Yo La Tengo vindt op haar nieuwe plaat Stuff Like That There voor een deel haar eigen werk opnieuw uit en gaat hiernaast aan de haal met songs van anderen. Dat klinkt als een tussendoortje en dat is het ook. Bij een band als Yo La Tengo zijn echter ook de tussendoortjes interessant en dat geldt zeker voor Stuff Like That There.
Voor een band die op haar reguliere platen (en dat is inmiddels een enorme stapel) veelvuldig van de hak op de tak kan springen, is de nieuwe plaat van Yo La Tengo een verrassend consistente plaat.
Alle songs op de plaat zijn voorzien van een dromerig, grotendeels akoestisch en licht psychedelisch geluid, dat vrijwel zonder uitbarstingen uit de speakers komt.
Stuff Like That There bevat zoals gezegd een aantal nieuwe versies van oudere Yo La Tengo songs, maar leuker vind ik persoonlijk de covers. Yo La Tengo gaat op haar nieuwe plaat aan de haal met songs van onder andere The Cure, The Lovin’ Spoonful, The Parliaments en Hank Williams en slaagt er in om eigen versies van soms behoorlijk uitgekauwde songs te maken. Zo levert Yo La Tengo de zoveelste versie van I'm So Lonesome I Could Cry van Hank Williams af en het is wat mij betreft een hele mooie. Ook Friday I’m In Love van The Cure weet Yo La Tengo naar haar hand te zetten en het doet het op een manier waarop Belle And Sebastian strontjaloers zal zijn.
Stuff Like That There is een heerlijk ingetogen plaat vol geweldige gitaarlijnen, zwoele fluisterzang, een heerlijk loom tempo en subtiel opgebouwde spanning. Vergeleken met de andere platen van Yo La Tengo mis ik zo nu en dan de scherpe randjes of de rafelige kanten, maar zo op zijn tijd is dat helemaal niet erg en stiekem zelfs best lekker. Wederom een Yo La Tengo plaat om te koesteren dus. De zoveelste. Erwin Zijleman
cd 
LP