Ik was diep onder de indruk van de eerste plaat van de jonge singer-songwriter uit New York, maar het debuut van Jillette Johnson wist Nederland helaas niet te bereiken en was op dat moment ook niet beschikbaar via streaming diensten als Spotify en Apple Music, waardoor het talent van de Amerikaanse in Nederland niet werd opgemerkt.
Ook de tweede plaat van Jillette Johnson krijgt in Nederland vooralsnog niet veel aandacht, maar dat gaat ongetwijfeld veranderen wanneer de plaat in september ook hier in de winkels ligt.
Op All I Ever See In You Is Me zet Jillette Johnson immers een enorme stap voorwaarts en schaart ze zich definitief onder de smaakmakers in het genre van de vrouwelijke singer-songwriters.
Voor de productie van haar tweede plaat wist de singer-songwriter uit New York niemand minder dan Dave Cobb (Sturgill Simpson, Chris Stapleton, Jason Isbell) te strikken en dat is een uitstekende keuze geweest. De gelouterde producer uit Nashville, die de afgelopen jaren meerdere jaarlijstjesplaten produceerde, heeft de tweede plaat van Jillette Johnson voorzien van een tijdloos geluid dat perfect past bij haar mooie en veelzijdige stem.
De Amerikaanse singer-songwriter werd in de recensies van haar zo indrukwekkende debuut vergeleken met grootheden als Carole King, Kate Bush, Tori Amos en vooral Laura Nyro, maar verrast op All I Ever See In You Is Me met een geluid dat nog veel meer associaties oproept, maar ook het eigen Jillette Johnson geluid laat horen.
All I Ever See In You Is Me is voorzien van een zeer ingetogen geluid, waarin de piano van Jillette Johnson de hoofdrol speelt. Vanwege de combinatie van piano en zang roept de tweede plaat van de Amerikaanse uiteraard associaties op met de grote vrouwelijke singer-songwriters uit de jaren 70 (met name Carole King en Laura Nyro), maar All I Ever See In You Is Me herinnert ook aan de tijdloze pop van Fleetwood Mac en aan de misschien net wat te zoetsappige country van Dolly Parton.
Meer dan het debuut roept de tweede plaat van Jillette Johnson bij mij echter ook associaties op met de intieme popmuziek van Natalie Merchant, met de avontuurlijke pianopop van Regina Spektor en bij vlagen ook met de melancholische muziek van Fiona Apple. Door het vleugje Lana Del Rey en Vanessa Carlton krijgt All I Ever See In You Is Me ook een voorzichtig eigentijds tintje, maar de tweede plaat van Jillette Johnson is uiteindelijk toch vooral een klassieke singer-songwriter plaat.
In dat genre moet de Amerikaanse concurreren met flink wat getalenteerde soortgenoten en opboksen tegen de groten uit het verleden, maar All I Ever See In You Is Me kan de strijd als je het mij vraagt aan.
In muzikaal en productioneel opzicht klopt alles en ook in vocaal opzicht maakt Jillette Johnson nog meer indruk dan op haar debuut. Het zijn echter vooral de uitstekende songs en de persoonlijke teksten die de plaat naar grote hoogten tillen. Ik schrijf hem alvast op voor mijn jaarlijstje, want Jillette Johnson doet alles waar ik een zwak voor heb. En ze doet het echt verdomd goed. Erwin Zijleman