My Morning Jacket - Circuital
Wat is het geluid van My Morning Jacket de afgelopen twaalf jaar veranderd. Op het debuut van de band, The Tennessee Fire uit 1999, hoorden we nog voornamelijk alt-country, maar op de albums die sindsdien volgden voegde de band uit Louisville, Kentucky, invloeden uit minstens een ander genre toe. Dat liep op het in 2008 verschenen Evil Urges misschien een beetje uit de hand, al was het ook wel een fascinerende plaat. Dat laatste geldt ook zeker voor opvolger Circuital. Net als op Evil Urges haalt My Morning Jacket haar inspiratie op de nieuwe plaat uit vele genres, maar de plaat klinkt op een of andere manier toch minder fragmentarisch dan zijn voorganger. Circuital opent met een psychedelische track waarvoor Pink Floyd zich aan het eind van de jaren 60 niet zou hebben geschaamd en schakelt hierna over naar wat pompeuze 70s rock. Het is muziek die zo af en toe lijkt af te glijden richting kitsch, maar steeds weer op het rechte pad wordt geholpen door fraai gitaarwerk, bedwelmende keyboards of een andere verrassende wending. Het maakt de beluistering van de nieuwe plaat van My Morning Jacket tot een fascinerende gebeurtenis. Circuital bevat naast een aantal behoorlijk bombastische tracks vol invloeden uit de progrock een aantal bijna zoetsappige popliedjes, maar zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert hoor je steeds meer knappe details en merk je bovendien dat ook de songs die je in eerste instantie nog deden fronsen na enige gewenning steeds dierbaarder worden. Psychedelica speelt een belangrijke rol op Circuital. Dit is het duidelijkst in de bijna epische tracks op de plaat, maar ook een relatief eenvoudige folksong of een Beatlesque popliedje zijn versierd met mooie psychedelische accenten. Circuital is net als zijn voorganger niet makkelijk in een hokje te duwen. My Morning Jacket schiet op Circuital op en neer door de geschiedenis van de popmuziek om vervolgens met alle opgevangen invloeden op een bijzondere manier haar eigen ding te doen. Het resultaat is wat mij betreft niet altijd geslaagd, maar naast de twee of drie missers op deze plaat staan een stuk of zes werkelijk prachtige popliedjes en mijn persoonlijke prijsnummer Slow Slow Tune. Overeenkomsten met de muziek op The Tennessee Fire zijn nauwelijks meer te ontdekken. Dat is aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant kun je My Morning Jacket ook prijzen voor het getoonde muzikale lef. De band maakt inmiddels muziek die af en toe dicht bij die van bands als The Flaming Lips en Mercury Rev ligt, al is de muziek van My Morning Jacket wel een stuk veelzijdiger en spannender. Circuital is een plaat die ongetwijfeld gemengde reacties zal oproepen. Ik had persoonlijk de nodige moeite met Evil Urges, maar Circuital vind ik echt prachtig. Erwin Zijleman
Wat is het geluid van My Morning Jacket de afgelopen twaalf jaar veranderd. Op het debuut van de band, The Tennessee Fire uit 1999, hoorden we nog voornamelijk alt-country, maar op de albums die sindsdien volgden voegde de band uit Louisville, Kentucky, invloeden uit minstens een ander genre toe. Dat liep op het in 2008 verschenen Evil Urges misschien een beetje uit de hand, al was het ook wel een fascinerende plaat. Dat laatste geldt ook zeker voor opvolger Circuital. Net als op Evil Urges haalt My Morning Jacket haar inspiratie op de nieuwe plaat uit vele genres, maar de plaat klinkt op een of andere manier toch minder fragmentarisch dan zijn voorganger. Circuital opent met een psychedelische track waarvoor Pink Floyd zich aan het eind van de jaren 60 niet zou hebben geschaamd en schakelt hierna over naar wat pompeuze 70s rock. Het is muziek die zo af en toe lijkt af te glijden richting kitsch, maar steeds weer op het rechte pad wordt geholpen door fraai gitaarwerk, bedwelmende keyboards of een andere verrassende wending. Het maakt de beluistering van de nieuwe plaat van My Morning Jacket tot een fascinerende gebeurtenis. Circuital bevat naast een aantal behoorlijk bombastische tracks vol invloeden uit de progrock een aantal bijna zoetsappige popliedjes, maar zeker wanneer je de plaat met de koptelefoon beluistert hoor je steeds meer knappe details en merk je bovendien dat ook de songs die je in eerste instantie nog deden fronsen na enige gewenning steeds dierbaarder worden. Psychedelica speelt een belangrijke rol op Circuital. Dit is het duidelijkst in de bijna epische tracks op de plaat, maar ook een relatief eenvoudige folksong of een Beatlesque popliedje zijn versierd met mooie psychedelische accenten. Circuital is net als zijn voorganger niet makkelijk in een hokje te duwen. My Morning Jacket schiet op Circuital op en neer door de geschiedenis van de popmuziek om vervolgens met alle opgevangen invloeden op een bijzondere manier haar eigen ding te doen. Het resultaat is wat mij betreft niet altijd geslaagd, maar naast de twee of drie missers op deze plaat staan een stuk of zes werkelijk prachtige popliedjes en mijn persoonlijke prijsnummer Slow Slow Tune. Overeenkomsten met de muziek op The Tennessee Fire zijn nauwelijks meer te ontdekken. Dat is aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant kun je My Morning Jacket ook prijzen voor het getoonde muzikale lef. De band maakt inmiddels muziek die af en toe dicht bij die van bands als The Flaming Lips en Mercury Rev ligt, al is de muziek van My Morning Jacket wel een stuk veelzijdiger en spannender. Circuital is een plaat die ongetwijfeld gemengde reacties zal oproepen. Ik had persoonlijk de nodige moeite met Evil Urges, maar Circuital vind ik echt prachtig. Erwin Zijleman