Ruim drie jaar geleden besloot ik mijn recensie van de tweede plaat van de gelegenheidsband The Baseball Project met de opmerking dat de derde plaat van de band maar snel moest volgen. Dit heeft wat langer geduurd dan gehoopt, maar er zit gelukkig nog altijd leven in The Baseball Project. De oorsprong van The Baseball Project ligt in 1992 toen muzikanten Scott McCaughey (The Minus 5) en Steve Wynn (The Dream Syndicate) hun gezamenlijke passie voor baseball ontdekten en besloten om een plaat te maken met uitsluitend songs over de in de Verenigde Staten zo populaire sport. Deze plaat kwam er uiteindelijk pas 16 jaar later. The Baseball Project bestond op dat moment naast McCaughey en Wynn inmiddels ook uit collega baseball liefhebbers en muzikanten Linda Pitmon (Miracle Three, Golden Smog) en Peter Buck (R.E.M.). Samen met flink wat muzikale gasten verraste het viertal met een gloedvolle mix van folk, rock en powerpop en natuurlijk mooie verhalen over de rijke baseball historie (The Baseball Project, Vol. 1: Frozen Ropes And Dying Quails). Het drie jaar later verschenen tweede deel in de serie, Baseball Project, Vol. 2: High And Inside, volgde grotendeels hetzelfde recept, al leken invloeden uit de rootsmuziek wat aan terrein te hebben gewonnen. Inmiddels zijn we weer drie jaar verder. The Baseball Project heeft inmiddels een vijfde baseball liefhebber gevonden, voormalig R.E.M. bassist Mike Mills, en put nog altijd inspiratie uit de rijke archieven van de Amerikaanse volkssport nummer 1. De derde plaat van The Baseball Project heet eenvoudigweg 3rd en laat horen dat The Baseball Project nog altijd in topvorm verkeert. Ik weet persoonlijk niets over baseball, maar de verhalen op 3rd zijn wederom prachtig, waarbij het niet zoveel uit maakt of het gaat over grote spelers en legendarische wedstrijden of persoonlijke herinneringen en iets triviaals (voor mij dan) als baseball plaatjes of baseball statistieken. Nog veel aansprekender is wat mij betreft de muziek. The Baseball Project bestaat uit gelouterde muzikanten, die het zich kunnen veroorloven om te doen waar ze zin in hebben. Ook op 3rd heeft Steve Wynn het meest in de melk te brokkelen. Een aantal songs ligt in het verlengde van de American Underground muziek die Wynn ooit op de kaart zette, maar op 3rd is ook plaats voor meer ingetogen songs en voor songs waarin invloeden uit de roots domineren. 3rd doet niet alleen regelmatig aan The Dream Syndicate denken, maar heeft ook veel van R.E.M., wat ook niet zo gek is nu de helft van de roemruchte band deel uit maakt van The Baseball Project (Michael Stipe houdt vast niet van baseball). Een baseball liefhebber ga ik er waarschijnlijk niet van worden, maar wanneer het gaat om de muziek is mijn conclusie gelijk aan die bij de vorige twee delen: laat het volgende deel in de serie maar heel snel komen. Erwin Zijleman