Royal Wood is een uit het Canadese Toronto afkomstige singer-songwriter, die inmiddels al meer dan tien jaar aan de weg timmert.
In Canada is Royal Wood (het is echt zijn eigen naam) inmiddels een gerespecteerd muzikant, maar de rest van de wereld heeft de Canadees nog niet weten te veroveren, wat verklaart dat het onlangs dan eindelijk ook in Nederland verschenen The Burning Bright mijn eerste kennismaking is met het werk van Royal Wood.
Over de Canadees is nog niet zo heel veel informatie op het Internet te vinden. Op een Wikipedia pagina wordt zijn muziek vergeleken met die van muzikanten van naam en faam als Ron Sexsmith, Randy Newman en Rufus Wainwright, waardoor ik met hoge verwachtingen begon aan de beluistering van de plaat.
Van de bovenstaande namen hoor ik overigens niet zo heel veel terug bij beluistering van The Burning Bright, al deelt Royal Wood met landgenoot Ron Sexsmith het vermogen om toegankelijke popsongs met diepgang te schrijven.
De songs van Royal Wood op The Burning Bright passen stuk voor stuk in het hokje folkpop. De ene keer gaat het wat meer de kant van de folk op, terwijl in een aantal andere songs invloeden uit de pop domineren.
Net als bijvoorbeeld David Gray maakt Royal Wood folky popmuziek die op hetzelfde moment zowel groots als ingetogen kan klinken. The Burning Bright luistert daarom lekker weg, maar slaagt er ook in om de aandacht vast te houden, hoe vaak je de plaat ook beluistert.
Gezien het enorme aanbod in dit genre is het een flinke uitdaging om op te vallen, maar Royal Wood slaagt daar wat mij betreft wel in; vooral omdat hij zo knap op het snijvlak van folk en pop opereert. De Canadees beschikt over een zeer aangenaam stemgeluid (met hier en daar een randje soul), schrijft al even aangename songs en voorziet al deze songs van fraaie arrangementen waarin verschillende instrumenten steeds zorgen voor iets andere kleuren of op zijn minst andere tinten.
Royal Wood onderscheidt zich hiermee van veel van zijn concurrenten en zeker van de concurrenten die de afgelopen jaren misschien wel succesvol zijn geweest, maar als muzikant of songwriter de lichtgewicht status niet zijn ontstegen. Royal Wood maakt op The Burning Bright weliswaar vooral lichtvoetige songs die heerlijk wegzweven, maar in muzikaal en compositorisch opzicht vindt de Canadees aansluiting bij de zwaargewichten.
In Canada wordt Royal Wood inmiddels geschaard onder de meest getalenteerde singer-songwriters van het moment. In Nederland zal hij deze status niet onmiddellijk verkrijgen, maar dat hij meer aandacht verdient dan hij tot dusver krijgt is absoluut zeker. The Burning Bright is namelijk echt veel te goed om te laten liggen. Erwin Zijleman