Doe Paoro dook een paar jaar geleden op met rustgevende muziek met vooral invloeden uit Tibet, maar heeft inmiddels de soul en de pop in haar stem gevonden. Aan de hand van topproducer Jimmy Hogarth kan ze de concurrentie aan met de soulzangeressen van het moment, maar Doe Paoro is ook niet vies van Phil Spector girl pop of van de muziek die de grote vrouwelijke singer-songwriters uit de jaren 70 maakten. Soft Power klinkt als een klok, staat vol goede songs en overtuigt in vocaal opzicht. Heel veel aandacht kreeg de plaat niet, maar als Soft Power iets verdient is het aandacht. Heel veel aandacht.
Het alter ego van Sonia Kreitzer debuteerde ooit met muziek die vooral was beïnvloed door Tibetaanse (!) muziek, maar ging vervolgens aan de hand van onder andere Justin Vernon (Bon Iver), S. Carey (ook bekend van Bon Iver) en producer BJ Burton (die dit jaar opmerkelijke dingen deed met de muziek van Low) meer de kant van de elektronische popmuziek op.
Voor haar derde plaat koos de Amerikaanse muzikante wederom voor een totaal andere weg. Soft Power werd opgenomen in Londen met producer Jimmy Hogarth, die eerder werkte met onder andere Amy Winehouse, Duffy, Corinne Bailey Rae en Sia. Jimmy Hogarth haalde een flink aantal uitstekende sessiemuzikanten, die onder andere speelden met Adele, naar de studio in Londen, waarna Soft Power vrijwel live werd opgenomen.
Ik was tot dusver nog niet heel erg onder de indruk van de muziek van Doe Paoro, maar wat de Amerikaanse zangeres op Soft Power laat horen is uitstekend. Jimmy Hogarth werkte de afgelopen 15 jaar met een aantal van de betere Britse soulzangeressen en ook Doe Paoro kan uitstekend uit de voeten met soul. In een aantal tracks schuurt ze vrij dicht tegen de muziek van Corinne Bailey Rae, Duffy en Amy Winehouse aan, maar Doe Paoro heeft op Soft Power meer te bieden.
In de tracks waarin invloeden uit de soul net wat minder nadrukkelijk aanwezig zijn, klinkt de Amerikaanse singer-songwriter als haar soortgenoten uit de vroege jaren 70, met Carole King als belangrijkste voorbeeld. Er zijn momenteel nogal wat zangeressen die hun eigen Tapestry willen maken, maar van al deze zangeressen komt Doe Paoro het dichtst in de buurt.
De meer pop georiënteerde songs op Soft Power klinken volstrekt tijdloos en lijken zo weggelopen uit de jaren 70. Dit is deels de verdienste van het fraaie en warmbloedige geluid dat de door Jimmy Hogarth opgetrommelde sessiemuzikanten op de band hebben geslingerd, maar de kwaliteit van de stem van Doe Paoro is minstens even belangrijk en waarschijnlijk belangrijker.
Doe Paoro heeft een stem die van popliedjes bijzondere aangename popliedjes maakt, maar het is ook een stem die iets met je doet en die steeds weer anders klinkt. Doe Paoro kan in de meest soulvolle tracks op de plaat de concurrentie aan met alle jonge soulzangeressen van het moment, maar concurreert net zo makkelijk met een Scandinavische ijsprinses, een Amerikaanse popprinses of met de grote singer-songwriters uit de jaren 70.
Soft Power overtuigt dankzij de goede popliedjes, de verzorgde instrumentatie en de prima zang van Doe Paoro bijzonder makkelijk, maar het is ook een plaat die nog een flinke tijd doorgroeit en alleen maar aangenamer wordt. Het is bovendien een verassend veelzijdige plaat, die net zo makkelijk aansluit bij de girl pop uit de jaren 50 of de soul uit de jaren 60 als bij de hitgevoelige popmuziek van het moment. Ik heb de plaat lang laten liggen, maar het blijkt uiteindelijk een voltreffer. Erwin Zijleman
De muziek van Doe Paoro is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://doepaoro.bandcamp.com.