CocoRosie - Tales Of A Grasswidow

Er zijn tijden geweest waarin de release van een nieuwe cd van de zusjes Bianca en Sierra Casady, oftewel CocoRosie, werd gerekend tot de belangrijkste muzikale gebeurtenissen van het jaar. Het staat in schril contrast tot de bijna geruisloze wijze waarop vorige week de nieuwe plaat van het duo, Tales Of A Grasswidow, is verschenen. CocoRosie behoorde nog geen tien jaar geleden, in het kielzog van aanvoerder Devandra Banhart, tot de pioniers en smaakmakers van het genre dat onder uiteenlopende namen als freak-folk, alt-folk en psych-folk in de geschiedenisboeken van de popmuziek is terecht gekomen. De platen van het duo werden bejubeld en iedere stap van de zusjes Casady werd breed uitgemeten. De hoogtijdagen van de eigenwijze folk liggen inmiddels ver achter ons en het lijkt er op dat er niemand meer zit te wachten op de toch wat vreemde zusjes Casady; iets wat Devandra Banhart een paar weken geleden overigens ook al overkwam met zijn uitstekende maar compleet genegeerde nieuwe plaat. Na beluistering van Tales Of A Grasswidow kan ik alleen maar concluderen dat er geen enkele reden is om de muziek van de zusjes Casady te negeren. Sterker nog, Tales Of A Grasswidow is de beste plaat die CocoRosie tot dusver heeft uitgebracht. De muziek van CocoRosie moest het in het verleden vooral hebben van rare geluidjes, merkwaardige zang en niet-alledaagse songstructuren. Het zijn elementen die allemaal terugkeren op Tales Of A Grasswidow, maar vergeleken met platen als La Maison De Mon Rêve en Noah's Ark laat de nieuwe plaat van CocoRosie een veel evenwichtiger en consistenter geluid horen, waarin bovendien meer plaats is voor songs die zich enigszins houden aan de conventies van het popliedje met een kop en een staart. Het wat naïeve (maar hierdoor ook charmante) geluid waarmee CocoRosie ooit doorbrak heeft op Tales Of A Grasswidow plaats gemaakt voor een zwaarder geluid, waarin elektronica een voornamere rol speelt. De psychedelische folk van weleer vormt nog altijd de basis van de muziek van Bianca en Sierra Casady, maar invloeden uit de dance, hiphop en de wereldmuziek hebben flink aan terrein gewonnen. Tales Of A Grasswidow is vergeleken met het dromerige vroege werk van het duo een behoorlijk heftige plaat, maar het is een heftige plaat vol geheimen die veel moois te bieden heeft. Makkelijk is het allemaal niet. De experimenteerdrift van CocoRosie strijkt soms flink tegen de haren in en slaat de plank ook een paar keer mis, maar het getoonde lef pakt ook een paar keer prachtig uit. CocoRosie stond aan de basis van een vergeten genre dat ooit de muziekwereld op zijn kop zette, maar is gelukkig niet gestopt met vernieuwen en eigenwijs blijven. Tales Of a Grasswidow dwingt hierdoor uiteindelijk dan ook alleen maar respect af en verdient het om gehoord te woreden. Erwin Zijleman