Bij de Zweedse band Opeth dacht ik tot voor kort aan metal van het soort dat mij meestal niet kan bekoren. Opeth schijnt de death metal met grunts, die het jaren lang heeft gemaakt, echter een paar jaar geleden te hebben afgezworen en vervolgens te hebben gekozen voor de progrock. Dat is een genre waarvoor je de handen van de critici ook niet snel op elkaar krijgt, maar toch heb ik voor Sorceress, de nieuwe plaat van Opeth, inmiddels al flink wat buitengewoon lovende recensies voorbij zien komen.
Daarom ben ik onlangs, voor het eerst in mijn leven, aan een plaat van Opeth begonnen en daar heb ik zeker geen spijt van.
Opeth maakt op Sorceress muziek die inderdaad flink is geïnspireerd door progrock uit vervlogen tijden, maar de band uit Stockholm combineert de wat zweverige songs vol invloeden uit de progrock met veel stevigere rocksongs, die juist flink citeren uit de hardrock zoals die in de jaren 70 populair was.
De combinatie van invloeden uit de 70s progrock en hardrock, met hier en daar een citaat uit het metal verleden van Opeth zelf of juist een akoestisch uitstapje of een jazzrock achtige passage, pakt geweldig uit. Sorceress bevat een aantal onnavolgbare songs vol muzikale hoogstandjes, maar ook voor een redelijk rechttoe rechtaan metal riff ben je bij de Zweedse band aan het juiste adres.
Wanneer ik denk aan progrock uit de jaren 70, denk ik aan een heleboel bands die allemaal hun eigen fans hadden en waarbinnen ik zelf ook mijn duidelijke favorieten had. Opeth gooit invloeden van al deze bands op een grote hoop en maakt progrock die steeds weer aan een andere grote band uit het verleden doet denken, waarbij zowel uiterst ingetogen als zeer eclectische varianten voorbij komen. Ook met de invloeden uit de hardrock is Opeth overigens bepaald niet kieskeurig.
Bij beluistering van Sorceress komt daarom een hele waslijst aan grote namen voorbij, maar ik ga er voor de afwisseling eens niet een noemen. Al deze namen gaan immers maar heel even mee als vergelijkingsmateriaal en bovendien doe je er Opeth tekort mee. Op Sorceress maakt de Zweedse band immers niet alleen rockmuziek vol invloeden, maar maakt het bovendien muziek met een opvallend eigen geluid.
Sorceress is een razend knappe plaat vol dynamiek en avontuur en vol schoonheid en ruwheid, maar naar verluid stond alles in slechts 12 dagen op de band. Het is illustratief voor de bijzondere wijze waarop Opeth met muziek bezig is.
Met hun oude metal platen kan ik nog steeds niet uit de voeten, maar van deze progrock verrassing met hier en daar een uitstapje richting de hardrock en nog wat verrassende invloeden kan ik inmiddels geen genoeg meer krijgen. Erwin Zijleman
