Nu ben ik over het algemeen niet zo onder de indruk van de adviezen die ik krijg van meedenkende software (zo wil Booking.com me nog steeds naar plekken sturen waar ik net geweest ben en zijn de meeste suggesties van online boekhandels met vooral oudere boeken van dezelfde schrijver nogal fantasieloos), maar Spotify weet me vaak te verrassen.
Ik weet niet meer welke plaat ik een tijd geleden aan het beluisteren was, maar ik raakte pas echt geboeid toen deze plaat er op zat en Spotify een nieuwe plaat voor me opzette.
De naam Kelley Ryan zei me in eerste instantie niet zoveel, maar de muzikant uit Los Angeles maakte voor het onlangs verschenen Telescope al twee soloplaten en maakte bovendien een aantal platen met de powerpop band astroPuppees, wiens Little Chick Tsunami uit 2001 terecht werd overladen met superlatieven.
Op het afgelopen lente verschenen Telescope verrast Kelley Ryan met tijdloze en heerlijk zwoele en dromerige popliedjes. Het zijn popliedjes die aansluiten bij de singer-songwriter muziek uit de jaren 70, maar die dankzij de jazzy impuls ook in de smaak zullen vallen bij liefhebbers van Norah Jones en haar soortgenoten.
Telescope werd geproduceerd door Don Dixon, die in de jaren 80 met Most Of The Girls Like To Dance But Only Some Of The Boys Do zelf een klassieker afleverde. Don Dixon heeft Telescope voorzien van een opvallend ingetogen maar uiterst smaakvol geluid. Het is een zwoel en dromerig geluid dat uitstekend past bij de lome en verleidelijke popliedjes van Kelley Ryan en dat verrast met subtiele bijdragen van blazers en andere eenvoudige maar bijzonder trefzekere accenten.
De meeste songs op Telescope slepen zich langzaam voort en bevatten flink wat repeterende elementen, maar van indutten is zeker geen sprake. Kelley Ryan verrast op Telescope met een buitengewoon sfeervol klankentapijt, maar vooral met knap in elkaar stekende popliedjes en een bijzonder aangenaam of zelfs onweerstaanbaar stemgeluid.
Telescope is een plaat die buitengewoon aangenaam voortkabbelt, maar het is ook een plaat die de fantasie eindeloos prikkelt met subtiele en verrassende wendingen en de warmbloedige en verleidelijke vocalen van Kelley Ryan, die ook in tekstueel opzicht nog flink wat diepgang toevoegt aan de plaat.
Het is lastig te begrijpen dat Telescope van Kelley Ryan tot dusver zo weinig aandacht heeft gekregen, maar gelukkig promoot Spotify de plaat stiekem wel. En als Telescope er op zit, zet Spotify ook de andere soloplaten van de Amerikaanse singer-songwriter op en deze zijn even mooi. Ik heb het zoals gezegd niet zo op meedenkende software, maar deze prachtige tip van Spotify had ik echt niet willen missen. Erwin Zijleman
Telescope van Kelley Ryan ligt nog niet in Nederland in de winkel, maar kan wel worden verkregen via de sympathieke schatwinkel cdbaby: https://store.cdbaby.com/cd/kelleyryan3.