Ik hou wel van de muziek van het Amerikaanse duo Whitney, zeker als het binnen en buiten zomers aanvoelt. Candid moet gezien worden als een tussendoortje. Het album met uitsluitend songs van anderen duurt maar net een half uur en werd live in de studio opgenomen. Het maakt het extra knap dat Candid zo geweldig klinkt. De instrumentatie is rijk, sfeervol en trefzeker en hetzelfde geldt voor de falset vocalen, die herinneren aan de Bee Gees. Candid neemt je meer terug naar het Californië van de jaren 70 op een knap album dat best een tussendoortje genoemd mag worden, maar in kwalitatief opzicht veel meer is dan dat.
Op Candid vertolken de voormalige Smith Westerns leden Julien Ehrlich en Max Kakacek immers ruim een half uur lang songs van anderen. De Amerikaanse muzikanten doen dit echter wel op zeer geïnspireerde en gloedvolle wijze.
Net als op de vorige albums van het tweetal haalt ook Candid vooral inspiratie uit de blue-eyed soul uit de jaren 70 en het is blue-eyed soul die bij voorkeur afkomstig is uit Californië. Whitney herinnert wederom aan de hoogtijdagen van de Bee Gees en Steely Dan, om maar eens twee namen te noemen, en maakt muziek die in de zomer net wat lekkerder klinkt dan in de andere seizoenen.
Net als de vorige albums van het duo uit Chicago doet ook Candid weer meer dan vermaken. In muzikaal opzicht steekt de muziek van Julien Ehrlich en Max Kakacek knap in elkaar en ook met hun falset stemmen maken de twee Amerikaanse muzikanten steeds weer indruk. Ondanks het muzikale en vocale vuurwerk klinkt Candid echter ook heerlijk lichtvoetig, zeker op een broeierige zomerdag.
Candid is zoals gezegd een album dat uitsluitend is gevuld met songs van anderen, maar ook op dit terrein maakt Whitney zich er niet makkelijk van af. Candid opent met een song van R&B sensatie Kelela en springt in de tracks die volgen van de hak op de tak. Van Damien Jurado naar John Denver, van Moondog naar Bryan Eno en David Byrne, van The Roaches naar Labi Sifre en van SWV naar Blaze Foley. Het zijn nogal verschillende muzikanten, maar de songs van deze muzikanten worden op Candid allemaal Whitney songs.
Ik noemde het album hierboven al een tussendoortje, maar voor een tussendoortje is het allemaal wel erg smaakvol. De instrumentatie betovert continu met bijzonder fraaie gitaarlijnen, aangename blazers en sfeervolle synths en ook aan de zang is hoorbaar veel aandacht besteed, net als aan de selectie van de songs.
Veelgehoorde kritiek op bands als Whitney is dat het allemaal wel heel zoet en lichtvoetig klinkt, maar dat is nog niet zo makkelijk als het lijkt. Candid is niet alleen een album dat bijzonder aangenaam voortkabbelt op de achtergrond, maar het is ook een album vol prachtige details en het is een album dat in een aantal gevallen de originelen het nakijken geeft.
Samen met Waxahatchee wordt Take Me Home, Country Roads van John Denver opeens een song vol diepgang en schoonheid en zo zijn er meer songs die wat mij betreft veel beter klinken dan de al lang vergeten of onbekende originelen. Hier en daar met een vleugje country, maar ook dit keer domineren de blue-eyed soul en de Californische pop uit de jaren 70.
Candid werd overigens live in de studio opgenomen met de flink uit de kluiten gewassen tourband van Whitney met maar liefst drie gitaristen. Het geeft het buitengewoon fraaie geluid op het tussendoortje van Whitney nog wat meer glans. Erwin Zijleman
De muziek van Whitney is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://whitneychicago.bandcamp.com/album/candid.
Candid van Whitney is verkrijgbaar via de Mania webshop:
