De tweelingzussen Loes en Renée Wijnhoven zijn nu terug met hun derde plaat, Afblijven, en ook deze plaat heeft op papier weer heel veel waar ik normaal gesproken niet van houd.
De popliedjes van de Brabantse zussen zijn nog altijd uitermate charmant, zijn Nederlandstalig, soms wat gekunsteld en uiteraard wordt de zachte g nergens onderdrukt.
Met name de wat meer ingetogen en soms wat pastoraal aandoende luisterliedjes op Afblijven liggen in het verlengde van die op Aan Het Licht, maar Clean Pete zet op haar nieuwe plaat ook een volgende stap. Op Afblijven omarmt het Brabantse tweetal immers nadrukkelijk de rock ’n roll uit de jaren 60 en 70.
Afblijven keert met enige regelmaat terug naar de hoogtijdagen van de Nederlandse beatmuziek en combineert een wat meer uptempo geluid met invloeden uit de Nederlandstalige popmuziek uit dezelfde periode.
Het zal niet bij iedere muziekliefhebber de juiste snaar raken, maar ik vind de nieuwe serie popliedjes van Clean Pete vrijwel onweerstaanbaar. Dat is op zich best bijzonder, want Loes en Renée Wijnhoven strijken met hun wat rammelende popliedjes bij mij ook dit keer flink tegen de haren in. Ook Afblijven heeft weer veel waar ik normaal gesproken niet van houd, maar zeker wanneer de hopeloos aanstekelijke popliedjes van Clean Pete met flink volume uit de speakers laat komen kan ik ze niet weerstaan, of ik dat nu wil of niet.
Helemaal nieuw is dat fenomeen natuurlijk niet. De eveneens uit Brabant afkomstige Roosbeef deed het tien jaar geleden al met haar geweldige debuut Ze Willen Wel Je Hond Aaien Maar Niet Met Je Praten en Clean Pete doet nu al drie platen precies hetzelfde, net als Maaike Ouboter, want die kan het ook. De popliedjes van de Brabantse zussen klinken fris en eigentijds, maar lijken ook te citeren uit de Nederlandstalige popmuziek uit de jaren 70. Ik kan hier geen namen aan verbinden, want het is een genre dat ik al veel langer probeer te verdringen, maar op een of andere manier heeft Clean Pete ook de soundtrack van mijn jeugd gemaakt met Afblijven.
Afblijven wordt hierboven vooral als een ‘guilty pleasure’ beschreven, maar is absoluut meer dan dat. Loes en Renée Wijnhoven zingen op Afblijven werkelijk prachtig, de instrumentatie klinkt vrijwel de hele plaat onweerstaanbaar lekker en de popliedjes van de zussen hebben vrijwel alles dat goede popliedjes moeten hebben en zijn bovendien in tekstueel opzicht interessant.
Er is dan ook geen enkele reden om me te verschuilen achter al dan niet onderdrukte nostalgie. Clean Pete heeft ook met Afblijven weer een verdomd lekkere plaat gemaakt en het is ook nog eens een plaat die flink beter is dan zijn twee voorgangers. Alle reden dus om de bijzondere popliedjes van Loes en Renée Wijnhoven ook dit keer te omarmen. Erwin Zijleman