Daar maakt ze inmiddels al bijna 20 jaar muziek. In eerste instantie deed ze dit met de cultband The Jealous Girlfriends, maar sinds haar officiële solodebuut The Magician's Private Library uit 2010 maakt Holly Miranda onder haar eigen naam muziek.
Het leverde vooralsnog twee platen op, die ik soms koester en soms verafschuw, maar die altijd iets met me doen. Het zijn platen die niet heel erg op elkaar lijken en ook het deze week verschenen Mutual Horse klinkt weer anders dan zijn twee voorgangers.
De nieuwe plaat van Holly Miranda staat deels in het teken van het overlijden van haar moeder, maar is ook een zoektocht naar een geluid waarin Holly Miranda alle schroom van zich af kan werpen en kan laten horen waartoe ze in staat is.
Mutual Horse is een bij vlagen opvallend groots klinkende plaat. De instrumentatie en productie zijn stevig aangezet en hetzelfde geldt voor de vocalen van Holly Miranda, die de zangeres in zichzelf heeft ontdekt.
De volle productie en de zeer overtuigende vocalen worden gecombineerd met behoorlijk toegankelijke songs, maar Holly Miranda blijft gelukkig Holly Miranda. Haar songs klinken misschien op het eerste gehoor verrassend toegankelijk of zelfs lichtvoetig, maar zitten vol dubbele bodems en avontuur.
Het is een combinatie die me zeer bevalt. Zoals gezegd hadden de vorige platen van de singer-songwriter uit New York een nogal wisselend effect op me, maar Mutual Horse was vanaf de eerste beluistering een warm bad en is dat ook gebleven.
Holly Miranda overtuigt op haar nieuwe plaat als zangeres en combineert op fraaie wijze een gloedvol geluid met emotie en doorleving. Ook de instrumentatie op de plaat vindt een fraaie balans tussen een geluid waarvan je gelukkig wordt en een geluid dat wringt en nieuwsgierig maakt.
Zeker bij aandachtige beluistering valt op hoe knap de plaat in elkaar is gesleuteld. Dat is ook niet zo gek, want Holly Miranda laat zich op haar nieuwe plaat bijstaan door gelouterde krachten als Kyp Malone (TV on the Radio), Shara Nova (My Brightest Diamond), Jim Kirby Fairchild (Grandaddy, Modest Mouse) en Matthew Morgan (Built to Spill, Modest Mouse).
Deze gelouterde krachten hebben de persoonlijke songs en de werkelijk prachtige vocalen van Holly Miranda steeds voorzien van even intrigerende als doeltreffende klanken. Mutual Horse kan vol en zelfs overweldigend klinken met flink wat elektronica, maar wanneer de songs van Holly Miranda vragen om intimiteit, sluit de instrumentatie hier onmiddellijk bij aan met ingetogen klanken vol fraaie details van onder andere blazers (met een hoofdrol voor de saxofoon) en strijkers, die prachtig passen bij de opeens ingetogen zang van de muzikante uit Brooklyn.
Ik heb Mutual Horse inmiddels vele malen beluisterd, maar blijf, zeker bij beluistering met de koptelefoon, maar nieuwe en verrassende dingen horen op de plaat, die hierdoor mooier en mooier wordt en bijna een uur lang diepe indruk maakt.
Het talent was er altijd al wel bij Holly Miranda, maar zo goed als op het uiterst indrukkende en ook uiterst veelzijdige Mutual Horse was ze nog niet. Vanwege het enorme aanbod aan nieuwe muziek is het momenteel vechten om aandacht, maar voor mij springt Mutual Horse van Holly Miranda er flink uit deze week. Mutual Horse is een plaat om stevig te omarmen en vervolgens intens te koesteren. Erwin Zijleman
Mutual Horse van Holly Miranda is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://hollymiranda.bandcamp.com/album/mutual-horse.