Met Quit The Curse heeft de singer-songwriter uit Detroit, Michigan, nu ook haar eerste soloplaat uitgebracht en het is een soloplaat waarvan ik gelukkig word.
In de openingstrack worden gruizige gitaren gecombineerd met de nodige zonnestralen en brengt Anna Burch herinneringen aan de veel te jong overleden Kirsty MacColl naar boven.
Het is zeker niet de enige naam die opduikt bij beluistering van het debuut van Anna Burch. Quit The Curse doet meer dan eens denken aan het debuut van The Sundays, nog veel vaker aan de platen van Juliana Hatfield en zo kan ik nog veel meer namen noemen.
Op hetzelfde moment vermengt Anna Burch op haar debuut zeer uiteenlopende invloeden. Gruizige 90s gitaren worden vermengd met koortjes uit de girlpop van Phil Spector uit de jaren 60 en vervolgens gecombineerd met de hemelse gitaarloopjes waarop ooit Johnny Marr het patent had. Quit The Curse verdient hierdoor het predicaat frisse gitaarpop, maar schuift hier en daar ook op richting roots, folk-noir en Mazzy Star of Lush achtige dreampop.
Anna Burch grijpt echter niet alleen terug op het verleden, maar sluit ook aan bij tijdgenoten als Waxahatchee, Angel Olsen en een enkele keer, wanneer de pop kraan wat verder wordt open gedraaid, zelfs bij Lana Del Rey.
Volop invloeden dus op het debuut van Anna Burch en dit zorgt er voor dat de eerste plaat van de Amerikaanse singer-songwriter sprankelt. De zonnige popliedjes op Quit The Curse liggen lekker in het gehoor, maar naast zonnestralen zijn er ook altijd wel wat donkere wolken, wat de dromerige songs op de plaat voorziet van een beetje melancholie of wat stekelige accenten.
Toen ik het debuut van Anna Burch voor het eerst beluisterde hoorde ik vooral alle aangename echo’s uit het verleden en hoorde ik niet direct wat er echt onderscheidend was aan het debuut van de Amerikaanse singer-songwriter, maar inmiddels weet ik beter.
Na een paar keer horen krijg je de even aangename als eigenzinnige en persoonlijke popliedjes van Anna Burch niet meer uit je hoofd (de songs van haar band Frontier Ruckus hebben overigens precies hetzelfde) en wil je Quit The Curse steeds vaker horen. Wanneer je de plaat veel vaker hoort valt er steeds meer op zijn plek en hoor je hoe mooi verschillende invloeden worden gecombineerd, uit welke mooie lagen de songs van Anna Burch bestaan en hoe verslavend haar stem is.
Quit The Curse is voor mij derhalve een plaat om te koesteren en iedere keer dat ik hem hoor is hij weer net wat leuker, en onweerstaanbaarder. Erwin Zijleman
Quit The Curse van Anna Burch is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://annaburch.bandcamp.com/album/quit-the-curse.