Dat de Britse zusjes Camilla, Emily en Jessica Staveley-Taylor geweldig kunnen zingen lieten ze al horen op het in 2012 verschenen debuut van The Staves. Dead & Born & Grown maakte diepe indruk met drie prachtige stemmen die los van elkaar prachtig klonken, maar de ware magie kwam als de drie zusjes elkaars stemmen versterkten in harmonieën om van te watertanden.
Ondanks de geweldige vocalen, de diepe wortels in de Britse folk en de fraaie productie van Glyn en Ethan Johns (!) werden de zusjes uit Watford niet wereldberoemd.
Dat de zusjes Staveley-Taylor op hun tweede plaat kiezen voor een net wat ander geluid wekt daarom geen verbazing. Voor de productie deed het trio dit keer een beroep op Justin Vernon, oftewel Bon Iver. Ik had daarom verwacht dat The Staves wat meer op zouden schuiven in de richting van de alternatieve of indie-folk, maar dat is zeker niet het geval.
Waar vader en zoon Johns drie jaar geleden kozen voor een betrekkelijk sober folk-geluid, pakt Justin Vernon op If I Was uit met een veel voller geluid. Het is een veelzijdig geluid dat de ene keer uitpakt met heel veel strijkers, maar niet veel later aan de slag gaat met speelse ritmes.
Ondanks het vollere geluid staan de stemmen van de zusjes Staveley-Taylor uiteraard nog steeds centraal. Op basis van het debuut van The Staves ging ik er van uit dat het stemmen zijn die gemaakt zijn voor traditioneel aandoende Britse folk, maar in het veel modernere klankentapijt van If I Was komen ze nog veel beter tot hun recht.
Justin Vernon heeft er voor gekozen om de drie zussen zoveel mogelijk samen te laten zingen en dat is een wijs besluit. Camilla, Emily en Jessica Staveley-Taylor zijn individueel al bovengemiddeld goede zangeressen, maar als ze samen zingen gebeurt er iets bijzonders. 1+1+1 is in het geval van The Staves niet 3 maar eerder 5 of zelfs 10. De stemmen van de zussen zijn alle drie net iets anders, maar ze kleuren perfect bij elkaar (net zoals je dit bij de zussen Lily en Madeleine hoort). Pure magie is het resultaat.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik het geluid op If I Was in eerste instantie bij vlagen wel erg gelikt vond klinken. De tweede plaat van The Staves bevat een aantal songs die nog redelijk dicht tegen de Britse folk aan zitten, maar If I Was schuift aan de andere kant ook een aantal keren op richting redelijk toegankelijke pop, waarin het trio opschuift in de richting van de al genoemde Lily & Madeleine, maar hier en daar ook raakt aan de zoete klanken van Wilson Phillips (hun debuut is voor mij overigens een ‘guilty pleasure’ die al meer dan 20 jaar mee gaat) of zelfs The Corrs.
Na flink wat luisterbeurten heb ik mijn mening over de productie overigens wel bijgesteld. Justin Vernon pakt op If I Was zo nu en dan flink uit, maar hij blijft altijd aan de juiste kant van de streep. Verder zijn er natuurlijk altijd de stemmen van de zusjes Camilla, Emily en Jessica Staveley-Taylor en die verleiden zelfs met een Hollandse carnavalskraker.
Iedereen die het debuut van The Staves heeft gekoesterd zal even moeten wennen aan If I Was. Iedereen die het trio niet kent maar wel gek is op hemelse vrouwenzang, krijgt met If I was een ware schat in handen. Laten we hopen dat de muziek en vooral ook de zang van de zusjes Staveley-Taylor dit keer wel op de juiste waarde wordt geschat. Erwin Zijleman
The Staves zijn binnenkort te bewonderen op de Nederlandse podia:
09/4: Nijmegen, Doornroosje
10/4: Amsterdam, Melkweg
11/4: Rotterdam, Motel Mozaique
24/4: Maastricht: Muziekgieterij
25/4: Zwolle, Hedon
cd 
LP