Alessi's Ark - The Still Life

Alessi Laurent-Marke, oftewel Alessi’s Ark, krijgt in haar vaderland Engeland al jaren flink wat waardering voor haar mooie luisterliedjes, maar in Nederland wist ze tot dusver nog geen potten te breken. Op één of andere manier wist de piepjonge singer-songwriter zich in Nederland tot dusver niet te ontworstelen aan het vooroordeel dat haar honingzoete folky popliedjes over weinig diepgang beschikken en daarom slechts tijdelijk weten te vermaken. Het is een vooroordeel dat ook mij enige tijd in een wurggreep hield, want het duurde even voordat het twee jaar geleden Time Travel me echt te pakken had. De nieuwe plaat van Alessi’s Ark, The Still Life, had hier veel minder tijd voor nodig. Dat is niet zo gek, want The Still Life laat een wat alternatiever en avontuurlijker geluid horen. Voor The Still Life zocht Alessi Laurent-Marke haar heil in de muziekscene van Omaha, Nebraska; de thuisbasis van de door Alessi bewonderde Conor Oberst. Oberst is voor zover ik weet zelf niet te horen op de plaat, maar producer Andy LeMaster, die eerder werkte met Oberst en met onder andere Now It’s Overhead en Azure Ray, drukt nadrukkelijk zijn stempel op de nieuwe plaat van Alessi’s Ark. Op The Still Life zijn de popliedjes van Alessi’s Ark minder zoet en folky dan we van haar gewend zijn, maar de verleiding is er als je het mij vraagt niet minder om. Alessi’s Ark is nog steeds niet vies van mooie zoete en dromerige popliedjes, maar het zijn dit keer ook popliedjes waarin van alles gebeurt. The Still Life sprankelt door de heerlijke stem van Alessi Laurent-Marke en intrigeert door de steeds net weer wat anders klinkende instrumentatie, de vele verrassende wendingen in de muziek van Alessi’s Ark en de knap in elkaar stekende songs. De vorige plaat van de Britse singer-songwriter werd vooral vergeleken met die van de veel succesvollere Laura Marling. Het is een vergelijking die nog steeds niet helemaal onzinnig is, maar met The Still Life gaat Alessi’s Ark toch vooral haar eigen weg. Net als Time Travel is The Still Life een plaat waarbij het lekker wegdromen is, maar van echt wegdommelen is dit keer geen sprake. Daarvoor is de kwaliteit van de songs te hoog en bevat de plaat bovendien teveel uitstapjes die aanzetten tot nog aandachtiger luisteren om maar niets te missen. Alessi’s Ark deed met Time Travel zeer verdienstelijk mee in de middenmoot, maar gaat met The Still Life voor het podium. Kansloos is haar missie zeker niet, al moeten er eerst nog flink wat vooroordelen overboord. Vergeet daarom al het bovenstaande, klik op de onderstaande luisterlinks, doe je ogen dicht en laat je verrassen. Grote kans dat Alessi’s Ark er naar het beluisteren van de  dertien tracks van The Still Life weer een fan bij heeft. Mijn liefde voor Alessi's Ark is na The Still Life in ieder geval onvoorwaardelijk. Erwin Zijleman