Review: Mess Esque - Jay Marie, Comfort Me

Helen Franzmann en Mick Turner maken het de luisteraar ook op Jay Marie, Comfort Me weer niet makkelijk, maar ook het tweede album van Mess Esque is een album dat bol staat van de muzikaliteit en avontuur
Het debuutalbum van Mess Esque deed me een paar jaar geleden denken aan Crowsdell en Mazzy Star, maar Helen Franzmann en Mick Turner lieten vooral een eigen geluid horen. Dat doen ze ook weer op Jay Marie, Comfort Me, dat de aandacht trekt met behoorlijk experimentele maar ook aangenaam dromerige songs. Het zijn songs waarin het gitaarwerk direct in positieve zin opvalt en ook de percussie is fantastisch. Aan de stem van Helen Franzmann moet je even wennen, maar na gewenning is de zang op Jay Marie, Comfort Me echt prachtig. Jay Marie, Comfort Me van Mess Esque is best een lastig album, tot het moment dat echt alles op zijn plek valt.

Aan het eind van 2021 besprak ik het titelloze debuutalbum van het Australische duo Mess Esque. Mijn recensie stond vol met tegenstellingen als “Mess Esque heeft een bijzonder album gemaakt dat je eindeloos wilt koesteren of dat je keer op keer de gordijnen in jaagt” of “het Australische duo Mess Esque levert een bijzonder avontuurlijk debuutalbum af, dat in eerste instantie maar heel weinig houvast biedt, maar dat tot grote hoogten stijgt wanneer alles op zijn plek valt”. 

Ook ik moest in 2021 enorm wennen aan de muziek van Helen Franzmann en Mick Turner, maar uiteindelijk vond ik het debuutalbum van de twee niet alleen bijzonder intrigerend maar ook heel erg mooi. Het album deed me af en toe denken aan het echt briljante Dreamette, het debuutalbum van Crowsdell, de band van Shannon Wright, een album dat helaas nog altijd niet is te beluisteren op de streaming media platforms. 

De muziek van Helen Franzmann, die ook bekend is van de band McKisko, en Mick Turner, die nog veel bekender is van de band Dirty Three, deed ook wel wat denken aan Mazzy Star, maar dan wel een wat experimentelere versie van Mazzy Star, overigens een van mijn favoriete bands aller tijden. Het is prachtig vergelijkingsmateriaal.

Mess Esque keert deze week terug met Jay Marie, Comfort Me en gaat deels verder waar het duo aan het eind van 2021 was geëindigd. Ook het tweede album van Mess Esque is weer geen lichte kost. Zeker als je niet gewend bent aan de muziek van het Australische tweetal en hun bandgenoten bieden de songs op Jay Marie, Comfort Me in eerste instantie weinig houvast. 

De geweldige gitaarlijnen van Mick Turner en de bijzondere zang van Helen Franzmann lijken vooral hun eigen ding te doen en ook de keyboards en drums lijken zich weinig aan te trekken van de andere klanken op het album. Op hetzelfde moment klinkt de muziek van Mess Esque heerlijk dromerig en wanneer je wat dieper wegzinkt in de muziek van het Australische duo lijkt alles toch opeens weer te kloppen. 

Ook bij beluistering van Jay Marie, Comfort Me moet ik, voornamelijk vanwege het gitaarwerk, vaak denken aan dat helaas zo miskende debuutalbum van Crowsdell, terwijl de dromerige en soms bijna gesproken zang van Helen Franzmann associaties oproept met Mazzy Star’s Hope Sandoval. 

Jay Marie, Comfort Me van Mess Esque is een album dat je makkelijk opzij schuift bij snelle beluistering, maar dat steeds mooier wordt wanneer je er dieper induikt. Het gitaarwerk op het album is echt geweldig en ook de drummer speelt fantastisch op het album. De muziek van Mess Esque is vaak loom en dromerig, maar kan ook ruw en stevig klinken. 

Beide uitersten passen uitstekend bij de zang van Helen Franzmann die absoluut haar eigen stijl heeft, maar die mij in ieder geval direct wist in te pakken. In de songs op Jay Marie, Comfort Me wordt af en toe flink het experiment opgezocht en verliest Mess Esque de toegankelijke popsong soms echt volledig uit het oog, maar het is knap hoe deze popsong soms ook weer binnen een paar noten kan worden gevonden. 

Ik geef eerlijk toe dat ik de afgelopen jaren niet heel vaak meer aan Mess Esque heb gedacht en ook Jay Marie, Comfort Me is een album dat niet altijd binnen zal komen, maar als je in de stemming bent voor de muziek van Mess Esque is het echt een prachtalbum. Erwin Zijleman

De muziek van Mess Esque is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van het Australische duo: https://messesque.bandcamp.com/album/jay-marie-comfort-me.

Jay Marie, Comfort Me van Mess Esque is verkrijgbaar via de Mania webshop:

LP, 34,99 euro

Review: Bria Salmena - Big Dog

De door jonge vrouwelijke muzikanten gedomineerde indiepop en indierock van het moment wordt helaas wat eenvormig, maar Bria Salmena voorziet het genre op Big Dog van een aantal andere en vooral donkere tinten
Een echte nieuwkomer is Bria Salmena niet, al zal haar solodebuut Big Dog voor velen de eerste kennismaking zijn met de muziek van de Canadese muzikante. Big Dog is ook mijn eerste kennismaking met de muziek van Bria Salmena en het is een kennismaking die indruk heeft gemaakt. Big Dog is een behoorlijk donker en ook ruw album en het is een album dat zich niet in een hokje laat duwen. Bria Salmena laat zich beïnvloeden door uiteenlopende genres en heeft een album gemaakt dat anders klinkt dan de bulk van de albums. Dat doet het album niet alleen in muzikaal opzicht, want Bria Salmena heeft ook een zeer karakteristieke stem en schrijft eigenzinnige songs op het uitstekende Big Dog.

Ook deze week verscheen weer een imposante stapel albums van over het algemeen jonge vrouwelijke singer-songwriters met een voorliefde voor indie. Ik maak geen geheim van mijn zwak voor juist deze groep muzikanten, maar constateer ook met enige regelmaat dat verzadiging dreigt, zeker wanneer nieuwkomers wat fantasieloos voortborduren op de muziek van de iconen in het genre. De Canadese muzikante Bria Salmena doet dat voor de afwisseling eens niet, waardoor haar debuutalbum Big Dog er voor mij direct uit sprong deze week. 

In tegenstelling tot de meeste andere jonge vrouwelijke singer-songwriters die deze week opdoken met een album is Bria Salmena geen nieuwkomer. Big Dog is weliswaar het solodebuut van de muzikante uit Toronto, maar ze draait al even mee. In het vorige decennium was ze de frontvrouw van de Canadese postpunk band Frigs, die in 2018 een uitstekend maar helaas niet breed opgepikt debuutalbum afleverde. Bria Salmena maakte vervolgens deel uit van de band van de eigenzinnige Amerikaanse rootsmuzikant Orville Peck, maar vond uiteindelijk onderdak bij het roemruchte label Sub Pop, dat deze week haar debuutalbum Big Dog heeft uitgebracht. 

Bria Salmena laat direct vanaf de eerste noten van het album horen dat ze een ander geluid heeft dan de meeste andere vrouwelijke muzikanten in de indiepop en de indierock van het moment. Ze zingt voor de afwisseling eens niet fluisterzacht, maar heeft een zeer karakteristiek en wat donker en intens stemgeluid, dat wat expressiever klinkt dan al dat mooie en verleidelijke maar uiteindelijk ook wel wat eenvormige gefluister. 

De stem van Bria Salmena zorgt er al voor dat Big Dog anders klinkt dan de meeste andere albums van het moment en dat doet het album zeker in muzikaal opzicht. Op haar debuutalbum verrast Bria Salmena met een indierock geluid waarin gitaren zeker een rol spelen, maar waarin elektronica een net wat prominentere rol heeft. Het is een wat donker geluid met flarden postpunk, new wave en gothrock, maar met een drietal genres vertel ik nog lang niet het hele verhaal van het debuutalbum van de Canadese muzikante. 

Bria Salmena verwerkt, zeker wanneer de gitaren op de voorgrond treden, ook zeker invloeden uit de indierock en shoegaze in haar songs, maar kan ook aansluiten bij de elektronische popmuziek en heeft ook zeker geluisterd naar een aantal belangrijke Krautrock albums. Big Dog heeft een wat donkere en duistere sfeer, die misschien niet heel goed past bij de uitbundig schijnende lentezon, maar vind het juiste moment voor dit album en ontdek hoeveel er valt te genieten op het debuutalbum van Bria Salmena. 

De muzikante uit Toronto draait zoals gezegd al even mee en dat hoor je op Big Dog, dat een ervaren muzikante laat horen, die haar eigen weg durft te kiezen en die ook in muzikaal opzicht wat te bieden heeft. Het knappe van Big Dog is dat het aan de ene kant een ruw, donker en gruizig album is dat durft te experimenteren, maar dat Bria Salmena aan de andere kant indruk maakt met uitstekende popsongs, die direct blijven hangen. Iedereen die de Canadese muzikante al een tijdje volgt wist dat ze met haar solodebuut wel eens zou kunnen imponeren, maar voor mij is Big Dog een sensationele verrassing. Erwin Zijleman

De muziek van Bria Salmena is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Canadese muzikante: https://briasalmena.bandcamp.com/album/big-dog.

Big Dog van Bria Salmena is verkrijgbaar via de Mania webshop:

LP (orchid purple), 32,99 euro

CD, 17,99 euro