Thus Owls - Turning Rocks

Thus Owls is een Canadees-Zweeds man-vrouw duo dat bestaat uit gitarist Simon Angell en zijn vrouw Erika Angell. Simon Angell speelde in het verleden gitaar bij Patrick Watson, terwijl Erika (achternaam onbekend) in Scandinavië aan de weg timmerde als zangeres. Het duo maakte al een tweetal behoorlijk experimentele platen (als Thus:Owls) maar daar kon ik niet zo heel veel mee. Ook met plaat nummer drie, het onlangs verschenen Turning Rocks, heb ik het lange tijd niet makkelijk gehad, al is de plaat een stuk toegankelijker dan de vorige twee platen van het Canadees-Zweedse duo. In de openingstrack van Turning Rocks klinkt Thus Owls nadrukkelijk als Kate Bush in haar meer experimentele dagen, terwijl ik in de tracks die volgden enige tijd associaties had met de muziek van Beach House. Dat is allebei al geen lichte kost, maar Thus Owls biedt me uiteindelijk nog minder houvast. Natuurlijk is Turning Rocks vergeleken met de vorige platen van de band een redelijk toegankelijke plaat. De nauwelijks te doorgronden jazzy invloeden uit het verleden hebben plaats gemaakt voor een vaak wat zwaar aangezet geluid, maar dit is een geluid dat nog altijd ver verwijderd is van de mainstream. Heel af en toe komt Thus Owls met een bijna toegankelijk popliedje op de proppen, maar de songs met net wat meer avontuur domineren en als het al toegankelijk is ligt een verrassende wending altijd op de loer. Ik geef eerlijk toe dat ik het in eerste instantie allemaal net wat teveel van het goede vond. Een te volle instrumentatie, net wat te zwaar aangezette vocalen en songs die me net wat te vaak op het verkeerde been zetten. Turning Rocks was, in ieder geval voor mij, een plaat waaraan je moet wennen. Waar ik het in eerste instantie teveel van alles vond, begin ik het bijzondere geluid van Thus Owls inmiddels te koesteren en geniet ik van de vele details. Op Turning Rocks kijkt Erika Angell terug op haar jeugd in Zweden, maar de plaat sluit toch meer aan op de fascinerende muziek scene van Montreal (waar de plaat werd opgenomen) dan op de muziek van de vele Zweedse ijsprinsessen die Erika Angell voor gingen. De instrumentatie op de plaat is zoals gezegd opvallend vol, maar zeker wanneer je de plaat met aandacht of lekker hard beluisterd zijn de vele lagen in de muziek van Thus Owls vrij makkelijk te ontrafelen en valt op hoe fraai het gitaarwerk is, hoe duister de elektronica wordt ingezet, hoe betoverend de antieke orgeltjes klinken en hoe indringend en veelzijdig Erika Angell zingt. Wat mij uiteindelijk vooral fascineert in de muziek van Thus Owls is enorme dynamiek in de muziek van het tweetal. Thus Owls kan binnen een paar seconden schakelen tussen zware bombast en bijna lome klanken en weer terug en doet dit op bijna organische wijze. Turning Rocks is absoluut een plaat die in eerste instantie energie vreet, maar wanneer de eerste helft van de puzzelstukjes op zijn plaats is gevallen geeft de plaat ook rust en energie. Voor de liefhebbers van de platen van Thus:Owls zal Turning Rocks even slikken zijn, maar liefhebbers van niet alledaagse muziek met een flinke dosis bombast hebben er zomaar een favoriete band bij. Mijn advies: wees geduldig met deze plaat. Ik had zelf flink wat luisterbeurten nodig om in de ban van Thus Owls te raken, maar inmiddels zou ik deze fascinerende en behoorlijk overweldigende plaat niet meer willen missen. Erwin Zijleman