Auxiety is de debuutroman van Dieuwertje Heuvelings en het is een knap debuut. Het is een vlot geschreven roman, die het leven van drie personages fraai uitwerkt en steeds verder in elkaar vlecht. Auxiety biedt ook een inkijkje in de muziekindustrie van het moment en het is geen inkijkje om vrolijk van te worden, al mogen we ook best blij zijn met de eindeloze hoeveelheid muziek die tegenwoordig voor iedereen binnen handbereik is. Auxiety richt zich voor een deel op zaken waar ik niets mee heb. Playlists, Nederlandse hiphop en straattaal bijvoorbeeld. Desondanks heb ik het knappe debuut van Dieuwertje Heuvelings in een keer uitgelezen.
Ik heb echt helemaal niets met playlists. Als ik naar muziek luister, luister ik vrijwel uitsluitend naar albums, niet naar losse tracks. Een album is voor mij nog altijd veel meer dan de som der delen. Op een goed album draaien de radartjes van de losse tracks in elkaar en vormen ze iets magisch. Een playlist degradeert muziek voor mij tot behang en behang heeft niets magisch. Ik heb ook niets met hiphop in het algemeen en Nederlandse hiphop in het bijzonder. Nederlandstalige muziek strijkt bij mij al vaak tegen de haren in, maar Nederlandse hiphop vind ik bijna ondraaglijk. Dat ligt aan mij en niet aan de muziek, maar ik kan mezelf op dit punt niet veranderen. Tenslotte begrijp ik niets van straattaal. Straattaal klinkt voor mij als Chinees. Af en toe denk ik een woord te begrijpen, maar dan betekent het toch iets heel anders.
Ondanks het bovenstaande heb ik Auxiety, de debuutroman van de Nederlandse schrijfster Dieuwertje Heuvelings, met heel veel plezier en bewondering gelezen. Ondanks het bovenstaande, want playlists, Nederlandse hiphop en straattaal zijn drie belangrijke elementen in het boek.
“Auxiety” is een ander cruciaal element in de roman van Dieuwertje Heuvelings. Auxiety wordt aan het begin van het boek beschreven als “een gevoel van ongemakkelijkheid, nervositeit, schaamte over je muzieksmaak en of kennis” of “een aandoening gekenmerkt door overmatige blootstelling aan de muziekindustrie”. Herkenbaar, ook voor mij, maar het is vast een stuk vervelender als je je brood moet verdienen in de muziekindustrie.
Dieuwertje Heuvelings verdiende haar brood in de muziekindustrie. Ze werkte voor Spotify en was verantwoordelijk voor de playlists, die langzaam maar zeker steeds belangrijker werden, waardoor de van alle kanten komende druk op haar schouders steeds groter werd. Auxiety is vast voor een belangrijk deel gebaseerd op persoonlijke ervaringen van Dieuwertje Heuvelings, maar alles is gegoten in romanvorm.
In Auxiety draait alles om drie personen. Wytske die bij de streamingdienst Lyssna verantwoordelijk is voor de belangrijke playlists, Amir die als Strijder een carrière als rapper van de grond probeert te krijgen en Isaiah, die als A&R manager werkt bij een platenmaatschappij. Alle drie krijgen ze te maken met de ups en downs van het werken in de muziekindustrie en langzaam maar zeker raken hun levens meer en meer vervlochten, tot alles op dramatische wijze uit elkaar klapt.
De debuutroman van Dieuwertje Heuvelings is misschien voor een deel fictie, maar iedereen die de muziekindustrie een beetje kent heeft snel door wie er schuil gaan achter de fictieve personages in het boek. Auxiety geeft daarom een mooi inkijkje in de door streaming diensten gedomineerde muziekindustrie (dat werkelijk alle albums tegenwoordig op vrijdag worden uitgebracht zouden we wel eens te danken kunnen hebben aan playlists als Spotify’s New Releases playlist), maar het is ook een knap geschreven roman, die ik in één keer heb uitgelezen en die ook andere grote maatschappelijke thema’s niet uit de weg gaat. Absoluut een aanrader en het wordt vast alleen maar beter als je wel wat hebt met playlists, Nederlandse hiphop en straattaal. Erwin Zijleman