Cayucas - Bigfoot

Ik kan me natuurlijk aanpassen aan de weersvoorspelling van het KNMI en op zoek gaan naar de betere herfstplaatjes, maar daar wordt het weer de laatste dagen alleen maar slechter van. Daarom probeer ik vandaag maar eens iets heel anders en kom ik op de proppen met de ultieme zomerplaat. Deze komt van de Amerikaanse band Cayucas en luistert naar de titel Bigfoot. Cayucas is de band van Zach Yudin uit het Californische Santa Monica en afgaande op de kwaliteit van Bigfoot durf ik al wel te voorspellen dat we nog veel van Zach Yudin gaan horen. Bigfoot bevat slechts acht tracks en duurt maar net een half uur, maar het is wel acht keer raak en een half uur genieten. Allmusic.com omschrijft de muziek van Cayucas als "a sunburned version of The Shins" en daar valt weinig op af te dingen. Stop Bigfoot in de cd speler en de zon begint te schijnen en goed ook. Met Bigfoot uit de speakers is het zomer en geen Nederlandse zomer maar een echte Californische zomer. Dat is precies waar ik aan toe ben en dat geldt vast voor meer mensen. Samen met producer Richard Swift zorgt Zach Yudin voor een half uur zorgeloze popmuziek waarvan je het heerlijk warm krijgt. Het is muziek die nauw is verbonden met de Amerikaanse westkust en die derhalve associaties oproept met zon, zee, het strand, een surfboard, koud bier en mooie vrouwen. In muzikaal opzicht refereert de muziek van Cayucas uiteraard aan The Beach Boys, maar het zijn hiernaast vooral namen van wat recentere datum die blijven hangen: The Shins, Vampire Weekend, The Drums, Best Coast; denk in deze richting en je zit goed. Vergeleken met al deze bands gooit Cayucas er nog wat extra zonnestralen tegenaan, maar Bigfoot is meer dan alleen maar een feelgood plaat. Bigfoot klinkt heerlijk lichtvoetig en bijna naïef zorgeloos, maar verrast ook door bijna Caribische ritmes te vermengen met surfgitaren en onweerstaanbare meezingrefreinen. Zeker wanneer de ritmes wat tegendraadser en de gitaarloopjes wat speelser worden ligt de vergelijking met Vampire Weekend voor de hand, maar Cayucas klinkt dan ook als The Beach Boys aangevoerd door David Byrne (of als Talking Heads met Brian Wilson aan het roer) en neemt je zelfs een paar keer mee terug naar de jaren 50. Door de net wat minder voor de hand liggende wendingen blijft Bigfoot ook na een paar keer horen leuk en blijft de plaat zeker houdbaar tot het moment dat het eindelijk echt zomer gaat worden in Nederland. Ik zet in de tussentijd de verwarming wat hoger en laat Bigfoot voor de zoveelste keer uit de speakers komen. Buiten is het herfst, binnen is het zomer. En wat voor zomer. Heerlijk. Erwin Zijleman