Dat was ook niet zo gek, want net als de leden van Tinariwen hebben ook de leden van Imarhan een Toeareg achtergrond en hebben een aantal leden van de jonge Algerijnse band zelfs familieleden in de grote broer, die inmiddels al enkele decennia op succesvolle wijze traditionele Afrikaanse muziek combineert met blues- en rockmuziek uit de jaren 70.
Imarhan klonk op haar debuut echter ook anders dan Tinariwen. De band uit het Algerijnse Tamanrasset deed dit door de traditionele Afrikaanse muziek een prominentere rol te geven in haar muziek, door zich in het gitaarwerk vooral te laten inspireren door de Afrikaanse gitaarheld Ali Farka Touré en niet door westerse gitaarhelden uit de jaren 60 en 70 en door meer invloeden uit de rock en funk in haar muziek te verwerken.
Het is een geluid dat Imarhan heeft vervolmaakt op haar tweede plaat Temet. Ook Temet citeert nog nadrukkelijk uit de archieven van de woestijnblues zoals die door Tinariwen op de kaart is gezet. De gitaarlijnen herinneren aan de psychedelische blues en rock uit de jaren 60 en 70, de zang in de eigen taal zorgt voor de mystiek, terwijl invloeden uit de Afrikaanse muziek er voor zorgen dat ook de muziek van Imarhan anders klinkt dan de muziek die in Europa en de Verenigde Staten wordt gemaakt.
Zeker wanneer Imarhan het tempo laag houdt ligt de vergelijking met de grote broer Tinariwen voor de hand, maar wanneer het tempo omhoog gaat hoor je dat de jonge Algerijnse band ook flinke stappen zet. Wanneer de lome bezwerende klanken worden vervangen door meer uptempo klanken, hoor je direct meer Afrika in de muziek van Imarhan en gaat de band bovendien aan de haal met invloeden uit vooral de funk.
Temet klinkt hierdoor niet alleen bezwerend of zelfs hypnotiserend, maar ook swingend en opzwepend. Imarhan houdt je hierdoor makkelijker bij de les en voegt bovendien iets toe aan het geluid van de woestijnblues pioniers.
Wanneer het tempo nog wat verder wordt opgevoerd hoor ik ook nog een vleugje Santana in de muziek van Imarhan, maar door de zang blijft het toch typisch Noord-Afrikaanse of Toeareg muziek.
Het zorgt voor een hele lekkere plaat, die oog heeft voor de tradities van het volk dat al zo lang onder druk staat, maar die ook durft te vernieuwen. Temet maakt indruk met geweldige ritmes en natuurlijk met gitaarwerk waarin allerlei invloeden zijn verwerkt. Het is gitaarwerk waaraan de meeste jonge bands uit Europa en de Verenigde Staten zich niet meer durven wagen, maar ach wat klinkt het lekker.
Woestijnblues is muziek die ik nog steeds bij voorkeur met mate tot me neem, maar als ik dit doe, moet ik toch concluderen dat Imarhan op haar tweede plaat nadrukkelijk aan de stoelpoten zaagt van de pioniers van het eerste uur. Bijkomend voordeel is dat de vrieskou ook makkelijk wordt verdreven met deze door de Afrikaanse woestijn gevoede klanken. Erwin Zijleman
Temet van Imarhan is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de band: https://imarhan.bandcamp.com/album/temet.