Op Shades Of Black imponeerde Sharon Kovacs niet alleen met een soulstem vol echo’s naar grote soulzangeressen uit het verleden, maar maakte ze ook indruk met een donker en wat filmisch aandoend geluid, dat bij mij vooral associaties opriep met de bezwerende klanken van Portishead en dat de suggestie van de titel van de plaat meer dan waar maakte.
Ik was dan ook heel nieuwsgierig toen een paar maanden geleden de opvolger van Shades Of Black werd aangekondigd en nog nieuwsgieriger toen Cheap Smell een paar weken geleden voor het eerst uit de speakers kwam. De soulvolle klanken van de plaat deden het direct uitstekend bij de zomerse temperaturen van dat moment, maar bij eerste beluistering van de tweede plaat van Kovacs kon ik ook enige teleurstelling niet onderdrukken. Die teleurstelling groeide vervolgens snel. Waar ik Shades Of Black direct een fascinerende en bezwerende plaat vond, deed een deel van Cheap Smell bij eerste en herhaalde beluistering wat gewoontjes of goedkoop aan en op een of andere manier bleef vooral dit deel van de plaat hangen.
Gezien mijn liefde voor het debuut van Kovacs wilde ik de opvolger niet direct afschrijven en ook de afgelopen week heb ik de plaat daarom meerdere kansen gegeven. Het heeft gewerkt, want ik ben inmiddels een stuk positiever over de tweede plaat van Kovacs.
Cheap Smell opent lichtvoetig met een dampende soultrack, die Joss Stone en Amy Winehouse ook best gemaakt zouden kunnen hebben en de plaat bevat meer van dit soort tracks. Het zijn tracks die het mysterieuze van veel van de songs op Shades Of Black missen, maar er valt wel degelijk veel te genieten. Sharon Kovacs is een geweldige zangeres, die songs altijd naar een net wat hoger niveau tilt en bovendien is de productie van de nieuwe plaat werkelijk geweldig. Voor deze productie tekende niemand minder dan Liam Howe, die ooit de band Sneaker Pimps aanvoerde, maar als producer werkte met onder andere Jessie Ware, Ellie Goulding, Adele, FKA twigs en Lissie.
Je hoort het misschien niet direct wanneer Kovacs kiest voor zwoele soul, muziek die doet denken aan Caro Emerald (ja echt) of een track met exotische invloeden, maar na de drie wel erg lichtvoetige openingstracks, keert Kovacs gelukkig terug naar het geluid van haar terecht zo bewierookte debuut en maakt ze weer die onuitwisbare indruk.
Freakshow is de eerste track op de plaat die bij mij goed is voor kippenvel en gelukkig volgen er nog meer geweldige songs. Het is aan de ene kant jammer dat Kovacs op Cheap Smell kiest voor een veelzijdiger en vaak wat hitgevoeliger geluid, maar het laat ook horen hoe veelzijdig en getalenteerd ze is. Bovendien zorgt de afwisseling tussen opgewekte en donkere klanken er voor dat de laatste meer impact hebben, waardoor Cheap Smell in een aantal tracks boven Shades Of Black uit stijgt.
Ook wanneer Kovacs in muzikaal opzicht wat minder indruk maakt is er altijd die fascinerende stem en zijn er ook dit keer de persoonlijke teksten, die duidelijk maken dat het leven van Sharon Kovacs wat heftiger is dan dat van de jonge soulzangeressen met hitpotentie waaraan ze soms raakt. Het voorziet Cheap Smell van diepgang, al hoor je dit er lang niet altijd aan af.
Cheap Smell bevat 15 tracks en is goed voor ruim 50 minuten muziek. Ik vind het ook na veelvuldig beluisteren nog steeds lang niet allemaal even goed, maar de plaat bevat zeker een handvol tracks die diepe indruk maken en laten horen dat Kovacs het zeker niet verleerd is.
Na het fascinerende Shades Of Black waren de verwachtingen hooggespannen en die verwachtingen maakt Kovacs wat mij betreft niet waar. Cheap Smell is echter zeker geen slechte plaat. Het is een plaat met een aantal fantastische songs, die misschien wat naar beneden worden getrokken door een aantal niemendalletjes, maar die kun je ook gewoon overslaan, waarna een plaat van ruim een half uur grote schoonheid en rauwe emotie overblijft. Ik vind het net genoeg. Erwin Zijleman