Ik heb Mariee Sioux inmiddels al heel wat jaren hoog zitten, maar toch moet ik altijd weer wennen aan haar albums. Ook haar nieuwe album klinkt soms als een traditioneel folk album en soms als een alternatief folk album, maar het is ook een album dat durft te experimenteren, waardoor je toch opeens aan Kate Bush moet denken. Het maakt de songs van de Amerikaanse muzikante niet altijd even makkelijk, maar het zorgt er wel voor dat het songs zijn die je nieuwsgierig maken en die je wilt doorgronden. Als dat eenmaal gebeurd is kun je alleen maar concluderen dat Mariee Sioux wederom een razend knap album heeft gemaakt.
Het is een geluid dat deels werd bepaald door de afkomst van Mariee Sioux, die werd geboren uit een vader met Hongaars en Pools bloed en een moeder met Spaanse en Mexicaanse genen en wortels die teruggaan naar de Indianen. Met name invloeden uit de inheemse Amerikaanse cultuur kregen naast alle folk een plek in de muziek van Mariee Sioux, maar ondanks het bijzondere eigen geluid trok de singer-songwriter uit Nevada City helaas minder aandacht dan haar soortgenoten. Mariee Sioux is tot dusver ook niet al te productief. Grief In Exile is pas het vierde album van de singer-songwriter, die Nevada City inmiddels heeft verruild voor de Californische kust, en volgt op het alweer zeven jaar oude Gift For The End.
Ik ben tot dusver zeer gecharmeerd van de albums van Mariee Sioux, maar bij eerste beluistering van Grief In Exile was ook direct weer duidelijk dat ze het de luisteraar niet altijd makkelijk maakt. Mariee Sioux is voorzien van een vrij hoge stem, die nadrukkelijk op de voorgrond treedt. Het is een stem die bestaat uit twee delen van de grote Britse folkzangeressen uit de jaren 70 en één deel Kate Bush. Het is een stem waar je van moeten houden, maar na enige gewenning vond ik het weer prachtig.
Mariee Sioux maakt het de luisteraar met haar zang niet altijd even makkelijk, maar ook haar songs zijn anders dan die van de meeste andere folkies en alternatieve folkies. Het zijn songs die steeds net wat anders doen dan je verwacht en die bovendien wat zweverig aandoen, zeker als je de muziek van Mariee Sioux nog niet kent. De Amerikaanse singer-songwriter doet met haar stem zoals gezegd af en toe denken aan Kate Bush en ook in de songs hoor ik wel wat terug van de Britse grootheid.
Grief In Exile is aan de andere kant diep geworteld in de folk. De instrumentatie is ingetogen en volledig akoestisch. Hier en daar duiken wat bijzondere en absoluut fraaie accenten op, onder andere van een mandoline en strijkers, maar de meeste versiersels komen toch van de stem van Mariee Sioux. Op haar vorige albums ging de Californische singer-songwriter nogal eens aan de haal met invloeden uit de muziek van de Amerikaanse en Mexicaanse Indianen, maar op Grief In Exile ontbreken deze invloeden vrijwel volledig.
Grief In Exile is vooral een folk album, maar het is wel een folk album dat anders klinkt dan de meeste andere albums in het genre. Ondanks mijn zwak voor de muziek van Mariee Sioux moest ik er wel weer even aan wennen, maar hoe vaker ik haar nieuwe album hoor, hoe mooier en bijzonderder het wordt. Grief In Exile van Mariee Sioux is verplichte kost voor folk liefhebbers die niet bang zijn voor een beetje experiment, maar ook fans van Kate Bush zouden de muziek van Mariee Sioux als zijuitstapje best interessant kunnen vinden. Erwin Zijleman
De muziek van Mariee Sioux is ook verkrijgbaar via haar bandcamp pagina: https://marieesioux.bandcamp.com/album/grief-in-exile.