Fenne Lily is een jonge muzikante uit het Britse Dorset. Op haar 16e bereikte ze een miljoenenpubliek met een video op YouTube (de clip bij Top To Toe werd naar verluidt 22 miljoen keer bekeken) en trok ze onder andere de aandacht van topproducer van John Parish (PJ Harvey).
Fenne Lily is inmiddels 20 en heeft een debuut afgeleverd dat bij mij weliswaar lang op de stapel heeft gelegen, maar bij eerste beluistering direct een onuitwisbare indruk heeft gemaakt.
De tegenwoordig vanuit Bristol opererende singer-songwriter is misschien pas twintig, maar heeft een plaat vol verdriet en frustratie gemaakt. Een op de klippen gelopen relatie vormde de belangrijkste inspiratiebron voor de meeste songs op de plaat, waardoor On Hold een ware breakup-plaat genoemd mag worden.
Nu gun ik iedereen zijn of haar liefdesgeluk, maar muzikanten die met de keerzijde van de liefde worden geconfronteerd leveren wel bovengemiddeld veel hele goede platen op. On Hold van Fenne Lily is zeker geen uitzondering. De jonge Britse muzikante heeft een aardedonkere plaat, maar ook een plaat van grote schoonheid en een bijzondere intimiteit gemaakt.
Het deels door Jon Parish geproduceerde On Hold valt op door een sobere maar ook beklemmende instrumentatie. Het is een instrumentatie die wordt gedragen door wonderschone en atmosferische gitaarlijnen, die prachtig combineren met de heldere en emotievolle stem van Fenne Lily.
De stem van de jonge Britse singer-songwriter ligt lekker in het gehoor, maar maakt ook geen geheim van het verdriet dat Fenne Lily moest doorstaan, wat vaak zorgt voor een lichte trilling in haar stem.
De combinatie van weemoedige gitaarlijnen, atmosferische klanken en fluisterzachte vocalen vol melancholie doet wel wat denken aan de muziek van onder andere Julien Baker en Phoebe Bridgers, voor mij de smaakmakers van 2017, maar On Hold van Fenne Lily roept ook zeker associaties op met de muziek van Sharon Van Etten, Laura Marling en Beth Orton en de platen van bands als Daughter en London Grammar.
Fenne Lily moet met On Hold concurreren met een heel legioen aan jonge vrouwelijke singer-songwriters met een wat sombere kijk op de wereld en een levenswandel met de nodige obstakels, maar wat mij betreft kan de singer-songwriter uit Bristol de concurrentie aan.
Fenne Lily raakt in een aantal tracks aan de bovengenoemde voorbeelden, maar kan ook uit de voeten in een ingetogen folksong, vol echo’s naar de rijke tradities van de Britse folk. Bovendien schrijft ze verrassend sterke songs; een prestatie die nog wat extra glans krijgt als je weet dat ze een aantal songs schreef toen ze pas 15 jaar oud was.
On Hold is een plaat waarvan ik direct ben gaan houden, maar de liefde voor de muziek van Fenne Lily is sindsdien alleen maar gegroeid. In Nederland heeft de plaat nauwelijks aandacht gekregen, maar voor mij is dit toch een van de ruwe diamanten van 2018 tot dusver; diamanten die overigens steeds feller fonkelen. Erwin Zijleman