Ik was persoonlijk zeer te spreken over het aanstekelijke en sprankelende debuut van HAIM en daarom heel nieuwsgierig naar de vandaag verschenen tweede plaat van de zingende zussen uit Californië.
Er zit een relatief lange periode tussen het debuut van het drietal en de nieuwe plaat van HAIM, maar bij beluistering van Something To Tell You blijkt er relatief weinig veranderd.
Ook op haar nieuwe plaat haalt HAIM haar inspiratie weer uit een aantal decennia popmuziek. De succesvolle platen van Fleetwood Mac uit de jaren 70, die in het ouderlijk huis van Alana, Danielle en Este grijs werden gedraaid, zijn nog steeds een hele belangrijke inspiratiebron, net als de harmonieën van Wilson Phillips, de funky escapades van Prince protegés als Jill Jones en Wendy & Lisa en de R&B van TLC, die de jonge zusjes Haim in de jaren 90 warm maakten voor de popmuziek.
HAIM maakt ook op Something To Tell You weer Popmuziek met een hoofdletter P en daar moet je tegen kunnen. Als je er tegen kunt valt er op de tweede plaat van HAIM echter heel veel te genieten.
Ook op Something To Tell You grossiert HAIM weer in nagenoeg perfecte popliedjes. Het zijn popliedjes zoals Stevie Nicks ze in haar jonge jaren schreef voor Fleetwood Mac, maar de perfecte pop van Fleetwood Mac uit de jaren 70 is op fascinerende wijze het nieuwe millennium in gehaald en steekt veel knapper in elkaar dan de snel oordelende criticus of de oppervlakkige luisteraar zal vermoeden.
Ook op de tweede plaat van HAIM vervult producer Ariel Rechtshaid weer een belangrijke rol. Hij heeft de aangename popliedjes van de zussen Haim voorzien van een fris en sprankelend geluid, dat nadrukkelijk citeert uit de jaren 80 en vooral de jaren 90, maar ook met één been in het heden staat.
Alana, Danielle en Este Haim zijn sinds het debuut weer vier jaar ouder geworden en hebben zich flink ontwikkeld. Something To Tell You bulkt van het zelfvertrouwen en laat in vocaal, muzikaal en compositorisch opzicht flinke groei horen. De individuele vocalen zijn krachtiger, terwijl de harmonieën een meer eigen geluid laten horen en waar de rijke mix van invloeden op het debuut nog niet altijd even consistent klonk, heeft HAIM nu een herkenbaar eigen geluid waar het makkelijk patent op kan aanvragen.
De songs van het drietal zijn nog net zo onweerstaanbaar als op het debuut, maar laten hier en daar wel wat meer eigenzinnigheid horen. Een vleugje melancholie dat voortkomt uit de niet altijd succesvolle stappen op het liefdespad van Alana, Danielle en Este Haim geven de sprankelende popliedjes van het drietal tenslotte net wat meer diepgang.
Something To Tell You doet het prima op de achtergrond als een soundtrack voor een mooie zomerdag, maar luister net wat beter en de kwaliteit van de tweede plaat van HAIM komt nadrukkelijk aan de oppervlakte. En luister zeker tot en met de laatste track, want die is van een bijzondere schoonheid en laat horen dat we van HAIM nog veel meer kunnen verwachten. Erwin Zijleman