Die soul is volledig aan de oppervlakte gekomen sinds de Amerikaanse muzikant in 2015 voor het eerst opdook met zijn band The Night Sweats.
Sinds het titelloze debuut van Nathaniel Rateliff en zijn band is een zeer indrukwekkende live-reputatie opgebouwd, maar de tweede studioplaat moest er natuurlijk ook nog eens gaan komen.
Op het deze week verschenen Tearing At The Seams doen Nathaniel Rateliff en The Night Sweats precies waar ze goed in zijn. Direct in de openingstrack worden we getrakteerd op een moddervet soulgeluid. Het is een geluid dat herinnert aan de hoogtijdagen van Stax en alles dat in de fameuze studio in Muscle Shoals werd gemaakt. Het is een vol geluid waarin de blazers hier en daar flink mogen uitpakken en waarin de ene na de andere schitterende gitaarlijn uit de speakers komt, maar het is ook een geluid waarin een onweerstaanbaar orgeltje verrassend vaak de hoofdrol opeist.
Het is een hoofdrol die uiteraard moet worden gedeeld met de soulvolle strot van Nathaniel Rateliff, die ook op de tweede plaat met The Night Sweats weer laat horen dat hij kan zingen zoals de grote soulzangers uit het verleden dat ooit deden. The Night Sweats citeert stevig uit de archieven van het fameuze Stax label, maar is ook niet vies van een beetje Motown en een flinke dosis Rhythm & Blues, wat Nathaniel Rateliff op zijn vorige plaat de vergelijking met Van Morrison opleverde.
Hier blijft het niet bij, want de Amerikaanse zanger en zijn band kunnen ook uit de voeten met countryrock en bluesrock waarvan de Rolling Stones op leeftijd alleen maar kunnen dromen of met soulvolle rock 'n roll zoals Elvis die in Memphis maakte.
Ik heb absoluut last van vooroordelen wanneer het gaat om blanke soulzangers, maar Nathaniel Rateliff maakt op Tearing At The Seams weer indruk met zang die in elke noot soul ademt, maar ook kan doseren.
Het levert muziek op die op het podium geweldig tot zijn recht zal komen volgende maand (wanneer de band twee avonden in Paradiso staat), maar ook op de plaat is de muziek van Nathaniel Rateliff en The Night Sweats interessanter dan die van de meeste soortgenoten in het genre.
Producer Richard Swift heeft het soulgeluid voor de afwisseling eens niet helemaal dichtgesmeerd, maar laat alle instrumenten afzonderlijk uit de speakers komen, wat er voor zorgt dat de soul van Nathaniel Rateliff en zijn band niet zo overweldigend klinkt als gebruikelijk is in het genre.
Ook in vocaal opzicht kleurt de Amerikaan zeker niet alleen binnen de lijntjes van de soul, al is hij hier een meester in, en voor verdere variatie zijn er ook nog eens de fascinerende vocale bijdragen van het Amerikaanse tweetal Lucius.
Tearing At The Seams is hierdoor een plaat met twee gezichten. Aan de ene kant is het de broeierige en zweterige soulplaat die goed is voor een feestje, maar hiernaast laat de band uit Denver, Colorado, ook het nodige avontuur horen, waardoor de plaat veel interessanter is dan ik op voorhand had verwacht. Verrassend sterke plaat dus van een band die ik drie jaar geleden nog totaal heb genegeerd. Erwin Zijleman