Diftong - Holy Bones
Op zaterdag bespreek ik met enige regelmaat de obscure parels uit de Amerikaanse rootsmuziek. Dat het hier niet om platen in de marge gaat bewees mijn jaarlijst, waarin de in eigen beheer uitgebrachte rootsplaten uitstekend waren vertegenwoordigd. Dat de betere Amerikaanse rootsmuziek niet per se van het Amerikaanse platteland hoeft te komen is het afgelopen jaar ook al meerdere malen bewezen en wordt deze week nog eens nadrukkelijk onderstreept door Holy Bones van de Nederlandse singer-songwriter Diftong. Diftong beschrijft zichzelf als "a Dutch poet in an American dream" en mooier kan ik het in ieder geval niet verzinnen. De Nederlandse dichter en singer-songwriter bracht de afgelopen jaren al een aantal platen en een bundel met teksten uit, maar Holy Bones is mijn eerste kennismaking met de muziek van Diftong. Het is een kennismaking die zeker naar meer smaakt. Diftong maakt op Holy Bones veelkleurige Amerikaanse rootsmuziek, die opvalt door een fraaie instrumentatie, mooie teksten, een gruizige en doorleefde stem en hele sterke songs. Diftong laat op Holy Bones een geluid horen dat qua schoonheid kan concurreren met dat van zijn Britse en Amerikaanse soortgenoten en qua veelzijdigheid een deel van de concurrentie voorbij streeft. Persoonlijk hou ik van singer-songwriters die hun songs tot op het bot uitkleden of singer-songwriters die hun muziek juist tot in detail inkleuren. Diftong opereert in de laatste categorie en levert een plaat af vol prachtige details. De instrumentatie op Holy Bones is rijk en veelkleurig en wordt ingekleurd met onder andere gitaren, banjo, mandolines, viool, dobro, lap steel, piano, mondharmonica, accordeon en orgel. De instrumentatie is nergens opdringerig, want de muziek van Diftong is ondanks de aandacht voor details behoorlijk ingetogen en sober. Er is alle ruimte voor de wat rauwe stem van Diftong en de al minstens even overtuigende zang van Monique Vermeer, wat meerdere kippenvelmomenten oplevert. Amerikaanse rootsmuziek vormt de basis van de muziek van Diftong, maar de Nederlandse singer-songwriter en zijn medemuzikanten verloochenen de Europese achtergrond niet helemaal en maken af en toe ook muziek die Iers aandoet, zeker wanneer de viool wordt ingezet. Holy Bones bevat 10 songs en ze zijn alle 10 even mooi. Zelfs zo mooi dat Diftong wat mij betreft de concurrentie aan kan met de rootsplaten die het afgelopen jaar in de Verenigde Staten zijn verschenen en dat is, zeker gezien het hoge niveau van het afgelopen jaar, heel knap. Liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek adviseer ik dan ook nadrukkelijk om eens te luisteren naar deze parel van eigen bodem. Grote kans dat je na bijna 40 minuten net zo enthousiast bent als ik. Erwin Zijleman
