De titelloze plaat deed, ondanks gastbijdragen van onder andere Josh Ritter, Tift Merritt en Mary Gauthier, niet zo heel veel, al haalde de plaat wel de Euro Americana Chart; een gerenommeerde roots ranglijst van Nederlandse origine, die mij maandelijks interessante tips oplevert.
In deze lijst dook Ed Romanoff eerder deze maand op met een nieuw album. The Orphan King stoot meteen door naar de tweede plaats en moest alleen Mary Gauthier, die Ed Romanoff een paar jaar geleden in het zadel hielp, voor zich dulden. Het maakte me absoluut nieuwsgierig naar de tweede plaat van de Amerikaanse muzikant en The Orphan King heeft me zeker niet teleurgesteld.
De Amerikaanse laatbloeier wist ook voor zijn tweede plaat weer een aantal aansprekende gasten te strikken, want dit keer geven onder andere Rachael Yamagata, voormalig Dylan gitarist Cindy Cashdollar, de van Springsteen bekende Cindy Mizelle en het prachtige roots duo Larry Campbell en Teresa Williams act de présence, terwijl niemand minder dan Simone Felice de plaat produceerde en de al eerder genoemde Mary Gauthier meeschreef aan de titeltrack.
Ed Romanoff maakt ook op The Orphan King weer geen geheim van zijn bewondering voor oude (folk)helden als John Prine, Guy Clark, Phil Ochs, Townes van Zandt en Kris Kristofferson, maar slaagt er ook in om een eigen geluid te creëren, waarin ook zo nu en dan Dylan en Springsteen opduiken.
Op The Orphan King draait het voor een belangrijk deel om de mooie stem van Ed Romanoff en om de verhalen die hij vertelt, maar de tweede plaat van de singer-songwriter uit New York heeft meer sterke wapens.
Zo worden de songs van de Amerikaan stuk voor stuk prachtig ingekleurd. Simone Felice heeft de plaat voorzien van een tijdloos geluid waarin met name de pedal steel en de accordeon zorgen voor mooie accenten, maar ook de bijdragen van mandoline, banjo en viool mogen er zijn. The Orphan King is bovendien voorzien van fraai gitaarwerk, dat prachtig kan ondersteunen, maar ook elektrisch de aandacht op kan eisen met steviger werk.
Ed Romanoff maakt muziek die vaak in het hokje folk past, maar stiekem bestrijkt de Amerikaan op zijn tweede plaat een breed palet binnen de Amerikaanse rootsmuziek en gaat hij ook aan de haal met invloeden uit de country, de bluegrass en zelfs de Southern soul of flirts met Mexicaanse mariachi trompetten. Verder zijn Keltische invloeden te horen, wat ongetwijfeld het gevolg is van de DNA test die ruim tien jaar geleden aantoonde dat hij geen Russische maar Ierse wortels heeft.
Ed Romanoff is op The Orphan King een meester in het vertellen van mooie verhalen. Het zijn vaak persoonlijke verhalen, maar de New Yorker schuwt ook de actualiteit niet. Het zijn verhalen die mooi worden ingekleurd door de bijzondere stem van Ed Romanoff die, zeker wanneer hij zich laat ondersteunen door hele mooie vrouwenstemmen, ook wel wat heeft van Leonard Cohen.
Het levert een prachtig klinkende plaat vol echo’s uit het verleden op die door de fraaie voordracht van Ed Romanoff en zijn indringende verhalen meer effect sorteert dan de meeste platen in dit genre. Een belofte kunnen we de bijna 60-jarige muzikant natuurlijk nauwelijks meer noemen, maar wat ben ik benieuwd naar de toekomstige verrichtingen van deze getalenteerde muzikant en wat geniet ik van zijn nieuwe plaat. Erwin Zijleman