Na mijn zeer positieve ervaring met de plaat van Anderson/Stolt adviseerden twee lezers van deze BLOG me om eens naar Folklore van Big Big Train te luisteren. Dat heb ik inmiddels gedaan en ik heb daar zeker geen spijt van. Waar de plaat van Anderson/Stolt me, natuurlijk niet heel verrassend, mee terugnam naar mijn jeugdliefde Yes, neemt Big Big Train me mee terug naar de jaren waarin Genesis mijn jeugdliefde (of jeugdzonde) was.
Omdat ik de ontwikkelingen in de progrock niet nauwlettend volg, had ik voor beluistering van Folklore nog nooit van Big Big Train gehoord.
De band uit Bournemouth, Dorset, timmert echter al sinds het einde van de jaren 80 aan de weg en heeft een respectabel aantal platen op haar naam staan. Het is te horen op Folklore, want het is een plaat vol muzikale hoogstandjes.
Wanneer Big Big Train met hart en ziel kiest voor de progrock, doet de muziek van de Britse band flink denken aan de muziek die Genesis in haar beginjaren maakte. Dat heeft te maken met de vocalen, die sterk aan die van Peter Gabriel doen denken, maar ook in muzikaal opzicht roept Big Big Train meer dan eens associaties op met de platen van Genesis die ik in mijn tienerjaren koesterde.
Hier laat Big Big Train het echter niet bij, want de band laat ook Keltische invloeden en invloeden uit de folk in haar muziek toe en maakt bovendien op eigenzinnige wijze gebruik van blazers en strijkers.
Hoewel de Genesis invloeden er af en toe dik bovenop liggen en Folklore bovendien met enige regelmaat aan Yes, Jethro Tull en Marillion doet denken, is Big Big Train zeker niet in het verleden blijven hangen en maakt het muziek die mooie historische wegen bewandelt, maar ook onbetreden paden in durft te slaan.
Zeker voor een ieder die niet gewend is aan een dagelijkse portie progrock doet Folklore bij eerste beluistering wat overweldigend of zelfs pompeus aan, maar na enige gewenning valt er verschrikkelijk veel te genieten.
In muzikaal en vocaal opzicht is het smullen geblazen, maar ook de songs van Big Big Train zijn zeer de moeite waard. Het zijn songs die bijna overlopen van goede en mooie ideeën, maar het zijn ook songs die zich prachtig voortslepen en hierbij het genre van de progrock overstijgen.
Ik kan blijven beweren dat progrock iets is uit mijn jeugd, maar nu na de plaat van Anderson/Stolt ook die van Big Big Train geregeld uit de speakers komt (overigens niet tot vreugde van mijn mede gezinsleden), moet ik deze bewering maar eens herzien.
Folklore voor Big Big Train is absoluut een plaat voor de liefhebber, maar voor die liefhebber is het 9 songs en bijna 70 minuten smullen (voor extra smullen is de vinyl versie met prachtig artwork zeker aan te raden). Erwin Zijleman
