Afgelopen week kwam de plaat voor het eerst uit de speakers en ik was direct overtuigd van de kwaliteiten van de singer-songwriter uit San Francisco. Sterker nog, ik werd onmiddellijk verliefd op deze plaat.
De mij onbekende Kacey Johansing heeft een verleden in de bands Honey.Moon.Tree en Honeycomb en maakte ook al twee soloplaten. Als het allemaal zo goed is als haar derde soloplaat heb ik iets te ontdekken, want The Hiding is een heerlijke en wonderschone plaat.
Kacey Johansing opereert zoals gezegd vanuit Californië en dat is te horen. De muziek van de Amerikaanse singer-songwriter klinkt warm, zonnig en gloedvol en lijkt gemaakt voor de dagen waarop de temperatuur (ruim) boven de 20 graden uit stijgt. Het warme en gloedvolle hoor je in de instrumentatie waarin mooie gitaarlijnen de hoofdrol spelen, maar ook aangenaam broeierige elektronica of een pedal steel kan opduiken. Het kleurt prachtig bij de al even warme en gloedvolle stem van Kacey Johansing, die zich soepel door haar gevarieerd klinkende songs beweegt.
Ook voor de invloeden die hoorbaar zijn op The Hiding kunnen we voor een belangrijk deel in California blijven. Kacey Johansing laat zich het ene moment beïnvloeden door de folk zoals die aan het eind van de jaren 60 en in het begin van de jaren 70 in de Laurel Canyon bij Los Angeles werd gemaakt, maar heeft ook een hoorbaar zwak voor de perfecte pop die Fleetwood Mac een paar jaar na de hoogtijdagen van de Laurel Canyon folk vanuit datzelfde Los Angeles zou maken.
Het zou er voor kunnen zorgen dat liefhebbers van Amerikaanse rootsmuziek net wat te veel pop en liefhebbers van pop net wat te veel folk horen op The Hiding, maar de liefhebber van beide genres is spekkoper.
Zeker de bijzonder aangename en aan Fleetwood Mac rakende songs op de plaat overtuigen bijzonder makkelijk en het zijn songs die je na één keer horen alleen maar wilt koesteren. Het zijn songs die zich fraai tussen Christine McVie en Stevie Nicks in nestelen en die wat mij betreft niet hadden misstaan op de plaat die Fleetwood Mac zou hebben gemaakt wanneer ze niet voor Tusk maar voor Rumours Volume II zouden hebben gekozen.
Het is wat mij betreft een groot compliment voor Kacey Johansing, die met The Hiding ook nog eens de liefhebbers van zwoele folkpop weet te verleiden en die je niet alleen zo weet mee te nemen naar de jaren 70, maar ook verrassend eigentijds klinkt, opeens doet denken aan de 80s pop van bijvoorbeeld Prefab Sprout of toch de weg richting de alt-country of jazz in slaat.
Het is een bijzondere combinatie van associaties en invloeden, waardoor The Hiding van Kacey Johansing een plaat is die er voor mij flink uitspringt op het moment. Het is een plaat die niet alleen zorgt voor een heerlijk zomers gevoel, maar het is ook een plaat vol verrassing en hier en daar zelfs sensatie, bijvoorbeeld wanneer Kacey Johansing haar mooie stem om prachtig zweverige gitaarlijnen heen draait en er verder eigenlijk niets nodig is.
Valt er dan helemaal niets te klagen over de derde plaat van Kacey Johansing? Ja, na 35 minuten muziek van een bijzondere schoonheid en intensiteit is het stil en rest alleen de repeat knop. Ook zeker geen straf trouwens. The Hiding van Kacey Johansing heeft helaas nauwelijks aandacht gekregen, ook niet bij deze tweede poging, maar het is echt een prachtplaat. Een prachtplaat met jaarlijstjespotentie durf ik wel te zeggen. Erwin Zijleman
De muziek van Kacey Johansing is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://kaceyjohansing.bandcamp.com/album/the-hiding.