Jane Birkin werkte aan een soundtrack voor een film, maar naarmate het schrijfproces vorderde werden steeds meer songs gewijd aan de trieste dood van haar dochter Kate Barry. Oh! Pardon Tu Dormais... citeert nadrukkelijk uit de archieven van de Franse filmmuziek, met een hoofdrol voor de muziek van haar voormalige levenspartner Serge Gainsbourg en een bijrol voor de filmmuziek van Jane Birkin’s eerste echtgenoot John Barry. Het is in muzikaal en vocaal opzicht in veel gevallen groots en meeslepend, maar Jane Birkin heeft ook een intiem en zeer persoonlijk album afgeleverd, dat de tijd verdient om te kunnen groeien. Een indrukwekkende terugkeer.
Begin december verscheen een nieuw album van Jane Birkin, maar in Nederland heb ik er nauwelijks iets over gelezen. De Britse en Franse muziekpers maakten daarentegen flink wat woorden vuil aan de muzikante die 74 jaar geleden in Londen werd geboren, maar die vooral bekend is als muze van de Franse muzikant Serge Gainsbourg, met wie ze in 1969 het extreem broeierige Je T'Aime .... Moi Non Plus opnam.
Jane Birkin maakte sindsdien een flinke stapel albums, deels Engelstalig en deels Franstalig, maar de afgelopen twaalf jaar was het betrekkelijk stil rond de zangeres. Met Oh! Pardon Tu Dormais... keerde Jane Birkin een paar weken geleden terug en het is een album dat het uitstekend doet wanneer de avonden koud en donker zijn.
Jane Birkin, die overigens nog steeds in Parijs woont, maakte haar nieuwe album samen met de Franse muzikanten en producers Étienne Daho en Jean-Louis Piérot, die Oh! Pardon Tu Dormais... hebben voorzien van een geweldig geluid. Het is een uit meerdere lagen bestaand en rijk georkestreerd geluid, dat meer dan eens associaties oproept met Franse filmmuziek en ook met de filmmuziek van Serge Gainsbourg en John Barry (de eerste twee echtgenoten van Jane Birkin).
Dat is ook niet zo gek, want Oh! Pardon Tu Dormais... was in eerste instantie bedoeld als filmsoundtrack, maar naarmate het opnameproces vorderde begon Jane Birkin steeds persoonlijkere songs te schrijven. Daar had ze ook alle reden toe, want de trieste dood van haar dochter Kate Barry had ze nog niet kunnen verwerken.
Het is een trieste dood die terugkomt in een aantal songs op het album, wat van Oh! Pardon Tu Dormais... een behoorlijk melancholisch album maakt. De ook vaak wat weemoedige instrumentatie, waarin stevig wordt uitgepakt met strijkers en de piano altijd wat triest klinkt, past uitstekend bij de thematiek in een aantal van de songs en hetzelfde geldt voor de stem van Jane Birkin, die inmiddels een stuk doorleefder klinkt dan in de jaren waarin ze haar eerste stapjes in de muziek zette.
Oh! Pardon Tu Dormais... heeft niets te maken met de Franse zuchtmeisjes pop, waarvoor Jane Birkin eind jaren 60 het perfecte voorbeeld aanleverde, maar zit ergens tussen het Franse chanson en de Franse filmmuziek in. Enige liefde voor de Franse muziek is nodig om te kunnen genieten van dit album, maar als je er voor open staat is het ruim een uur smullen.
Oh! Pardon Tu Dormais... is een ambitieus album waarin steeds weer wordt gekozen voor net wat andere klanken, maar groots en meeslepend zijn ze bijna altijd. Het kleurt prachtig bij de aansprekende stem van Jane Birkin, die de zo persoonlijke songs met veel gevoel en toewijding vertolkt.
Luister naar Oh! Pardon Tu Dormais... en donkere wolken trekken over. De lucht kleurt hier en daar gitzwart, maar dat heeft absoluut zijn schoonheid. Het nieuwe album van Jane Birkin is het mooist wanneer je het met behoorlijk volume beluistert en het zwaar georkestreerde geluid als een hoosbui over je heen komt.
Ik heb niet veel albums van Jane Birkin in de kast staan en vrijwel niets van de periode na haar samenwerking met Serge Gainsbourg, maar Oh! Pardon Tu Dormais... is een album dat me steeds dierbaarder wordt en dat laat horen dat de Brits/Franse zangeres misschien dik in de 70 is, maar nog altijd goed is voor geweldige songs. Erwin Zijleman
Oh! Pardon Tu Dormais...van Jane Birkin is verkrijgbaar via de Mania webshop: