Pip Blom heeft met Boat de aandacht getrokken van de eigenzinnige Britse en Amerikaanse muziekpers en dat is niet voor niets. De band uit Amsterdam verrast op haar debuut met aangenaam rammelende popliedjes vol invloeden. Een beetje uit de jaren 70 en 80, veel uit de jaren 90, maar ook flink wat uit het heden maken de cocktail die Pip Blom voorschotelt vrijwel onweerstaanbaar. Pip Blom laat de zon schijnen op Boat, maar strijkt ook heerlijk tegen de haren in met stekelige popliedjes die aan van alles en aan helemaal niets doen denken. Pip Blom gaat groot worden en dat is volkomen terecht.
Het is een band die in het Verenigd Koninkrijk al een tijdje wordt geschaard onder de grote beloften voor 2019, maar met de release van Boat zal ook de rest van de wereld er aan moeten geloven. Boat is het volwaardige debuut van Pip Blom en het is een album waar de energie van af spat.
De band speelde de afgelopen jaren in het voorprogramma van een aantal grote bands en dwong een platencontract af bij het hoog aangeschreven Britse label Heavenly Recordings. Vorig jaar maakte de band al indruk met de prima EP Paycheck, maar Boat is nog een stuk beter.
Pip Blom heeft gelukkig geen concessies gedaan en klinkt nog altijd rauw en stekelig. De internationale muziekpers vergelijkt de muziek van Pip Blom vooral met die van Courtney Barnett, terwijl hiernaast echo’s uit de indie-rock uit de jaren 90 opduiken. Boat heeft hier en daar raakvlakken met de muziek van bands als The Breeders (bij wie Pip Blom onlangs nog in het voorprogramma stond), Belly en Throwing Muses, maar misschien wel het meest treffende vergelijkingsmateriaal vind ik dichter bij huis. Pip Blom schuurt hier en daar immers dicht tegen de muziek van Bettie Serveert aan en dat is vergelijkingsmateriaal dat de laatste tijd helaas veel te weinig opduikt.
De tien songs op Boat zijn over het algemeen genomen lekker rauw en stekelig en beheersen de kunst van het aangenaam rammelen. De gitaren jengelen af en toe heerlijk onvast, maar kunnen ook heerlijk tegendraads klinken, en ook de zang van frontvrouw Pip kleurt niet alleen maar binnen de lijntjes. Het voorziet Boat van heel veel energie en zonnestralen, maar de band kan ook fraai gas terugnemen.
Liefhebbers van aangename rammelpop zullen zeer gecharmeerd zijn van het debuut van Pip Blom, maar ondertussen steekt de muziek van de Amsterdamse band ook gewoon goed in elkaar en levert Pip Blom een serie songs af, waarvan er minstens een aantal vrijwel onmiddellijk onweerstaanbaar zijn. De rest volgt snel.
Luisteren naar Boat roept allerlei associaties uit het verleden op, want naast lo-fi en indie-rock hoor ik ook wel wat new wave, punk en postpunk (het is geen toeval dat ik na beluistering van Boat een album van The Au Pairs uit de kast heb getrokken), maar op hetzelfde moment klinkt de muziek van het Nederlandse viertal verrassend fris.
Ik begrijp wel wat die Britten zo leuk vinden aan Pip Blom, want ondanks revivals van alles dat in het verleden hip was, zijn er niet zo gek veel bandjes als Pip Blom en zijn er zeker niet veel albums als Boat. Boat van Pip Blom is een album waar je heel vrolijk van wordt en dat je stiekem steeds net wat harder afspeelt. Ruzie met de buren ga je er niet van krijgen, want Boat is zo aanstekelijk dat uiteindelijk iedereen valt voor de charmes van de Nederlandse band. Alle reden dus om trots te zijn op dit bandje uit Amsterdam, dat Nederland met haar debuut onmiddellijk is ontgroeid. Erwin Zijleman