De Amerikaanse muzikante Colleen Green maakt inmiddels een jaar of vijf haar eigen muziek. Het is lekker eigenwijze muziek die het DIY principe hoog in het vaandel heeft staan. Colleen Green is inmiddels de dertig gepasseerd en wil het vanaf nu wat serieuzer aanpakken. Haar nieuwe album luistert naar de titel I Want To Grow Up en Colleen Green laat het niet bij woorden.
Op I Want To Grow Up klinkt de muziek van de muzikante uit Los Angeles serieuzer, overigens zonder dat de muziek van Colleen Green haar naïeve charme heeft verloren.
Colleen Green had vervolgens niet veel tijd nodig om mijn hart te veroveren, maar ze maakt ook precies de muziek waar ik van hou. Gruizige gitaren en engelachtige vocalen; het is voor mij een volstrekt onweerstaanbare combinatie.
De openingstrack van I Want To Grow Up doet denken aan de muziek van The Vivian Girls, Best Coast, Juliana Hatfield, Dum Dum Girls en noem ze maar op. Het is muziek die al heel vaak gemaakt is, maar desondanks was ik vrijwel onmiddellijk verliefd op I Want To Grow Up van Colleen Green.
Dat heeft meerdere redenen. Allereerst is de stem van Colleen Green nog wat zoeter dan die van de meeste van haar concurrenten, waardoor de verleiding meedogenloos is, wat nog eens wordt versterkt door de ook net wat gruizigere gitaren.
Hiernaast schrijft Colleen Green werkelijk geweldige popliedjes. Het zijn van die popliedjes die na één keer horen blijven hangen, maar het zijn ook van die popliedjes die je blijven verbazen.
I Want To Grow Up is gebouwd op gruizige gitaarmuren en honingzoete vocalen, maar er is meer. De ritmesectie die Colleen Green om zich heen heeft verzameld beukt er lekker pretentieloos op los, maar weet ook uitstekend raad met de tempowisselingen in de muziek van Colleen Green. Colleen Green laat zich voor haar muziek naar verluid vooral inspireren door The Ramones, maar in tegenstelling tot The Ramones kiest de Amerikaanse muzikante niet alleen voor de hoogste versnelling, maar kunnen haar popliedjes ook net zo loom klinken als die van met name Juliana Hatfield.
Wat tenslotte opvalt is dat Colleen Green haar muziek niet alleen inkleurt met zwaar aangezette gitaarmuren, maar ook met aanstekelijke gitaarloopjes en puntige solo’s, waardoor I Want To Grow Up ook raakt aan bands als Belly, Throwing Muses en The Breeders.
Colleen Green wilde na een aantal rammelende albums haar muziek wat serieuzer of volwassener aanpakken en dat is gelukt. Wat mij betreft stopt ze onmiddellijk met nog verder volwassen worden, want de perfecte mix van volwassen popsongs en jeugdige onbezonnenheid op I Want To Grow Up smaakt naar veel meer.
De critici zullen waarschijnlijk beweren dat Colleen Green vist in een vijver die de afgelopen jaren voor een heel groot deel is leeggehaald, maar wat mij betreft heeft ze een onverwachte schatkist naar boven gehaald. Hierin 10 heuse parels, die alleen maar feller gaan glanzen. Heerlijk plaatje. Erwin Zijleman
cd 
LP