Ik hou er wel van als de vlag de lading dekt. De nieuwe soloplaat van Pearl Jam zanger Eddie Vedder heet Ukulele Songs en dat is dan ook precies wat je krijgt. De ukelele is op het eerste gezicht een beetje een lullig instrument. Maar zoals Nico Haak ooit zei: “We spelen zo graag op de ukelele, 't Is om te gillen dat wij dat willen, Wij doen het goed zoals het moet, Zonder flauwekul want elke knul speelt ukelele”. George Harrison en Paul McCartney grepen er graag een uit de kast en ook The Who gitarist Pete Townshend was er niet vies van. Eddie Vedder herstelt deze mooie traditie in ere en laat zich 16 songs lang vrijwel uitsluitend door de ukelele begeleiden. Dat doet hij op Ukulele Songs overigens niet voor het eerst, want ook op de prachtige soundtrack bij de nog mooiere film Into The Wild greep Vedder al een paar keer naar het kleine viersnarige instrument. Deze veel geprezen soundtrack was nog een betrekkelijk dynamische plaat, maar Ukulele Songs is uiterst sober en eenvormig. Buiten de vocale bijdragen van Glen Hansard (The Frames) en Cat Power en hier en daar een ander instrument horen we eigenlijk alleen de stem van Eddie Vedder en het getokkel op de ukelele. Dat maakt van Ukulele Songs geen makkelijke plaat. Wanneer je niet in de stemming bent voor deze plaat tokkelt het maar door en hoor je nauwelijks variatie tussen de songs. Ukulele Songs is niet alleen een plaat waarvoor je in de stemming moet zijn, maar het is ook een plaat waar je voor moet gaan zitten. Pas bij volledige aandacht hoor je de subtiele verschillen tussen de songs, hoor je hoe goed de stem van Eddie Vedder is en hoe fraai de klankkleuren van de ukelele zijn. Het is nog steeds geen plaat voor een groot publiek en waarschijnlijk ook geen plaat voor de meeste Pearl Jam fans, maar voor liefhebbers van mooie en intieme folkliedjes is dit een prima plaat. Het is een plaat die tot dusver gemengde reacties oproept. De een vindt het helemaal niets, de ander vindt het een meesterwerk. Ik zit hier toch een beetje tussenin. Ukulele Songs is een bijzondere plaat met veel sterke songs en over de hele linie sterke zang, maar de plaat kent ook zeker zijn zwakke broeders (met name de covers zijn behoorlijk overbodig) en stelt bovendien enige eisen aan je gemoedstoestand, waardoor hij niet al te vaak uit de kast zal komen. Vanwege een aantal bijzonder fraaie momenten en het getoonde lef geef ik Eddie Vedder echter graag het voordeel van de twijfel. Een ieder die dit net wat teveel van het goede vindt, verwijs ik naar de prachtige Into The Wild soundtrack die voor een habbekrats in de winkel ligt, net als de prachtige, bijzonder ontroerende film. Erwin Zijleman