Bij Rory Gallagher denk ik vooral aan de jaren 70, maar de Ierse muzikant maakte tot vlak voor zijn overlijden in 1995 muziek. Rory Gallagher zou dit jaar zijn vijftigste verjaardag in de muziek hebben gevierd en ter ere van dit feit is de lijvige compilatie Blues verschenen. Blues bevat in de meest uitgebreide vorm ruim drie uur muziek en laat horen dat Rory Gallagher de blues in de genen had. De Ierse muzikant had een uitstekende band en was een prima zanger, maar voor het kippenvel moet je toch bij het gitaarspel van Rory Gallagher zijn. Blues bevat 3 uur lang geweldig gitaarwerk en laat horen dat Rory Gallagher niet onder doet voor de gitaristen voor wie standbeelden zijn opgericht. De Ier heeft er een in zijn geboorteplaats Ballyshannon, maar hij verdient er nog veel meer.
Een paar jaar geleden werd het werk van de Ierse gitarist opnieuw onder de aandacht gebracht met de reissue van Irish Tour '74, wat mij betreft het beste album van Rory Gallagher. Deze lijvige box-set laat prachtig horen wat Rory Gallagher in zijn beste jaren te bieden had en hiervoor ben je ook aan het juiste adres bij de deze week verschenen compilatie Blues, die viert dat Rory Gallagher precies 50 jaar geleden zijn eerste muziek uitbracht.
Blues biedt in de meest uitgebreide vorm ruim drie uur muziek en het is ruim drie uur smullen. Rory Gallagher behoorde samen met onder andere Eric Clapton tot de grote gitaristen uit de jaren 70. De Ierse muzikant werd begeerd door meerdere bands, maar speelde uiteindelijk toch het liefst met zijn eigen band, waarmee hij in de jaren 70 ook volle zalen trok.
Berucht is het verhaal dat Rory Gallagher na het onverwachte vertrek van Mick Taylor uit de Rolling Stones werd gevraagd auditie te doen voor een plek in de Rolling Stones. Rory Gallagher jamde in Rotterdam (!) een aantal dagen met de band en leek de plek naast Keith Richards binnen te hebben, maar toen het definitieve ja-woord net wat te lang op zich liet wachten pakte Rory Gallagher zijn gitaar en vertrok hij naar Japan voor een tour met zijn eigen band (waarna Ron Wood de nieuwe Stones gitarist werd).
Denk aan Rory Gallagher en je denkt aan een muzikant die wars was van uiterlijk vertoon. Een oude spijkerbroek en een ruitjesoverhemd werden zijn handelsmerk en ook in muzikaal opzicht moest de Ierse muzikant weinig hebben van opsmuk. De Rory Gallagher band had genoeg aan een ritmesectie en een gitarist, incidenteel aangevuld met een mondharmonica en orgel of piano.
Blues bevat niet eerder uitgebracht materiaal, waaronder veel live-materiaal, en beslaat vrijwel de gehele carrière van de Ierse gitarist. Blues is absoluut een vlag die de lading dekt, want de blues staat centraal op deze compilatie. Het is een genre waarin de Rory Gallagher band uitstekend uit de voeten kan.
De ritmesectie speelt sober maar hecht en Rory Gallagher is een prima zanger. De meeste indruk maakt de Ierse muzikant echter als gitarist. Op Blues speelt Rory Gallagher geweldige akkoorden, meedogenloze riffs, prachtig akoestisch slide spel en onnavolgbare solo’s. De Ier had zoals gezegd een voorliefde voor muziek zonder opsmuk, maar zijn snarenwerk was en is fenomenaal.
Ik grijp de afgelopen jaren zelf vooral naar Irish Tour '74 wanneer ik muziek van Rory Gallagher wil horen en dat blijft een geweldige keuze, al is het maar omdat het een volledige en zeer consistente live-set bevat. Blues bestrijkt een veel langere periode, inclusief de uitstapjes met Muddy Waters en Albert King, en geeft een beter overzicht van de carrière van Rory Gallagher. Dat het op prachtig vinyl is geperst geeft Blues wat extra meerwaarde. Al met al een compilatie die niet zal misstaan in menig goed gevulde platenkast. Erwin Zijleman