In tegenstelling tot de meeste Franse zangeressen van het moment heeft Laura Cahen geen voorkeur voor zwaar aangezette elektronische popmuziek. De Franse muzikante maakt geen geheim van haar liefde voor folk en dan vooral de folk zoals deze in de jaren 60 en 70 in de Verenigde Staten werd gemaakt. Invloeden uit deze folk zijn duidelijk hoorbaar, maar Laura Cahen geeft absoluut een Frans tintje in de muziek. Dat hoor je natuurlijk in de teksten, maar ook de stem van de Franse muzikante en de bijzonder mooie maar ook avontuurlijke muziek op De l'Autre Côté voorzien het album van een geheel eigen karakter. Het levert een bijzonder mooi album op.
Vorige week besprak ik het uitstekende Franstalige album Journal d'un Loup-Garou van de Canadese muzikante Lou-Adriane Cassidy en de komende week ga ik ongetwijfeld stil staan bij het nieuwe Engelstalige album van de Française Oklou. In de tussentijd kwam ik ook De l'Autre Côté van de Franse muzikante Laura Cahen nog tegen. Het is zo te zien al haar vierde album, maar het is mijn eerste kennismaking met haar muziek. Het is een kennismaking die me uitstekend is bevallen.
Laura Cahen verrast op De l'Autre Côté met bijzonder mooi ingekleurde popsongs en met een bijzondere maar zeer aangename stem. Op basis van de zang kan het nieuwe album van Laura Cahen bij vluchtige beluistering zomaar in het hokje Franse zuchtmeisjes worden geduwd, maar hiermee doe je haar muziek te kort. De zang van de Franse muzikante heeft een wat bedwelmend karakter, maar heeft niet het zwoele en lichtvoetige van de zuchtmeisjes (ook een vreselijke term trouwens).
Zeker als je vaker naar De l'Autre Côté luistert hoor je dat Laura Cahen zich flink heeft laten beïnvloeden door de folk zoals die aan het eind van de jaren 60 en het begin van de jaren 70 in de Verenigde Staten heeft gemaakt. De l'Autre Côté bevat een aantal ingrediënten die ook een voorname rol speelden in de Laurel Canyon folk uit de genoemde periode, maar Laura Cahen geeft ook een duidelijk Frans tintje aan haar muziek en combineert de invloeden uit het verre verleden bovendien met invloeden van latere datum. Naast folkies uit de jaren 60 en 70 hoor ik daarom ook wel wat van een aantal albums van Beth Orton en van de betere Franse zangeressen van de afgelopen jaren.
De Franse muzikante heeft de songs op haar nieuwe album op het eerste gehoor betrekkelijk sober ingekleurd, maar als je De l'Autre Côté met de koptelefoon beluistert hoor je ook de talloze details in de muziek. Het is muziek die aan de ene kant authentiek en organisch klinkt, maar Laura Cahen voegt ook op zeer subtiele wijze elektronische impulsen toe aan haar songs en een keer gaat ze los met deze elektronica. De muziek op het album is echt prachtig en vult de ruimte met zeer sfeervolle en soms zelfs wat sprookjesachtige klanken.
Het combineert prachtig met de bijzondere stem van Laura Cahen. Het is een stem die bij eerste beluistering vooral bijzonder klinkt, maar als je eenmaal bent gevallen voor de vocale charmes van de Franse muzikante wordt de zang op De l'Autre Côté alleen maar mooier.
Heel veel aandacht heeft het album niet gekregen vooralsnog en dat is zonde, want de songs van Laura Cahen zijn zowel in muzikaal als in vocaal opzicht kunstwerkjes en het zijn ook nog eens songs die zijn volgestopt met bijzondere dingen. Het ene moment luister je naar een vergeten folkalbum van vele decennia geleden, het volgende moment naar een eigentijds klinkend Frans folkalbum, maar het grootste deel van de tijd beweegt De l'Autre Côté zich tussen deze twee uitersten in.
Ik heb de Franse popmuziek in 2024 maar in beperkte mate gevolgd en was pas bij de les toen het einde van het jaar bijna daar was. Dit jaar hou ik de Franse en Franstalige popmuziek veel beter in de gaten en dat heeft al meerdere hele mooie albums opgeleverd. De l'Autre Côté van Laura Cahen dringt zich van deze albums waarschijnlijk het minst op, maar het is uiteindelijk de mooiste van het stel. Echt een aanrader. Erwin Zijleman
De l'Autre Côté van Laura Cahen is verkrijgbaar via de Mania webshop: