23 juni 2025

Review: S.G. Goodman - Planting By The Signs

De Amerikaanse muzikante S.G. Goodman deed werkelijk alles goed op haar vorige twee albums, maar op het prachtig klinkende Planting By The Signs doet de muzikante uit Kentucky alles nog net wat beter
Na de eerste keer horen was ik diep onder de indruk van het deze week verschenen derde album van de Amerikaanse muzikante S.G. Goodman, maar Planting By The Signs is sindsdien alleen maar beter geworden. Dat de muzikante uit Kentucky een geweldige zangeres is wisten we al, maar de zang op haar nieuwe album kinkt nog wat beter. In muzikaal opzicht zet ze nog wat grotere stappen, want het album is aan de ene kant geworteld in de Amerikaanse rootsmuziek uit het diepe zuiden van de Verenigde Staten, maar begeeft zich aan de andere kant ook regelmatig buiten de grenzen van het genre. Ik wist al dat S.G. Goodman heel goed is, maar toch ben ik zeer aangenaam verrast door dit geweldige album.



S.G. Goodman maakte in 2017 een album (Kudzu) met haar band The Savage Radley, maar trok pas echt de aandacht met het onder haar eigen naam uitgebrachte Old Time Feeling uit 2020. Het debuutalbum van de muzikante uit Murray, Kentucky, is zo’n rootsalbum waarop echt alles klopt. 

Haar band zorgt voor een ruimtelijk en gloedvol rootsgeluid vol gitaren dat zowel ingetogen kan klinken als kan rocken, de productie van My Morning Jacket voorman Jim James is feilloos, de persoonlijke songs van de Amerikaanse muzikante herinneren aan het beste dat binnen de country en countryrock uit de jaren 70 werd gemaakt en S.G. Goodman beschikt boven alles over een geweldige of zelfs weergaloze stem, die vanaf de eerste noten van Old Time Feeling dwars door de ziel snijdt. Het is een lekker rauwe en emotievolle stem die echt fantastisch klinkt in combinatie met het heerlijke gitaarwerk, dat volgens S.G. Goodman is geïnspireerd door het werk van Link Wray. 

De op het platteland van Kentucky opgegroeide muzikante, die haar eerste stapjes in de muziek zette in het lokale kerkkoor, liet op het drie jaar geleden Teeth Marks horen dat haar geweldige debuutalbum geen toevalstreffer was. Het door Drew Vandenberg (Faye Webster, Stella Donnelly) geproduceerde album klinkt nog wat mooier en veelzijdiger dan het debuutalbum en laat wederom horen dat S.G. Goodman een fantastische zangeres is. 

Zowel Old Time Feeling als Teeth Marks klinken zowel authentiek als eigentijds en dat is een knappe combinatie. Het is een combinatie die ook weer is te horen op het deze week verschenen Planting By The Signs, het derde album van S.G. Goodman. Ook op haar derde album imponeert de muzikante uit Kentucky in eerste instantie met haar stem, die ruw en doorleefd klinkt, maar ook ingehouden en gevoelig. 

In muzikaal opzicht klinkt Planting By The Signs net wat anders dan zijn twee voorgangers. Ook het derde album van S.G. Goodman heeft zich absoluut laten inspireren door de country(rock) uit het verre verleden en de alt-country van iets recentere datum, maar de Amerikaanse muzikante slaat ook op bijzondere wijze een brug naar de rockmuziek van dit moment. 

Voor de productie deed S.G. Goodman wederom een beroep op Drew Vandenberg, maar ook de op het oude nest teruggekeerde Matthew Rowan levert een bijdrage aan de fraaie productie van het album en is bovendien verantwoordelijk voor het fantastische gitaarwerk op het album. In productioneel opzicht doet het af en toe wel wat denken aan de producties van Daniel Lanois en dat is een groot compliment voor Planting By The Signs. 

Het klinkt allemaal fantastisch, zeker in combinatie met de uitstekende stem van S.G. Goodman, maar de songs op het nieuwe album, die soms flink worden opgerekt, zijn ook spannend en laten nog lang nieuwe dingen horen. Het album werd opgenomen in Alabama en ademt deels de spooky en broeierige sfeer van het diepe zuiden van de Verenigde Staten, maar S.G. Goodman beperkt zich zeker niet tot de kaders van de Amerikaanse rootsmuziek, waardoor ik Planting By The Signs nog wat interessanter vind dan haar vorige twee albums. 

S.G. Goodman maakte al twee fantastische albums, maar haar derde album is nog een stuk beter en zou zomaar uit kunnen groeien tot een van de beste albums van 2025. Ik schrijf het album alvast op. Erwin Zijleman

De muziek van S.G. Goodman is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://sggoodman.bandcamp.com/album/planting-by-the-signs.


Planting By The Signs van S.G. Goodman is verkrijgbaar via de Mania webshop:



22 juni 2025

Review: Resa Saffa Park - Silver Bead Eyes

De Noorse muzikante Theresa Frostad Eggesbø bracht eerder dit jaar onder de naam Resa Saffa Park het prachtige Silver Bead Eyes uit en dat is een album dat me echt in alle opzichten zeer aangenaam heeft verrast
Luister naar Silver Bead Eyes, het eerder dit jaar verschenen album van Resa Saffa Park, en een aantal dingen vallen op. Het is een album dat subtiel en wat jazzy maar ook zeer smaakvol is ingekleurd en dat verandert van ingetogen naar beeldend wanneer de strijkers aanzwellen. Het is een album met songs die makkelijk blijven hangen, maar die ook diepgang laten horen. Het zijn songs die het laat op de avond uitstekend doen, maar ook de rest van de dag dringen ze zich steeds meer op. En Silver Bead Eyes is een album van een uitstekende zangeres, die niet alleen beschikt over een hele mooie stem, maar ook over een stem die meerdere kanten op kan. Wat een verrassing dit album.



De meeste albums die ik op zondagavond bespreek zijn vele decennia oud en meestal gaat het om albums die ik echt noot voor noot ken. Het is goed om zo af en toe ook stil te staan bij vergeten albums uit een veel recenter verleden, want door het grote aanbod aan nieuwe muziek vallen er momenteel met enige regelmaat prachtige albums tussen wal en schip. Silver Bead Eyes van Resa Saffa Park kwam ik bij toeval op het spoor en is zo’n album. 

Tussen de kattenfilmpjes op Instagram kwam ik een filmpje tegen waarop deze Resa Saffa Park het vinyl van haar in februari verschenen album uitpakt. Toen ik het album vervolgens opzocht op Spotify was ik direct aangenaam verrast door het niveau van Silver Bead Eyes, dat tot mijn verbazing al het derde album van Resa Saffa Park is, al kunnen Spaces uit 2022 en Madness. Let Me In! uit 2023 gezien hun speelduur ook best worden gezien als EP’s of mini-albums. Silver Bead Eyes is met dertien tracks en bijna veertig minuten in ieder geval wel een volwaardig album en ik vind het een heel mooi album. 

Resa Saffa Park is de opvallende artiestennaam van de Noorse actrice Theresa Frostad Eggesbø, die werd geboren in Dubai en voor de start van haar carrière aan het Liverpool Institute for Performing Arts studeerde. Resa Saffa Park heeft momenteel weer Oslo als thuisbasis, maar schreef de songs op Silver Bead Eyes naar eigen zeggen in Florence, Oslo, London en Wenen. Een echte wereldburger dus, maar in Nederland is de Noorse muzikante vooralsnog helaas volslagen onbekend. 

Albums van actrices die gaan zingen zijn meestal niet heel geslaagd, maar het album van Resa Saffa Park is een uitzondering. De Noorse muzikante beschikt over een hele mooie stem en het is bovendien een stem die meerdere kanten op kan. In de wat meer ingetogen passages en zeker in de wat donker getinte passages in de songs op Silver Bead Eyes hoor ik flink wat van Lana Del Rey in de stem van Resa Saffa Park, maar de muzikante uit Oslo kan ook meer uitgesproken en ook wat soulvoller of jazzier klinken. 

Ik heb helaas maar heel weinig informatie over het album, maar weet dat het album is geproduceerd door Bård Berg en dat muzikanten Eirik Grove er Daragh Wearen tekenen voor een groot deel van de muziek op het album, buiten de strijkers, waarvoor het Turkse Istanbul String Quartet werd ingeschakeld. Het zijn allemaal namen die me niets zeggen, maar Silver Bead Eyes is echt een prachtig klinkend album. 

De muziek op het album is subtiel, maar ook zeer sfeervol. De basis klinkt jazzy en folky, maar je hoort ook een vleugje soul en wanneer de strijkers aanzwellen krijgt de muziek op Silver Bead Eyes ook een beeldend of zelfs filmisch karakter. Ik heb meer dan eens associaties met Lana Del Rey, maar een enkele keer komt ook Fiona Apple voorbij en zo kan ik nog wel wat namen noemen. Het zijn allemaal namen van persoonlijke favorieten, waarom het niet zo gek ik dat het album van Resa Saffa Park me zo goed bevalt. 

Het is grappig hoe je soms door puur toeval interessante nieuwe muziek tegen kunt komen, maar het overkomt me maar zelden dat ik door toeval een album van het kaliber van Silver Bead Eyes van Resa Saffa Park tegen kom. Ik ga de Noorse muzikante vanaf nu nauwlettend in de gaten houden en koester haar prachtige album steeds wat meer. Erwin Zijleman

De muziek van Resa Saffa Park is verkrijgbaar via de website van de Noorse muzikante: https://resasaffapark.com.