Cloud Nothings - Here And Nowhere Else

Na alle zware singer-songwriter platen van de laatste dagen ben ik wel weer eens toe aan een lekkere gitaarplaat zonder al te veel pretenties en poespas. De lekkerste van de laatste tijd komt wat mij betreft van Cloud Nothings. Dat is op zich geen verrassing, want de band uit Cleveland, Ohio, verraste als drie keer eerder met een prima gitaarplaat, met het twee jaar geleden verschenen Attack On Memory als voorlopig hoogtepunt. Het onlangs verschenen Here And Nowhere Else borduurt voor een belangrijk deel voort op Attack On Memory, maar is als je het mij vraagt weer net wat beter. Cloud Nothings volgt op haar nieuwe plaat deels het bekende recept. Ook op haar nieuwe plaat heeft Cloud Nothings genoeg aan acht songs en een minuut of 30 en domineren lekkere stevige en rauwe gitaarsongs. Here And Nowhere Else is stevig geïnspireerd door de inmiddels tot klassiekers uitgegroeide platen van Nirvana, grijpt terug op de gloriedagen van legendarische bands als The Replacements en Hüsker Dü en heeft de ruwe aanstekelijkheid van het vroegere werk van Green Day. Waar veel bandjes na het bereiken van enige status of succes kiezen voor een wat gepolijster geluid, doet Cloud Nothings precies het omgekeerde. Here And Nowhere Else is een stuk rauwer en steviger dan zijn voorganger en heeft invloeden uit de grunge deels ingeruild voor een punky attitude. De muziek van Cloud Nothings rammelt aan alle kanten, maar de omarmde invloeden uit de lo-fi maken de muziek van de band wat mij betreft alleen maar krachtiger en onweerstaanbaarder. Zanger en voorman Dylan Baldi (feitelijk het enige permanente lid van de band) gooit het tempo er stevig in en schreeuwt en spuugt zijn teksten in de microfoon. Baldi was altijd al een ‘angry young man’, maar zo rauw en punky als op Here And Nowhere Else klonk hij nog niet. Het geeft de nieuwe plaat van Cloud Nothings een ongelooflijke hoeveelheid energie. Here And Nowhere Else van Cloud Nothings is geen plaat om veel woorden aan vuil te maken. Met diepere beschouwingen doe je deze plaat immers alleen maar te kort. Met Here And Nowhere Else heeft Cloud Nothings nog maar eens een plaat gemaakt die aankomt als een mokerslag. Nog net wat harder en smeriger dan de vorige keer, maar het effect is hetzelfde. Na een half uur wil je alleen maar meer. Veel meer. Keer op keer. Erwin Zijleman