Een jaar of tien geleden maakte ik voor het eerst kennis met de muziek van de Britse band Phantom Limb en werd ik van mijn sokken geblazen door de geweldige stem van frontvrouw Yola. Yola zocht haar heil uiteindelijk in Nashville, maakte samen met producer Dan Auerbach een prachtdebuut en herhaalt dat kunstje nu met een fantastisch tweede album. Stand For Myself leunt wat meer tegen de zwoele 70’s soul aan en is ook niet vies van een randje pop, maar het klinkt dankzij het vakwerk van Dan Auerbach weer onweerstaanbaar lekker. Yola hoeft vervolgens alleen maar de sterren van de hemel te zingen en dat doet ze op imponerende wijze.
Stand For Myself is het tweede album van de Britse muzikante Yola, die twee jaar geleden behoorlijk wat indruk maakte met haar debuutalbum Walk Through Fire. De oorspronkelijk vanuit het Britse Bristol afkomstige muzikante kwam met haar door niemand minder dan Dan Auerbach geproduceerde debuutalbum overigens zeker niet uit de lucht vallen, want voor de start van haar solocarrière imponeerde Yola al als frontvrouw van de Britse band Phantom Limb, die met het in 2012 verschenen The Pines een jaarlijstjesalbum afleverde.
Omdat het succes met haar band helaas uitbleef zocht Yola haar geluk in de Verenigde Staten, waar Dan Auerbach zich over haar ontfermde. Het leverde twee jaar geleden een prachtdebuut op en dat debuut wordt nu overtroffen door het nog net wat overtuigendere Stand For Myself, al heeft het album hier wel wat tijd voor nodig.
Ook voor haar tweede album toog Yola naar Nashville, om daar opnieuw samen te werken met Dan Auerbach. Dat is een verstandige keuze, want de Amerikaanse muzikant en producer weet precies wat Yola nodig heeft. Dan Auerbach heeft in zijn producties meestal een voorkeur voor een wat retro geluid en dat is een geluid dat zich als een warme deken om de soulstem van Yola heen slaat.
Stand For Myself klinkt in de openingstracks als een zwoel soulalbum uit de vroege jaren 70. Het geluid is warm of zelfs broeierig en het is een geluid dat vooral zwoel wordt ingekleurd met gitaren en hier en daar wat keyboards. Door het verleidelijke geluid op Stand For Myself pakt Yola je ook met haar tweede album vrijwel onmiddellijk in en als dat niet lukt met de zwoele klanken, lukt dat wel met haar fantastische stem.
Waar de meeste soulzangeressen van het moment alleen maar voluit zingen, kan de Britse muzikante doseren zoals de grote soulzangeressen uit de jaren 60 en 70 dat konden. Yola maakte met Phantom Limb en met haar solodebuut al diepe indruk als zangeres, maar op haar tweede album klinkt het allemaal nog wat mooier en indrukwekkender.
Waar Yola op Walk Through Fire ook nog flink wat uitstapjes richting de country en countrysoul maakte, staat Stand For Myself toch vooral in het teken van de broeierige soul uit met name de jaren 70. Het is een geluid waarin Dan Auerbach zich als een vis in het water voelt, want wat klinkt het tweede album van Yola mooi en trefzeker.
Zeker wanneer de soul gezelschap krijgt van een randje pop herinnert Yola aan flink wat soulzangeressen die in de jaren 70 met veel succes aan de weg timmerden, maar net als op haar debuutalbum is Yola meer dan de koningin van de retrosoul.
Stand For Myself herinnert absoluut aan mooie zomers in vervlogen tijden, maar de Britse zangeres kan ook de concurrentie met de jonge soulzangeressen van het moment moeiteloos aan. De uitstapjes richting country zijn dit keer wat voorzichtiger dan op het debuut, maar ook dit keer laat Yola horen dat ze op meerdere terreinen uit de voeten kan.
Bij eerste beluistering van Stand For Myself beviel het album me net wat minder goed dan Walk Through Fire, dat wat rauwer en veelzijdiger is, maar de verleidingskracht van de broeierige soulpop op het nieuwe album van de Britse muzikante bleek al snel groot en inmiddels vind ik het album beter dan het debuut. Het levert een uitstekend album van een wereldzangeres op. Erwin Zijleman
De muziek van Yola is ook verkrijgbaar via de bandcamp pagina van de Britse muzikante: https://iamyola.bandcamp.com/album/stand-for-myself.