Petra, Rachel en Tanya Haden komen uit een bijzonder muzikaal nest. Vader Charlie is een legendarisch jazz bassist en broer Josh timmert al heel wat jaren aan de weg met zijn band Spain (wiens laatste plaat binnenkort ook maar eens zijn opwachting moet maken op deze BLOG). Van de drie zusjes Haden is met name Petra al enige tijd actief, wat een aantal bijzondere maar nauwelijks opgemerkte soloplaten opleverde. Op het debuut van The Haden Triplets draait alles om de prachtige stemmen van de zusjes Haden. Het zijn stemmen die stuk voor stuk bijzonder zijn, alle drie net wat anders klinken en bij elkaar gevoegd onmiddellijk een onuitwisbare indruk maken. De Haden familie heeft haar connecties in de muziekwereld en daarom heeft niemand minder dan Ry Cooder de plaat geproduceerd. Cooder nam uiteraard de nodige gitaren mee, maar wist bovendien de fameuze Ricky Skaggs te strikken voor het bespelen van de mandoline, terwijl sessiemuzikant Rene Comacho en Ry Cooder’s zoon Joachim respectievelijk plaats namen achter de bas en de drums. Buitengewoon stemmige en met mate gedoseerde strijkers doen de rest. In muzikaal opzicht is het dus smullen en vaak zelfs kwijlen, maar het zijn de zusjes Haden die voor het meeste kippenvel zorgen. De harmonieën van Petra, Rachel en Tanya zijn prachtig en raken je tot op het bot. De prachtige instrumentatie voegt alleen maar extra magie toe, waarbij het fascinerende snarenspel van Ry Cooder uiteraard de hoofdrol opeist. The Haden Triplets maken op hun debuut traditioneel aandoende rootsmuziek. Het is muziek die associaties oproept met die van bijvoorbeeld The Carter Sisters, maar waar The Carter Sisters qua genre redelijk honkvast waren, zijn The Haden Triplets van vele markten thuis. Het debuut van The Haden Triplets citeert uit de archieven van de Appalachen folk, de country en de bluegrass, maar schuwt ook uitstapjes richting blues, jazz en gospel niet. Het zijn stuk voor stuk genres die uitstekend passen bij de verbluffend mooie stemmen van de zusjes Haden. Het zijn stemmen die steeds op net iets andere wijze worden ingezet. Soms kiest het drietal voor gloedvolle en stevig aangezette harmonieën, soms zingen de drie net wat tegen elkaar in en soms wordt gekozen voor een solist met subtiele ondersteuning van de andere twee. Het is eigenlijk allemaal even mooi. De zusjes Haden beschikken immers niet alleen over prachtige stemmen, maar slagen er ook in om heel veel gevoel in hun songs te leggen, wat deze plaat enorm veel kracht geeft. Het debuut van The Haden Triplets is ook een heerlijke zondagochtend plaat. De stemmen van de zusjes Haden zorgen voor een bijna pastorale sfeer en met name het schitterende snarenwerk maken het heerlijk wegdromen compleet. Door het traditionele karakter van de muziek van The Haden Triplets zal niet iedereen smelten voor het debuut van The Haden Triplets, maar een ieder die niet bang is voor een beetje Amerikaanse muziekhistorie krijgt muziek van een zeldzaam hoog niveau voorgeschoteld. De zusjes Haden stonden tot dusver wat in de schaduw van de mannelijke leden van het gezin, maar met dit debuut stappen ze hier zelfverzekerd uit. Ik kan er eigenlijk nog maar één ding over zeggen: wat een prachtplaat! Erwin Zijleman