Lydia Loveless - Somewhere Else

Ik heb in het verleden vaak gemopperd op de tips van Spotify, maar ze worden echt beter. Veel beter zelfs. Zo kreeg ik onlangs een persoonlijke aanbeveling: Lydia Loveless. Niet slecht bekeken van Spotify, want deze Lydia Loveless doet precies waar ik van hou. Op het eerder dit jaar verschenen Somewhere Else maakt de singer-songwriter uit Columbus, Ohio, countrymuziek met een stevige rockinjectie en imponeert ze met een stemgeluid waarin zowel plaats is voor rauwe emotie als voor power. Somewhere Else is de derde plaat van Lydia Loveless, maar het is mijn eerste kennismaking met haar muziek. Het is muziek die wel wat doet denken aan de wat rauwere platen van Allison Moorer (The Duel), aan Lucinda Williams, aan de eerste platen van Liz Phair, heel soms aan Jewel en ook zeker aan Neko Case, maar ik had net zo goed vijf andere namen kunnen noemen. Lydia Loveless houdt ontegenzeggelijk van country, maar blijft (gelukkig) heel ver verwijderd van de brave Nashville country. Invloeden uit de country worden op Somewhere Else vermengd met gelijke delen pop en rock. De elektrische gitaren krijgen op de derde plaat van Lydia Loveless alle ruimte en deze kleuren prachtig bij haar opvallend krachtige stem. Somewhere Else concentreert zich op lekker in het gehoor liggende songs, maar het zijn zeker geen songs waarvan er minstens dertien in een dozijn gaan. In instrumentaal opzicht zit het allemaal knap in elkaar, waarbij de geweldige gitarist maar net wat meer indruk maakt dan de strakke ritmesectie. Naast de lekker stevige muziek is er de heerlijke stem van Lydia Loveless. Deze overtuigt heel makkelijk in het wat meer uptempo werk, maar ook als Lydia Loveless gas terug neemt blijft ze met speels gemak overeind. In instrumentaal en vocaal opzicht zit het dus wel snor op deze plaat, maar ook de songs van Lydia Loveless zijn van hoog niveau. Het zit Lydia Loveless (what's in a name?) in de liefde tot dusver zeker niet mee, zodat verbroken relaties een belangrijke inspiratiebron vormen voor veel songs op de plaat. Dat komt alleen maar uit de verf wanneer je het leed van de muzikant hoort of zelfs voelt en dat is bij Lydia Loveless zeker het geval. Sterker nog, het door ex partners veroorzaakte leed kun je in bakken van Somewhere Else afscheppen, wat de plaat een bijzondere lading geeft. Het is een lading die in de Verenigde Staten inmiddels is opgepikt, want Somewhere Else werd in de VS maanden geleden al overladen met bijzonder positieve recensies. Zelfs Pitchfork had er bijna een 8 voor over en AllMusic.com noemde het zelfs een plaat die mee gaat doen wanneer de beste platen van 2014 worden gekozen aan het eind van het jaar. Het is daarom vreemd dat Somewehere Else van Lydia Loveless in Nederland zo weinig aandacht heeft gekregen, maar mogelijk gaat dit via het adviesbeleid van Spotify veranderen. Ik ben in ieder geval om. Helemaal om. Erwin Zijleman