Ongeveer een jaar geleden wees een lezer van deze BLOG me op het werk van de eigenzinnige Britse singer-songwriter en kunstenaar Keaton Henson. Met name het in 2013 uitgebrachte Birthdays intrigeerde me mateloos, maar ik besloot te wachten op een nieuwe plaat van de muzikant uit Londen.
Die nieuwe plaat ligt vanaf deze week in de winkel en maakt wat mij betreft de hooggespannen verwachtingen meer dan waar.
Kindly Now opent met een track waarin elektronica prachtig wordt gecombineerd met klassiek aandoende strijkers en blazers en met de vervormde stem van Keaton Henson, maar vanaf track nummer twee kiest de Brit toch vooral voor uiterst intieme en ingetogen singer-songwriter muziek.
In de tweede track maken alle instrumenten in eerste instantie plaats gemaakt voor een piano en ligt de nadruk op de stem van Keaton Henson. Het is zo’n stem die wat doet met een song. Keaton Henson vertolkt zijn songs met heel veel emotie en slaagt er onmiddellijk in om de luisteraar vast te grijpen.
Van mij mag Keaton Henson een plaat met uitsluitend door de piano ondersteunde songs maken, maar ook de bijzondere instrumentatie op Kindly Now kan ik zeker waarderen. Deze instrumentatie is soms uiterst subtiel, bijvoorbeeld wanneer de pianoklanken voorzichtig worden ondersteund, maar Keaton Henson is ook niet bang om wat steviger uit te pakken, waarbij vooral de blazers en strijkers aan mogen zwellen.
Het meest word ik toch geraakt door de bijzondere stem van de Brit. Ik ben licht allergisch voor zangers met vreemde piepstemmen (en op een of andere manier zijn er daar momenteel veel van), maar Keaton Henson blijft gelukkig aan de goede kant van de streep met een stem die af en toe aan die van Jeff Buckley doet denken.
Ook in muzikaal opzicht is Jeff Buckley overigens relevant vergelijkingsmateriaal, al is Keaton Henson nog meer geneigd om buiten de lijntjes te kleuren en raakt hij ook aan de muziek van aan de ene kant Gavin Friday (de ruwe emotie) en aan de andere kant Radiohead (de neiging tot experimenteren). Een heel klein beetje David Gray mag ook niet onvermeld blijven.
Keaton Henson roept met zijn muziek uiteenlopende reacties op. De een vindt het in muzikaal opzicht over the top, in vocaal opzicht wat te dramatisch en keert de Brit uiteindelijk de rug toe. De ander wordt geraakt door de intieme en emotievolle songs, de fraaie instrumentatie en omarmt Keaton Henson met liefde. Ik heb vooralsnog geen enkele twijfel en kies voor de tweede groep. Erwin Zijleman
