Review: Smerz - Big city life

De Amerikaanse muziekwebsite Pitchfork maakt dit jaar hele bijzondere keuzes in haar jaarlijstje, maar met het eigenzinnige popalbum van het Noorse duo Smerz heeft de eigenzinnige website het bij het juiste eind
Big city life van Smerz deed het afgelopen voorjaar volgens mij niet heel veel in Nederland, maar met name in de Verenigde Staten kon het Noorse duo dat bestaat uit Catharina Stoltenberg en Henriette Motzfeldt rekenen op positieve recensies. Pitchfork was haar recensie nog niet vergeten en riep het album van Smerz vorige week uit tot het popalbum van 2025. Ik hoorde het in eerste instantie niet, maar als je de tijd neemt voor de muziek van het tweetal uit Oslo valt er veel op zijn plek. Smerz maakt eigenzinnige en soms bijna minimalistische popmuziek, maar de songs van Catharina Stoltenberg en Henriette Motzfeldt hebben ook iets aanstekelijks. Ik had tot deze week nog nooit van Smerz gehoord, maar ik heb wel wat met dit album.

Het is december en dus worden we momenteel overspoeld door een vloedgolf aan jaarlijstjes. Er zijn altijd een paar jaarlijstjes waar ik met speciale belangstelling naar uitkijk en het jaarlijstje van Pitchfork is er een van. De Amerikaanse muziekwebsite heeft er dit jaar een bijzonder lijstje van gemaakt met een top 10 waarin maar liefst zeven albums staan die ik niet ken, wat enigszins oncomfortabel voelt, maar ook de fantasie prikkelt. 

Pitchfork heeft ook een lijst gemaakt met uitsluitend popalbums, maar ook hierin kom ik nogal wat onbekende albums tegen. Het is ook een wat wonderlijke lijst, want de rangorde in de lijst met popalbums is niet consistent met de lijst waarin alle genres zijn vertegenwoordigd. Het zorgt voor een, in ieder geval voor mij, hele bijzondere nummer één, want Pitchfork kiest het voor mij totaal onbekende Big city life van Smerz als beste popalbum van 2025. 

Pitchfork opent haar aanprijzing van het album met de volgende zin: “Possibility, aspiration, fantasy: These are the currencies of pop music, and Smerz are making their own mint.” Hierna volgen nog een aantal alinea’s tekst waar ik geen touw aan vast kan knopen, maar dat Smerz geen dertien in een dozijn popmuziek maakt was me vervolgens wel duidelijk. 

Smerz is een Noors duo dat bestaat uit Catharina Stoltenberg en Henriette Motzfeldt. De twee schreven de songs op Big city life en tekenden ook voor de uitvoering en de productie. Het is zo ongeveer alle info die is te vinden op de bandcamp pagina van het tweetal uit Oslo, dat naar verluidt een groot deel van de tijd in Kopenhagen doorbrengt. 

Big city life doet het goed op een aantal eigenzinnige muziekwebsites, waaronder die van Pitchfork, maar heeft verder niet heel veel aandacht gekregen. Het is dan ook geen album dat in één adem kan en zal worden genoemd met de grote popalbums van 2025. Catharina Stoltenberg en Henriette Motzfeldt maken niet de makkelijkste muziek en maken bovendien muziek die constant van kleur verandert, waardoor de muziek van Smerz weinig houvast biedt. 

Het album opent met minimalistische elektronica en de wat onderkoelde zang van de twee, waarna een piano wordt toegevoegd. In de tweede track wordt een bijzonder ritme en wat ruis op de achtergrond gecombineerd met zang en wederom klinkt het wat minimalistisch. Toch begrijp ik wel dat Pitchfork het album van Smerz als pop bestempeld, want de songs van het Noorse tweetal klinken misschien bijzonder, maar zijn zeker niet ontoegankelijk. 

Ik moest absoluut wennen aan de songs van Smerz, die deels met elektronica en deels met organische instrumenten zijn ingekleurd, maar eenmaal gewend aan de bijzondere klanken, de bijzondere songstructuren en de zang van Catharina Stoltenberg en Henriette Motzfeldt begon ik te horen wat Pitchfork hoort in Big city life. 

Het is knap hoe het tweetal met beperkte middelen maximaal effect weet te sorteren en het is minstens even knap hoe ritmes, elektronica piano een geheel vormen en prachtig samenvloeien met de zang. Catharina Stoltenberg en Henriette Motzfeldt gaan met dit album niet de wereld veroveren, maar liefhebbers van popmuziek die anders klinkt dan de mainstream popmuziek van het moment vinden veel van hun gading op dit bijzondere album. 

Luister net een keer meer dan je eigenlijk van plan bent en alles valt op zijn plek, waarna de bijzondere songs van Smerz opeens hopeloos verslavend kunnen zijn. Dat heeft Pitchfork toch weer knap gehoord, zoals zo vaak. Erwin Zijleman

De muziek van Smerz is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het Noorse duo: https://smerzforyou.bandcamp.com/album/big-city-life.

Big City Life van Smerz is verkrijgbaar via de Mania webshop:

LP, 29,99 euro

Review: Melody's Echo Chamber - Unclouded

De Franse band Melody’s Echo Chamber overtuigt ook op haar nieuwe album Unclouded weer met psychedelische klanken die herinneren aan de muziek die Serge Gainsbourg in een inmiddels ver verleden maakte
Iedere keer als ik luister naar Unclouded van Melody’s Echo Chamber ben ik even vergeten dat het buiten guur en donker is. De band rond boegbeeld Melody Prochet maakte op haar vorige albums al zoete en verleidelijke muziek, maar doet er op Unclouded nog een schepje bovenop. De heerlijke gitaarloopjes die we kennen van de band worden gecombineerd met zweverige elektronica, stemmige strijkers en een stevige aangezette ritmesectie, die de muziek van de band voorziet van jazzy impulsen. Hier boven op komt de buitengewoon verleidelijke stem van Melody Prochet, wiens stem de muziek van Melody’s Echo Chamber voorziet van een onweerstaanbaar lekkere zweverigheid.

Melody’s Echo Chamber ontstond in 2012 nadat de Franse muzikante Melody Prochet met haar band Bee’s Garden in het voorprogramma had gestaan van de Australische band Tame Impala. Tame Impala voorman Kevin Parket ontfermde zich over de Franse muzikante en had een flinke vinger in de pap op het in 2012 verschenen titelloze debuutalbum van Melody’s Echo Chamber. Sindsdien heb ik wel wat met de muziek van de Franse band, die deze week met Unclouded haar vierde album heeft uitgebracht (het vorig jaar verschenen Unfolded tel ik vanwege de speelduur van slechts 20 minuten niet mee als album). 

De Franse band maakte op haar debuutalbum muziek die was te omschrijven als psychedelische dreampop, met onder andere Lush en Beach House als vergelijkingsmateriaal. Het tweede album liet door een ongeval van Melody Prochet lang op zich wachten, maar het in 2018 verschenen Bon Voyage overtrof wat mij betreft het debuutalbum met een spannend en veelkleurig geluid. 

Op het in 2022 verschenen Emotional Eternal klonk Melody’s Echo Chamber weer net wat anders en liet het zich ondanks de grotendeels Engelstalige songs duidelijker beïnvloeden door de Franse popmuziek uit het verleden, met het fantastische oeuvre van Serge Gainsbourg voorop. 

De band uit Parijs voegt met Unclouded nog een half uur prachtige muziek toe aan haar oeuvre en het is wederom muziek die net wat anders klinkt dan we van de band gewend zijn. Ik vind een album van een half uur persoonlijk aan de korte kant, maar het is tegenwoordig zeker geen uitzondering meer en bovendien is Unclouded wel een half uur bijzonder mooi. 

In de openingstrack The House That Doesn’t Exist hoor je direct weer de invloeden van Serge Gainsbourg, die op het vorige album ook al opdoken. Ik denk dat de Franse grootheid het nieuwe album van Melody’s Echo Chamber zeker had kunnen waarderen en Melody Prochet graag als muze had gehad. 

Als ik het nieuwe album van Melody’s Echo Chamber vergelijk met de drie vorige albums hoor ik absoluut raakvlakken, maar Unclouded klinkt wel wat zoeter en verleidelijker dan zijn voorgangers. In muzikaal opzicht klinkt het allemaal net wat minder ruw, wat je vooral hoort in de gitaarlijnen, en zijn hier en daar strijkers toegevoegd. 

De muziek van de Franse band is nog altijd psychedelisch en af en toe hoor ik ook wel wat invloeden uit de dreampop, maar de muziek op Unclouded is ook eigenzinnig. Wat vooral opvalt zijn de wat springerige en stevig aangezette ritmes in een deel van de songs. Het geeft de songs van Melody’s Echo Chamber een jazzy touch, die ook weer herinnert aan de muziek die Serge Gainsbourg in de jaren 60 en 70 maakte. 

In de muziek wordt al flink met stroop gesmeerd met fraaie gitaarloopjes en sfeervolle strijkers, maar Melody Prochet doet er nog een schepje bovenop met werkelijk honingzoete zang. Het had net wat zoeter en verleidelijker geklonken wanneer ze alleen in het Frans had gezongen, maar goed. Het neigt nu af en toe al naar net wat te zoete klanken, maar wat doet het ook lekker op de donkere en grauwe dagen van het moment. Op de achtergrond kabbelt Unclouded bijzonder aangenaam voort, maar het is ook een album dat tot leven komt wanneer je het met de koptelefoon beluistert. Wat is dit toch een leuke band. Erwin Zijleman

De muziek van Melody's Echo Chamber is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Franse band: https://melodysechochamber.bandcamp.com/album/unclouded.

Unclouded van Melody's Echo Chamber is verkrijgbaar via de Mania webshop:

LP (coloured), 26,99 euro

LP, 24,99 euro

CD, 14,99 euro