Dit nam zo af en toe de vorm aan van een stevige hype (de BBC riep de band op basis van een enkele single al uit tot één van de ontdekkingen van 2014), waardoor ik met de nodige scepsis begon aan de beluistering van het debuut van de band.
Het is scepsis die snel werd weggenomen, want het debuut van Royal Blood is een geweldige, recht voor zijn raap, rockplaat.
Wanneer je als duo bluesy garagerock maakt ontkom je niet aan de vergelijking met illustere voorgangers als The White Stripes en The Black Keys. Het is een deels terechte vergelijking want de rauwe rock ’n roll van Royal Blood raakt met enige regelmaat aan de muziek die Jack en Meg White beroemd heeft gemaakt.
Hier blijft het echter niet bij, want het debuut van Royal Blood maakt evenmin een geheim van een grote voorliefde voor het werk van Led Zeppelin en citeert hiernaast uit de archieven van de 70s hardrock, uit het oeuvre van de Pixies en met name uit de 90s stoner-rock (Kyuss, Queens Of The Stone Age).
Dat klinkt misschien niet heel origineel, maar op een of andere manier heeft Royal Blood toch een duidelijk eigen geluid. Dat heeft deels te maken met de line-up van Royal Blood. De band bestaat slechts uit een bassist/zanger en een drummer. Drummer Ben Thatcher slaat de songs van Royal Blood vakkundig aan elkaar en weet de in dit genre gangbare neiging tot houthakken buiten de deur te houden, net als Led Zep collega John Bonham dat vroeger deed. Bassist Mike Kerr is een getalenteerd zanger, die zich ergens tussen Jack White en Robert Plant posteert, maar maakt nog meer indruk als bassist.
Bassist is eigenlijk niet helemaal het juiste woord, want Kerr bespeelt zijn bas als een normale elektrische gitaar en weet, mede dankzij een flinke batterij effectpedalen, een geweldig en meedogenloos gitaargeluid uit zijn bas te toveren.
Wat het debuut van Royal Blood verder bijzonder maakt is de dynamiek in de songs van de band. Royal Blood neemt op haar debuut eigenlijk nooit gas terug, maar toch is het debuut van de band een plaat vol dynamiek.
Het debuut van Royal Blood heeft door de bijzondere line-up en de dynamiek wat meer te bieden dan de platen van soortgelijke bands, maar het titelloze debuut van de band uit Brighton blijft toch boven alles een fantastische rockplaat.
Royal Blood maakt rauwe rock ’n roll met diverse invloeden en het is rock ’n roll zonder pretenties of poespas. Het eindresultaat kan ik eigenlijk alleen maar onweerstaanbaar noemen. Zeer onweerstaanbaar zelfs. Erwin Zijleman
