De Amerikaanse singer-songwriter Eleni Mandell maakt inmiddels al ruim 15 jaar platen en heeft er inmiddels tien op haar naam staan. Ondanks het feit dat al deze platen bovengemiddeld goed zijn, is de singer-songwriter uit Los Angeles helaas nog altijd vrij onbekend in Nederland en behoort ze ook daarbuiten tot de goed bewaarde geheimen van de Amerikaanse rootsmuziek.
Dat heeft Eleni Mandell voor een belangrijk deel aan zichzelf te danken, want op iedere plaat klinkt ze weer anders, waarbij ze net zo makkelijk traditionele countrymuziek als donkere rockmuziek aflevert, waardoor ze inmiddels is vergeleken met iedereen tussen PJ Harvey en Brenda Lee.
Ook het onlangs verschenen Dark Lights Up klinkt weer anders dan de meeste van zijn voorgangers. Eleni Mandell maakte in het verlegen een aantal behoorlijk donkere platen, maar op Dark Lights Up schijnt de zon.
De zonnige klanken zijn verpakt in songs die makkelijk uit de jaren 50 of nog eerder zouden kunnen stammen. Eleni Mandell gaat dit keer immers aan de haal met de tijdloze popmuziek uit de vorige eeuw en voegt er een snufje country, jazz en rock ‘n roll aan toe.
Dark Lights Up klinkt alsof Patsy Cline de Sun Studio’s in is gedoken met de band van Elvis om popliedjes die eigenlijk voor Doris Day bedoeld waren te vertolken. Dat klinkt misschien niet erg aantrekkelijk, maar het resultaat mag er zijn.
De zoete popliedjes op Dark Lights Up zijn voorzien van een prachtige, stemmige akoestische instrumentatie, die de stem van Eleni Mandell centraal stelt. Het is een stem die zich al in meerdere genres heeft bewezen, maar ook in de honingzoete pop op Dark Lights Up betovert Eleni Mandell met speels gemak.
Dark Lights Up is geen plaat voor alle momenten, maar wat later op de avond of op een lome zondagochtend doet de nieuwe plaat van Eleni Mandell wonderen. Voor alle andere momenten en stemmingen heb ik de rest van haar werkelijk prachtige oeuvre achter de hand. Erwin Zijleman
cd 
LP