Dat was volkomen terecht, want de plaat benevelde, betoverde en intrigeerde met muziek die begon bij de Laurel Canyon platen van Joni Mitchell en de psychedelica van Jefferson Airplane en eindigde bij de muziek van The Cocteau Twins, This Mortal Coil en zeker ook P.J. Harvey.
De mix van 70s folk, 60s psychedelica en 80s 4AD zweverigheid had ook zeker Nederlandse muziekliefhebbers aan kunnen of zelfs moeten spreken, maar de plaat deed hier helaas weinig.
Ook de deze week verschenen tweede plaat van Brigid Mae Power duikt in Nederland vooralsnog niet op in de lijstjes met de belangrijkste releases van de week en dat is ook dit keer doodzonde. Ook op The Two Worlds creëert Brigid Mae Power immers weer een hele bijzondere sfeer en maakt ze indruk met songs die vergeleken met haar debuut nog flink wat emotie toevoegen.
Brigid Mae Power woonde enkele jaren in de Verenigde Staten en had daar een gewelddadige relatie die flinke krassen op haar ziel heeft achtergelaten. Inmiddels is Brigid Mae Power teruggekeerd naar het Ierse Galway, waar ze opgroeide, wat niet alleen de kans gaf om te reflecteren op de vervelende jaren die achter haar liggen, maar ook de nodige herinneringen aan haar jeugd naar boven brachten, wat de plaat een emotionele lading geeft.
The Two Worlds sluit aan op het zo verrassende debuut van de Ierse singer-songwriter, maar legt andere accenten. Invloeden uit de zweverige 80s muziek zijn dit keer minder nadrukkelijk aanwezig, waardoor de nadruk ligt op folk en psychedelica uit de jaren 60 en 70 en met name het werk van Joni Mitchell een belangrijke inspiratiebron is.
Vergeleken met het debuut klinkt The Two Worlds ook organischer. De door Peter Broderick geproduceerde en analoog opgenomen plaat kiest voor een akoestische basis waarin de akoestische gitaar en met name de piano een belangrijke rol spelen en waaraan vervolgens strijkers en subtiele elektronica zijn toegevoegd.
De songs op The Two Worlds zijn zoals gezegd geworteld in psychedelica en folk van een aantal decennia geleden, maar Brigid Mae Power verwerkt ook op knappe wijze invloeden uit de Keltische muziek in haar songs en heeft zich bovendien laten beïnvloeden door de platen van haar producer Peter Broderick.
Ik vond het debuut van de Ierse singer-songwriter al een hele bijzondere en knappe plaat, maar de songs op The Two Worlds zijn nog een stuk beter. The Two Worlds is een plaat die je in slaap sust en weer ruw wakker schudt, die betovert met wonderschone klanken maar ook pijn doet vanwege alle emotie en die de ruimte vult met sprookjesachtige klanken maar ook continu de fantasie prikkelt.
Zeker wanneer je het debuut van Brigid Mae Power niet kent is The Two Worlds een plaat die je even op je in moet laten werken, maar wanneer de plaat je eenmaal te pakken heeft is loslaten voorlopig geen optie. In Nederland krijgt de plaat vooralsnog weinig aandacht, maar dat moet echt gaan veranderen. Wat een prachtplaat. Erwin Zijleman
The Two Worlds van Brigid Mae Power is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://tompkinssquare.bandcamp.com/album/the-two-worlds.