je flarden Kraftwerk of komt de band op de proppen met gitaarwerk zoals je dat in de jaren 80 misschien alleen bij New Order wel eens hoorde, maar uiteindelijk bijna U2-achtige proporties krijgt. Het op een of andere manier ook eigentijdse Lights heeft daarom een veelzijdige uitwerking. Aan de ene kant ben ik onmiddellijk terug in de jaren 80, maar aan de andere kant worden ook andere chronologische uithoeken in mijn platenkast niet vergeten. Net als de legendarische Excelsior gitaarbands uit het verleden maakt Lola Kite zonnige popmuziek die zich laat beluisteren als pretentieloze lentepop, maar ook als artistiek verantwoorde muziek van alles te bieden heeft; een betrekkelijk zeldzame combinatie. Op voorhand had ik eigenlijk geen hoge verwachtingen van het debuut van Lola Kite, want zo dol ben ik niet op synthpop, maar de band heeft me volledig overtuigd met dit even aangename als inspirerende debuut. Het nieuwste lenteplaatje van Excelsior klinkt totaal anders dan zijn roemruchte voorgangers, maar is niet minder lekker. Laat de temperatuur maar stijgen. De soundtrack van de lente van 2011 ligt klaar. Erwin Zijleman
Hoewel het momenteel nog bitter koud is, dreigt het kwik binnen een week te stijgen naar temperaturen boven de tien graden. Van lente is natuurlijk nog lang geen sprake, maar een eerste lentekriebel mag best. Wanneer het gaat om muzikale lentekriebels heeft het Excelsior label een naam hoog te houden. Het label tekende in het verleden voor ultieme lenteplaten met gitaarbands als Johan, Daryll-Ann en Simmer, maar opereert de laatste tijd vooral in andere genres. Kan dit toch een fraai lenteplaatje opleveren? Ja! In muzikaal opzicht heeft de laatste aanwinst van het label, Lola Kite, niets te maken met de eerder genoemde gitaarbands uit het verleden, maar net als deze bands heeft Lola Kite een plaat gemaakt waarvan je alleen maar heel vrolijk kunt worden. Lola Kite maakt op haar debuut onweerstaanbare popliedjes die je na één keer mee kunt zingen, die ook na 100 keer nog niet vervelen en waarvan je humeur een enorme positieve boost krijgt. Gitaren spelen een ondergeschikte rol op Lights, want eigenlijk draait alles op deze plaat om synths. Lola Kite maakt op haar debuut zonnige synthpop die zo lijkt weggelopen uit de jaren 80. Denk aan bands als Orchestral Manoeuvres In The Dark, The Human League, Depeche Mode en noem ze maar op. Wanneer je goed naar deze plaat luistert, valt echter op dat Lola Kite zich zeker niet beperkt tot de synthpop uit de jaren 80. Hier en daar flirt de band nadrukkelijk met 60s psychedelica, duikt een voor dit genre atypisch orgeltje op, hoor je flarden Kraftwerk of komt de band op de proppen met gitaarwerk zoals je dat in de jaren 80 misschien alleen bij New Order wel eens hoorde, maar uiteindelijk bijna U2-achtige proporties krijgt. Het op een of andere manier ook eigentijdse Lights heeft daarom een veelzijdige uitwerking. Aan de ene kant ben ik onmiddellijk terug in de jaren 80, maar aan de andere kant worden ook andere chronologische uithoeken in mijn platenkast niet vergeten. Net als de legendarische Excelsior gitaarbands uit het verleden maakt Lola Kite zonnige popmuziek die zich laat beluisteren als pretentieloze lentepop, maar ook als artistiek verantwoorde muziek van alles te bieden heeft; een betrekkelijk zeldzame combinatie. Op voorhand had ik eigenlijk geen hoge verwachtingen van het debuut van Lola Kite, want zo dol ben ik niet op synthpop, maar de band heeft me volledig overtuigd met dit even aangename als inspirerende debuut. Het nieuwste lenteplaatje van Excelsior klinkt totaal anders dan zijn roemruchte voorgangers, maar is niet minder lekker. Laat de temperatuur maar stijgen. De soundtrack van de lente van 2011 ligt klaar. Erwin Zijleman