Andrew Combs is geboren en getogen in Dallas, Texas, maar vertrok voor het vervullen van zijn muzikale ambities naar Nashville, Tennessee. Daar bracht hij een paar jaar geleden al eens een prima plaat (Worried Man) uit, maar het onlangs verschenen All These Dreams wordt door zijn platenmaatschappij gepresenteerd als zijn officiële debuut.
Het is een ‘debuut’ dat in de Verenigde Staten goed is ontvangen en ook in Nederland hoge ogen moet kunnen gaan gooien. All These Dreams is immers een plaat vol prachtige songs en is hoorbaar met veel liefde en talent gemaakt.
All These Dreams maakt op het eerste gehoor een wat nostalgische indruk. Veel songs op de plaat herinneren nadrukkelijk aan popmuziek uit de jaren 70, waarbij Andrew Combs overigens net zo makkelijk associaties oproept met rootsmuzikanten als Townes van Zandt, Glen Campbell en Guy Clarke als met meer pop georiënteerde muzikanten als Harry Nilsson, Paul Simon en zeker ook Jim Croce en Mickey Newbury.
Andrew Combs kiest op All These Dreams voor een mooi verzorgd Nashville geluid, maar hij kiest zeker niet voor de makkelijkste weg. Zijn songs steken knap en vaak zelfs wat complex in elkaar en kiezen steeds voor een net iets andere invalshoek, waardoor All These Dreams een lekker afwisselende plaat is geworden en bovendien de fantasie prikkelt.
Naast de mooi verzorgde instrumentatie, die de ene keer met een fraaie pedal steel opschuift richting country en de andere keer met zoete strijkers de pop opzoekt, valt ook zeker de stem van Andrew Combs op. De Amerikaan is pas 27 en beschikt over een warm en helder stemgeluid zonder ook maar een spoortje gruis. Hier en daar doet het wel wat denken aan Roy Orbison, al is de stem van Andrew Combs wat minder extreem en hierdoor toegankelijker. Wanneer Combs wat te dicht tegen Roy Orbison aanschurkt doet hij zichzelf tekort.
All These Dreams maakt bij eerste beluistering zoals gezegd een wat nostalgische indruk. De songs op de plaat herinneren aan de ambachtelijke wijze waarop in de jaren 70 songs in elkaar werden gekneed en ook qua geluid zijn associaties met de groten uit de jaren 70 nooit ver weg, wat van Alle These Dreams een tijdloze plaat maakt.
Andrew Combs kan echter ook een stuk eigentijdser klinken, waarbij in een aantal songs de vergelijking met Justin Townes Earle (met wie hij onlangs door Nederland toerde), John Fullbright. Ryan Bingham, Ryan Adams en één keer zelfs David Gray zich opdringt.
Andrew Combs is nog jong, maar zet op All These Dreams een volwassen geluid neer dat knap opereert op het snijvlak van meerdere stijlen. De Texaan vertelt hierbij ook nog eens mooie verhalen en hij vertelt deze verhalen met veel gevoel, waardoor All These Dreams je steeds weer wat dierbaarder wordt.
Andrew Combs staat pas aan het begin van zijn carrière, maar komt op All These Dreams al op de proppen met een flink aantal bovengemiddeld goede songs, wat uiteindelijk een bovengemiddeld goede plaat oplevert. Het is momenteel dringen in dit genre, waardoor All These Dreams van Andrew Combs het tot dusver helaas moet doen met bescheiden aandacht. Doodzonde, want dit is zo’n veelzijdige rootsplaat die je echt niet wilt missen. Erwin Zijleman
cd 
LP