Popular Problems is pas de dertiende studioplaat van Leonard Cohen, die in 1967 debuteerde met het inmiddels tot een klassieker uitgegroeide Songs From Leonard Cohen en inmiddels een zeer memorabel stapeltje platen op zijn naam heeft staan, waarin zwakke schakels ontbreken (zijn zwakste plaat is waarschijnlijk Various Positions uit 1985, maar dit is wel de plaat met Hallelujah; inmiddels waarschijnlijk zijn bekendste en een van zijn meest geliefde songs).
Leonard Cohen nam in zijn lange carrière vaak de tijd voor het uitbrengen van nieuwe platen, maar is op zijn oude dag, want zo mag je het langzamerhand toch wel noemen, opvallend productief. Leonard Cohen levert bovendien uitsluitend vakwerk af, wat op zijn leeftijd een betrekkelijk zeldzaam fenomeen is. Ook Popular Problems is weer een opvallend goede plaat, die prima aansluit op de platen die Leonard Cohen de afgelopen decennia heeft gemaakt en die sinds I’m Your Man uit 1988 een opvallend consistent geluid laten horen.
Popular Problems werd gemaakt met topproducer Patrick Leonard, die een flinke vinger in de pap heeft op de plaat. Patrick Leonard is nog altijd vooral bekend van zijn werk voor Madonna, maar heeft inmiddels gewerkt met een hele waslijst aan topmuzikanten en was ook op Leonard Cohen’s Old Ideas al van de partij. De Canadese topproducer schreef mee aan flink wat songs op de plaat en was voor een belangrijk deel verantwoordelijk voor de instrumentatie, maar Popular Problems is uiteindelijk in alles een Leonard Cohen plaat.
Popular Problems klinkt buitengewoon ingetogen, grotendeels akoestisch en bijzonder stemmig en valt op door fraaie accenten, waaronder wonderschone accenten van de viool, die ook tijdens zijn tour zo'n belangrijke rol speelden. Hiernaast spelen ook op Popular Problems ondersteunende vrouwenstemmen weer een belangrijke rol. Leonard Cohen beperkt zich inmiddels deels tot het voordragen van zijn nog altijd bijzonder indrukwekkende teksten, waarna de vrouwenstemmen mogen zorgen voor de melodieën en de frivoliteit. Het zijn dit keer niet de zangeressen waarmee Cohen de afgelopen jaren toerde, maar het resultaat mag er zijn.
In zijn teksten bespreekt Leonard Cohen op Popular Problems net zo makkelijk persoonlijke ongemakken, terugblikken op zijn leven als de grote politieke thema’s, maar in alle gevallen doet hij dit met zoveel gevoel dat het de luisteraar niet onberoerd kan laten. In muzikaal opzicht is Popular Problems een veelzijdige plaat. Cohen schotelt de luisteraar een aantal bluesy tracks voor (waarin hij stiekem richting Tom Waits kruipt), maar kiest ook voor jazz, folk en een vleugje country; alles ingebed in het inmiddels zo herkenbare Leonard Cohen geluid.
Zeker in vocaal opzicht heeft Leonard Cohen de afgelopen jaren flink moeten inleveren, maar de sterke songs, de mooie teksten, de indringende voordracht en de prachtige instrumentatie compenseren veel. Persoonlijk vind ik zijn stem overigens nog altijd prachtig, zeker wanneer Cohen wat meer aanzet en de ruwe emotie aan de oppervlakte komt. Op een aantal momenten doet Cohen veel meer dan het voordragen van zijn teksten en weet hij nog altijd de juiste en zeker een gevoelige snaar te raken.
Leonard Cohen heeft met Popular Problems al met al een plaat gemaakt die er echt toe doet. Er zijn heel wat veel jongere muzikanten van naam en faam die dat al heel lang niet meer gelukt is, wat Popular Problems alleen maar meer glans geeft. Popular Problems bevat een aantal hele mooie songs die op fascinerend gedreven wijze worden vertolkt door de man die van geen ophouden wil weten. Een diepe buiging is op zijn plaats. Erwin Zijleman
