Review: Hayes Carll - We're Only Human

De Amerikaanse singer-songwriter Hayes Carll draait inmiddels al een jaar of twintig mee, maar lijkt alleen maar beter te worden, zoals ook weer is te horen op het in alle opzichten uitstekende We’re Ony Human
Door mijn focus op vrouwelijke singer-songwriters duurde het even voor ik de Texaanse muzikant Hayes Carll op het netvlies kreeg. Uiteindelijk lukte dit door zijn huwelijk met de door mij zeer geliefde Alison Moorer, maar Hayes Carll is meer dan de man van. Zijn vorige twee albums waren uitstekend en ook op het deze week verschenen We’re Only Human steekt de Amerikaanse muzikant weer in een goede vorm. Het nieuwe album van Hayes Carll is een zeer persoonlijk en voornamelijk ingetogen album, waarop zeer smaakvol wordt gemusiceerd en waarop de muzikant uit Nashville uitstekend bij stem is. De zeer aansprekende songs maken van ook We’re Only Human weer een topalbum in het genre.

De Amerikaanse singer-songwriter Hayes Carll kende ik een tijd lang alleen van naam (al dacht ik toen dat hij Carl Hayes heette) en vervolgens als de echtgenoot van Alison Moorer, die ik reken tot mijn favoriete zangeressen binnen de Amerikaanse rootsmuziek. Toen ik voor het eerst luisterde naar de muziek van Hayes Carll kwam ik er echter snel achter dat hij, net als zijn echtgenote, in muzikaal opzicht heel veel te bieden heeft. 

Ik was zeer gecharmeerd van What It Is uit 2019 en You Get It All uit 2021, twee uitstekende en wat mij betreft bovengemiddeld goede rootsalbums. Sindsdien was het helaas stil rond Hayes Carll en helaas ook rond Alison Moorer, wiens geweldige en zeer persoonlijke en indringende Blood in 2019 de onbetwiste nummer 1 in mijn jaarlijstje was, maar vooralsnog ook haar laatste album. 

Deze week keert Hayes Carll in ieder geval terug en ook met We’re Only Human heeft de Amerikaanse muzikant weer een prima album afgeleverd. Bij het lezen van de eerste recensies van het album kwam ik er achter dat het sinds 2021 niet helemaal stil is geweest rond Hayes Carll. Vorig jaar toerde hij met de Amerikaanse band The Band Of Heathens, wat onder de naam Hayes & Heathens ook nog een lekker klinkend album opleverde. 

Volgens mij zijn Hayes Carll en Alison Moorer nog steeds bij elkaar, maar in tegenstelling tot op de vorige twee albums, die ze produceerde, speelt Alison Moorer geen enkele rol op We’re Only Human. Hayes Carll produceerde zijn nieuwe album samen met Gordy Quist, de voorman van The Band Of Heathens, en nodigde voor zijn nieuwe album flink wat gastmuzikanten uit. 

Het zorgt voor een mooi geluid waarin de snareninstrumenten domineren en de pedal steel een voorname rol speelt. Hayes Carll heeft met We’re Only Human een introspectief album gemaakt met grotendeels ingetogen songs. In die ingetogen songs hoor je dat de van oorsprong Texaanse maar inmiddels in Nashville neergestreken muzikant beschikt over een uitstekende stem. Wanneer het geluid op het nieuwe album van Hayes Carll wat voller klinkt en de piano of het orgel een voorname rol speelt hoor je bijna een rootsy Bruce Springsteen op We’re Only Human en dat is wat mij betreft een compliment. 

Ik was zoals gezegd behoorlijk onder de indruk van de vorige twee albums van Hayes Carll, die ik niet alleen in muzikaal en vocaal opzicht bovengemiddeld goed vond, maar die wat mij betreft ook vol stonden met songs die er uit springen in het genre. Het is niet anders op het nieuwe album van de Amerikaanse muzikant, die wederom een serie zeer aansprekende songs heeft geschreven. 

Ik beluister het album bij voorkeur met de koptelefoon, want dan hoor je pas goed hoeveel zorg er is besteed aan het veelkleurige geluid op We’re Only Human. Het album is gemaakt met een flink aantal muzikanten, maar er is genoeg open ruimte in de muziek op het album, ook als Hayes Carll zijn stem heeft toegevoegd, maar er is ook ruimte voor een incidentele solo. 

Ook qua stijlen is het nieuwe album van de muzikant uit Nashville een veelzijdig album, want Hayes Carll kan overweg met songs die de grenzen van de Amerikaanse rootsmuziek opzoeken, maar kan ook traditioneel klinkende rootsmuziek maken. Het album is negen tracks prachtig, maar doet er nog een schepje bovenop in de slottrack waarin invloeden uit de gospel hoorbaar zijn en flink wat geweldige gastvocalisten Hayes Carll bijstaan. Het is een fraai slotakkoord van een uitstekend album. Erwin Zijleman

We're Only Human van Hayes Carll is verkrijgbaar via de Mania webshop:
LP (coloured), 29,99 euro
LP, 29,99 euro
CD, 16,99 euro

Best albums of 2025 so far: Jess Kerber - From Way Down Here

De eerste helft van het muziekjaar 2025 zit er al weer even op. Hoogste tijd om de balans op te maken met 15 albums die er voor mij op een of andere manier uit sprongen. Niet de albums die ik het meest heb beluisterd, deels ook niet de albums die mijn jaarlijstje gaan domineren over een maand of vijf, maar wel albums die me opvielen en dat nog steeds doen.

Helaas heeft bijna niemand het door, maar de Amerikaanse muzikante Jess Kerber heeft met het deze week verschenen From Way Down Here echt een wonderschoon debuutalbum afgeleverd, dat je moet horen
Jess Kerber uit Nashville, Tennessee, genoot haar opleiding aan het prestigieuze Berklee College of Music in Boston en ze kent bovendien haar klassiekers. Het is allebei te horen op haar debuutalbum From Way Down Here dat in alle opzichten kwaliteit ademt en af en toe flarden uit het verleden laat horen. Jess Kerber geeft een aantal van haar songs echter ook een bijzondere twist mee, wat van haar debuutalbum een onderscheidend album maakt. Dat onderscheidende karakter wordt nog wat versterkt door de bijzonder smaakvolle muziek op het album en zeker ook door de prachtige stem van Jess Kerber, die wat mij betreft een zeer memorabel debuutalbum heeft afgeleverd.

De muziekindustrie draait in Nashville, Tennessee, nog altijd op volle toeren, waardoor er iedere week kan worden gekozen uit meerdere prima albums. Ik beperkt me over het algemeen tot albums van vrouwelijke singer-songwriters, maar ook dan is er nog meer dan genoeg te kiezen. Probeer dus maar eens op te vallen in het enorme aanbod van het moment en dat lukt veel uitstekende muzikanten helaas niet. 

Ook het vorige week verschenen debuutalbum van de uit Nashville, Tennessee, afkomstige Jess Kerber stond tot dusver nog niet heel nadrukkelijk in de spotlights en dat is wat mij betreft jammer. De Amerikaanse muzikante, die overigens werd geboren in Louisiana, weet zich in de openingstrack van From Way Down Here te onderscheiden met een mooie en karakteristieke stem en doet dat in een aantal tracks die volgen ook nog met de inkleuring van haar songs. 

Laat ik bij de stem van Jess Kerber beginnen. Het is een mooie en warme stem, maar het is ook een stem met een ruw en emotioneel randje, die er voor zorgt dat haar debuutalbum direct de aandacht trekt. Het is een stem die anders klinkt dan de meeste andere stemmen in Nashville en het is een stem die mij echt heel goed bevalt. Het is bovendien een stem die niet direct lijkt op de stemmen die ik al ken, waardoor From Way Down Here direct mijn aandacht trok. 

Dat blijft Jess Kerber een album lang doen met haar stem, die soms flink expressief klinkt, maar die ook meer ingehouden kan klinken. De stem van de Amerikaanse muzikante wordt in de openingstrack van haar debuutalbum begeleidt door mooie klanken, die de track deels richting country en deels richting folk sturen. Jess Kerber had wat mij betreft nog negen van dit soort tracks op haar debuutalbum mogen zetten, maar dat heeft ze niet gedaan. 

De openingstrack van From Way Down Here past op zich prima in Nashville, maar in de tweede track op het album slaat de Amerikaanse muzikante een andere weg in. Het is een track die in eerste instantie neigt naar folktronica of in ieder geval folkpop, maar het is ook een track die langzaam maar zeker wordt voorzien van een steeds net wat spannender indie geluid. Het klinkt opeens totaal anders dan de andere muziek die momenteel in de Amerikaanse muziekhoofdstad wordt gemaakt en dat siert Jess Kerber. 

Door de eerste twee tracks op het album was ik eigenlijk al verkocht, maar de muzikante uit Nashville houdt het hoge niveau makkelijk een heel album vast. Ze blijft meestal wat dichter bij de folk en country die we kennen uit haar thuisbasis, maar door de bijzondere stem en de zeer smaakvolle klanken is From Way Down Here toch een wat atypisch album in het genre, zeker wanneer Jess Kerber plotseling toch weer buiten de lijntjes kleurt. 

Het is een album dat ik direct bij eerste beluistering prachtig vond, maar hoe vaker ik naar het debuutalbum van Jess Kerber luister hoe meer ik onder de indruk raak van haar songs, van de bijzonder smaakvolle instrumentatie en van haar emotievolle en bijzondere zang. 

Jess Kerber verdient alle lof voor dit fraaie debuutalbum, maar ook Will Orchard verdient krediet, want hij tekende voor een groot deel van de instrumentatie en de productie van het album, dat af en toe ook wel wat heeft van albums die in de jaren 70 werden gemaakt in het genre. Echt een aanrader dit debuutalbum dat helaas wat tussen wal en schip dreigt te vallen. Dat mag wat mij betreft niet gebeuren. Erwin Zijleman

De muziek van Jess Kerber is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Amerikaanse muzikante: https://jesskerber.bandcamp.com/album/from-way-down-here.