Het is zeker geen voordeel om te worden geboren als zoon of dochter van een beroemde muzikant, met name wanneer je zelf ambities in de muziek hebt. Justin Townes Earle weet er alles van, maar de Amerikaanse muzikant heeft inmiddels een aardig stapeltje prima albums op zijn naam staan. The Saint Of Lost Causes klinkt wat meer ingetogen en wat traditioneler dan we van de jonge Earle gewend zijn, maar het blijkt al snel een geweldig album. De instrumentatie is prachtig, Justin Townes is goed bij stem en de teksten zijn ook dit keer vlijmscherp. Het levert een rootsalbum op dat niet misstaat tussen de beste rootsalbums van het moment.
Dat oeuvre kwam er overigens niet vanzelf, want voordat Justin Townes Earle zich kon profileren als muzikant, moest hij eerst afrekeningen met een aantal ernstige drugsverslavingen, die hem bijna fataal werden.
Het onlangs verschenen The Saint Of Lost Causes is alweer het achtste album van Justin Townes Earle en de vorige zeven waren vrijwel zonder uitzondering van hoog niveau. Harlem River Blues is tot dusver mijn favoriete album van de Amerikaanse muzikant, maar dit album uit 2010 krijgt nu serieuze concurrentie van The Saint Of Lost Causes, dat in rootskringen niet voor niets zeer warm is onthaald.
Justin Townes Earle maakte in het verleden een aantal uitstapjes naar omliggende genres, maar op zijn nieuwe album kiest de in Nashville, Tennessee, geboren muzikant onvoorwaardelijk voor de Americana. Het is de Americana die ook zijn vader ooit op de kaart zette en het is Americana met een voorkeur voor de zelfkant van de samenleving. Het is bovendien Americana die niet wars is van kritiek op de Amerikaanse samenleving in het nieuwe millennium.
Justin Townes Earle sleepte er op zijn vorige platen nogal eens flink wat invloeden bij, maar op The Saint Of Lost Causes is hij behoorlijk stijlvast. Op zijn nieuwe album kiest de jonge Earle telg voor een betrekkelijk ingetogen en behoorlijk traditioneel geluid, waarin vooral invloeden uit de country, de rock ‘n roll en de blues doorklinken. Het is ook een mooi open en ruimtelijk geluid, dat beelden van uitgestrekte Amerikaanse landschappen en met name landschappen in het diepe zuiden van de Verenigde Staten op het netvlies tovert.
Justin Townes Earle produceerde zijn nieuwe album grotendeels zelf en heeft gekozen voor een voornamelijk akoestisch geluid, dat vervolgens fraai wordt ingekleurd met pedal steel en elektrische gitaar. De wonderschone pedal steel klanken waaien prachtig breed uit, terwijl de gitaaraccenten juist rauw en direct zijn. Het voorziet het geluid van Justin Townes Earle van veel kracht en het is een geluid dat ook prima past bij de stem van de Amerikaanse muzikant.
Justin Townes Earle klinkt in de ruimtelijke tracks bijna als Chris Isaak, maar wanneer de muziek rauwer en directer wordt, veranderen ook de vocalen en klinkt de muzikant, die Nashville onlangs verruilde voor de Amerikaanse westkust, opeens weer heel anders. Justin Townes klinkt misschien nog niet zo rauw en doorleefd als zijn vader, maar hij vertolkt de songs op The Saint Of Lost Causes met veel gevoel.
Met een rauw, sober en oorspronkelijk geluid als het geluid op The Saint Of Lost Causes moet Justin Townes Earle concurreren met een heel contingent aan gelouterde rootsmuzikanten, maar de inmiddels ook ervaren Earle telg blijft wat mij betreft makkelijk overeind. Het achtste album is niet alleen een van de betere albums van Justin Townes Earle, maar het is bovendien een album dat niet onder doet voor al die andere rootsalbums die de laatste maanden zijn verschenen.
Justin Townes Earle heeft nog altijd last van de legendarische status van zijn vader, maar met The Saint Of Lost Causes laat hij horen dat zijn eigen plekje in de spotlights meer dan verdiend is. Erwin Zijleman
De muziek van Justin Townes Earle is ook verkrijgbaar via bandcamp: https://justintownesearle.bandcamp.com.