Het leverde een cocktail op die eigenlijk tot op de dag van vandaag zeer smakelijk is gebleken. Dat is knap, zeker als je je bedenkt dat de leden van Avi Buffalo vier jaar geleden de Amerikaanse highschool nog maar net waren ontgroeid.
Inmiddels zijn we ruim vier jaar verder en ligt dan eindelijk de tweede plaat van Avi Buffalo in de winkel. De band raakt de afgelopen jaren twee leden kwijt en haalde twee nieuwe leden binnen. Belangrijkste man blijft natuurlijk voorman Avi Zahner-Isenberg, die ook dit keer alle songs schreef en met zijn opvallende stem voor een belangrijk deel het geluid van Avi Buffalo bepaalt.
Het is een geluid dat heel af en toe raakt aan het geluid dat we nog kennen van het debuut, maar over het algemeen genomen is At Best Cuckold toch een andere plaat dan zijn titelloze voorganger. At Best Cuckold is vooral toegankelijker en gepolijster dan deze voorganger. Dat is aan de ene kant jammer, maar aan de andere kant strooit Avi Buffalo op haar tweede plaat driftig met heerlijke popliedjes waarvan je alleen maar heel gelukkig kunt worden.
Het zijn popliedjes die flarden uit een ver verleden bevatten, waarbij ik afwisselend iets van The Beach Boys en The Beatles hoor, maar het meest treffende vergelijkingsmateriaal vind ik persoonlijk toch bij bands als The Flaming Lips en Mercury Rev, al hoor ik in de stevigere momenten ook wel wat van Built To Spill en moest ik ook een paar keer aan Elliott Smith denken.
At Best Cuckold bevat een aantal stekelige gitaarpopsongs, maar is ook niet bang voor psychedelische uitspattingen, inclusief zweverige synths en melodieuze gitaarsolo’s, of voor heerlijk dromerige popsongs die zo lijken weggelopen uit de jaren 70. Het combineert allemaal prachtig met de wat hoge stem van Avi Zahner-Isenberg, die nog altijd een duidelijk eigen geluid heeft, maar in de afgelopen jaren wel veel beter is gaan zingen.
Wat voor de vocalen van Avi Zahner-Isenberg geldt, geldt eigenlijk voor alle aspecten van de muziek van Avi Buffalo. At Best Cuckold klinkt volwassener, evenwichtiger en uiteindelijk beter. Het titelloze debuut van Avi Buffalo was zo’n plaat waarvan ik vooral moest glimlachen, deze tweede plaat is er een waarvan ik langzaam maar zeker intens ben gaan houden. Ik lees tot dusver helaas maar weinig over deze plaat, maar als je het mij vraagt is het er een die zomaar kan uitgroeien tot de grootste verrassingen van 2014. Heerlijke plaat van een nu al groot songwriter. Erwin Zijleman
