23 april 2022

Fontaines D.C. - Skinty Fia

De eerste twee albums van de Ierse band Fontaines D.C. waren geweldig en ook het wat toegankelijkere en deels andere wegen inslaande Skinty Fia komt weer aan als de spreekwoordelijke mokerslag
Het is misschien even wennen aan het wat melodieuzere en ook toegankelijkere geluid van Fontaines D.C., maar Skinty Fia bevat ook genoeg overeenkomsten met de zo indrukwekkende eerste twee albums van de Ierse band. Ook Skinty Fia is een donker of zelfs aardedonker album met invloeden uit de postpunk, maar deze krijgen gezelschap van alles dat in de vroege jaren 90 binnen de indierock gangbaar was. In muzikaal opzicht klinkt de band hechter en vooral ook beter en ook in vocaal opzicht heeft Fontaines D.C. stappen gezet. Skinty Fia is het derde album van Fontaines D.C. en het is het derde geweldige album van de band. Behoorlijk indrukwekkend als je het mij vraagt.


Van alle bands die zich de afgelopen jaren vergrepen aan onvervalste 70s postpunk met de zo karakteristieke praatzang, vind ik de Ierse band Fontaines D.C. met afstand de beste. De band uit Dublin sleepte er niet alleen meer invloeden bij dan de concurrentie, maar tekende ook voor veel betere songs. 

Met Dogrel uit 2019 en A Hero’s Death uit 2020 heeft Fontaines D.C. inmiddels twee geweldige albums of misschien zelfs wel potentiële klassiekers op haar naam staan. Het zijn twee aardedonkere albums die je van de eerste tot en met de laatste noot in een wurggreep houden. Vorig jaar moesten we het doen zonder nieuwe muziek van de inmiddels naar Londen verkaste band, maar met Skinty Fia keert Fontaines D.C. terug. 

Vergeleken met het debuut van de band, leunde het tweede album van de Ieren net wat meer tegen de postpunk aan. Op Skinty Fia slaat Fontaines D.C. juist weer wat meer de vleugels uit. Waar A Hero’s Death bijna een puur postpunk album kon worden genoemd, is Skinty Fia een verrassend veelzijdig rockalbum vol invloeden. 

Je hoort het direct in de indrukwekkende openingstrack In ár gCroíthe Go Deo, die laat horen dat de leden van de band hun Ierse roots niet zijn vergeten, maar de 70s postpunk inmiddels hebben verruild voor een diverser geluid, vol invloeden uit de indierock zoals die aan het begin van de jaren 90 werd gemaakt. Stuwende ritmes uit de Madchester scene en de industrial worden in de openingstrack gecombineerd met een donker en gruizig geluid, waarin overigens nog altijd elementen uit de postpunk opduiken. 

Zanger Grian Chatten is, zeker vergeleken met het debuutalbum van Fontaines D.C. veel meer gaan zingen in plaats van praten en dat vind ik persoonlijk een goede zaak. Veel songs op Skinty Fia klinken sowieso wat toegankelijker en melodieuzer dan we van de band gewend zijn, maar aan de kleuren in de muziek van Fontaines D.C. is niets veranderd. Ook op het derde album van de band domineren de donkere tinten in zowel de instrumentatie als in de vocalen wat ook dit keer een dreigende of zelfs onheilspellende sfeer creëert. 

Fontaines D.C. wist twee albums op rij diepe indruk te maken en wat mij betreft doet de band dat ook weer op Skinty Fia. De band combineert de vertrouwde invloeden uit de postpunk, met uiteraard heerlijk diepe baslijnen, zoals gezegd met uiteenlopende invloeden uit de 90s indierock, waarbij de band zich breed laat inspireren, zonder haar eigen gezicht te verliezen, want ook Skinty Fia klinkt onmiskenbaar als Fontaines D.C.. 

In muzikaal opzicht laat de band op haar derde album flinke groei horen. Het gitaarwerk is prachtig, maar ook de drummer van de band maakt meer indruk dan op de vorige albums. Fontaines D.C. heeft zich absoluut laten inspireren door een band als Primal Scream, maar Skinty Fia had zich in de jaren 90 ook zomaar kunnen scharen onder het beste van de wat ruwere Britpop (af en toe hoor ik stiekem een opvallend geslaagde combinatie van Oasis en Underworld). 

Vergeleken met de vorige twee albums zijn de songs van Fontaines D.C. wat minder ruw en stekelig, maar ook Skinty Fia is weer een heftig album. De eerste twee albums van de band vraten energie en dat doet ook album nummer drie dat als een stoomtrein over je heen walst en nauwelijks rustpunten biedt (en als ze er zijn vind ik ze persoonlijk minder dan de intensere songs). 

Ik moest eerlijk gezegd wel even wennen aan het wat toegankelijkere en melodieuzere geluid van de band, maar inmiddels sla ik Skinty Fia zelfs nog hoger aan dan de prachtige voorgangers Dogrel en A Hero’s Death. Fontaines D.C. blijft al met al doorbouwen aan een bijzonder fascinerend oeuvre en blijft de concurrentie ook dit keer flink voor. Erwin Zijleman

De muziek van Fontaines D.C. is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Ierse band: https://fontainesdc.bandcamp.com/album/skinty-fia.