In Engeland wordt de singer-songwriter met zowel Duitse als Zuid-Afrikaanse wortels inmiddels al enige tijd één van de beste zangeressen van het moment genoemd en wordt de vergelijking gemaakt met Norah Jones en Amy Winehouse, wat me absoluut nieuwsgierig maakte naar de nieuwe plaat van Julia Biel.
Met haar titelloze nieuwe plaat lijkt Julia Biel de sprong van het selectieve jazzpubliek naar het veel grotere poppubliek te willen maken en dat lijkt me na beluistering van de plaat zeker geen kansloze missie.
De titelloze plaat van Julia Biel staat immers vol met lekker in het gehoor liggende popliedjes met vooral invloeden uit soul en jazz, is voorzien van een warmbloedig of zelfs voorzichtig broeierig geluid en tenslotte is Julia Biel inderdaad een uitstekende zangeres, die op haar nieuwe plaat ook nog eens wat meer gevoel in haar stem legt.
Bij eerste beluistering was ik vooral gecharmeerd van het geluid op de nieuwe plaat van Julia Biel. De plaat is voorzien van een warm klinkend geluid waarin subtiele organische klanken van vooral gitaar en piano domineren, maar waarin ook regelmatig wordt uitgepakt met flink aanzwellende strijkers, wat de plaat een psychedelisch tintje geeft. Het geluid is verder verrijkt met subtiele accenten van onder andere blazers en elektronica, wat zorgt voor een wat zweverige en ook mysterieuze sfeer.
Het geluid op de nieuwe plaat van Julia Biel is absoluut vol en gepolijst, maar van overproductie is wat mij betreft geen sprake. Het past bovendien werkelijk prachtig bij de fascinerende stem van Julia Biel, die me overigens nooit aan Norah Jones en maar heel af en toe aan Amy Winehouse doet denken.
Julia Biel heeft een bijzonder eigen geluid dat mij af en toe wel wat doet denken aan Macy Gray, al heeft ze wel wat minder gruis op haar stembanden, waardoor met name de uithalen hoog en afwijkend klinken, maar gelukkig niet zo krakerig als bij Macy Gray. Ik ben normaal niet zo gek op stembuigingen en uithalen, maar die van Julia Biel zijn prachtig en indrukwekkend.
Julia Biel heeft zich dit kaar naar eigen zeggen laten inspireren door Billie Holiday, Radiohead, Pink Floyd en Talk Talk, maar buiten de eerste naam hoor ik daar weinig van. Toch slaagt Julia Biel er in om anders te klinken dan al die andere zangeressen die hun geluk beproeven in de pop met invloeden uit de jazz en de soul en merk ik bovendien dat de titelloze plaat van Julia Biel een groeiplaat is.
In eerste instantie perfect voor lome avonden, maar al snel veel meer dan dat. Ook de speelduur van bijna een uur vond ik in eerste instantie wat veel van het goede, al is het maar omdat Julia Biel niet heel veel varieert, maar uiteindelijk draagt de lengte van de plaat bij aan de kracht en valt steeds meer op hoe mooi de instrumentatie is en hoe goed de zang.
Een zangeres die zo wordt gehyped als Julia Biel op het moment kan rekenen op flink wat tegenstand en weerstand, maar ik ben na flink wat keren horen helemaal om en onder indruk van het talent van deze Britse singer-songwriter, die ook in tekstueel opzicht de meeste van haar collega's ver voor blijft. Erwin Zijleman
De muziek van Julia Biel is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://juliabiel.bandcamp.com/album/julia-biel.